Mahalle Kızı #Wattys2015

7. Bölüm Altın Günü

Selam ✋ hepiniz 7. bölüme hoşgeldiniz ❤ geç gelen bölüm için özür dilerim
" Arkadaşım" hikayesini yetiştirmek için burayı biraz aksattım ara sıra böyle aksaklıklar olacak ama beklediğinize değecek ❤ müziği açtığınızda şaşırmayın çünkü okuduğunuzda neden bunu koyduğumu anlayacaksınız, haydi o zaman sizi bekletmeyelim ee buyrun altın gününe... Keyifli okumalar ❤☕🌷

Kerem -

Artık iyice yeni evime yerleşmeye başladım. Bir kaç gün önce şirkette sıkıcı dosyalarla uğraşırken şimdi bu kenar mahallesinde çalışıyorum. İlk geldiğimde bir an önce buradan kaçmanın yollarını ararken şimdi hiçte öyle bir şey yapmayı düşünmüyorum. Buranın insanları sıcakkanlı, hiç bir zaman bana ön yargılı davranmadılar, üstelik burası tahmin ettiğim kadar da kötü bir yere benzemiyor. Ama aile çok başka, onları o kadar çok özledim ki gururumu kırıp doğup büyüdüğüm eve gitmek istiyorum. Ne yazık ki gururum özlemimden daha ağır basıyor. Dünden beri gezdiğim, gördüğüm bu sokakta daha önce hiç yaşamadığım hiç yapmadığım şeyleri yaptım ve açıkçası bunları yaparken çok zevk aldım. Bugün de masalın başka bir bölümüne geçiyoruz, yeni hikayemin ikinci kısmı birazdan başlıyor...

***

" Zeynep ince ince sar şu dolmaları, kalem gibi olacak onlar dom dom kurşunu gibi değil. "

" Aşk olsun anne ben öyle mi sarıyorum ? Sen Naciye teyzenin dolmalarıyla karıştırdın heralde. "

" Şuna bak ya büyümüş de bize çamur atıyor bacaklarını kırarım senin. "

" Size kolay gelsin benim bir an önce kurabiyelerimi yapmam lazım. "

Çardaktan ayrılıp mutfağa geçip bir an önce kurabiye hamuru hazırlamaya başladım. Hamurum kulak memesi kıvamında olduktan sonra parça parça oklavayla açıp kalıplarını çıkardım. Kurabiyelerim bittikten sonra fırına verdim.

Bir süre sonra annem ağzına kadar dolu yaprak sarmayla gelip ocağın altını açtı.

" Annem siz Feride ablalara önden gitseniz, ben bi arkadaşımı da getireceğim. "

" Kimmiş bu arkadaşın ? "

" Arkadaşın biri işte ya boşver sen. "

" Zeyneep, ay yoksa sen Borayı mı getireceksin ? "

" Anne arkadaş dedim Bora
demedim. "

" İyi iyi tamam üzme benim oğlumu. "

" Ay yesinler senin oğlunu. "

Annemle geçen sıkıcı sohbetimizden sonra fırındaki kurabiyeleri çıkarıp borcama boşalttım. Mutfakta işim bitince odama geçip üstümü değiştirdim. Gayet güzel görünüyordum, kıvırcık olan saçlarımı daha da dalgalandırıp son bi kez aynada kendime baktım. Hazır olduğumu anlayınca mahalleye çıkıp Keremin dükkanına doğru yürümeye başladım.

" Selam. "

" Selam, hoşgeldin. "

" Hoşbuldum, hazırsan çıkalım. "

" Hazırım, nereye gideceğimizi gerçekten çok merak ediyorum. "

" Gidince görürsün artık. "

***

Feride ablaların evine geldiğimizde evin içinde müthiş yemek kokuları yükseliyordu. Kerem ilk önce buraya ne için geldiğimizi anlayamasa da az çok tahmin ettiğini düşünüyordum. Feride teyze bizi kapıda karşılarken ilk önce bana sarılıp sonra Kereme doğru döndü :