Mahalle Kızı #Wattys2015

9. Bölüm Sır

Selam ✋🏻 hepiniz 9. bölüme hoşgeldiniz. Ne kadar bu bölüm de biraz zorlanmış olsam da yine severek yazmaya çalıştım.  Umarım yine beğenilerinizi ve yorumlarınızı eksik etmezsiniz... ☺️

Biliyorsunuz ki yorumlarınız benim baş tacım. Onlara çok ihtiyacım var iyi veya kötü istiyorum, sizler için yazıyorum çünkü... Neyse, konuyu kısa kesiyorum ve sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum Müzik, #mahallekızı, ve kahve üçlüsüyle keyifli okumalar dilerim efenim... 😌❤️😘

" Sır tutabilir misin ? "

" İyi bir dinleyici ve iyi bir sır tutucuyumdur."

" Adımı babam koymuş bana... Anlamı cömert demekmiş adıma yakışır bir şekilde davrandım hep başarılı, cömert, haylazlık peşinde koşmayı unutmuş bir kişiydim. Babamın tek varisi ben olmama rağmen beni buraya layık gördü, o an gerçekten bunun şaka olduğunu düşündüm babam ciddi olduğunu söyleyince hayatımın kabusa döndüğünü zannettim. Buraya ilk geldiğim gün seninle karşılaştım o kadar buraya ait olduğun belliydiki çevremdeki kızların hiçbirine benzemiyordun. Sense benim nasıl biri olduğumu çoktan anlamıştın kıyafetim olsun, konuşma tavrım olsun her yerimden belli oluyordu buraya ait olmadığım... Seninle atıştığım o an bende çok şey değişti. Bir kızın gözlerinde yalan gülümseme yerine ilk defa öfkeyi gördüm, açıkçası bu beni çok etkiledi. Bir türlü çıkmadın aklımdan ama sonra senin gibi bir kızın sevgilisi olduğunu öğrenince ve bunu öğrenmem çok ağır olunca seninle dost kalabilmeyi tercih ettim. Eğer sende istersen bu hayata alışmam için elinden tutmama izin verir misin ? "

" Mahallem hakkında bilmediğin o kadar çok şey var ki eminim sende öğrendikçe keyif almaya başlayacaksın. Seni çok iyi anlıyorum zengin hayatından çıkıp buraya düşmek senin için ne kadar kötü olduğunu anlayabiliyorum. Alışmak biraz zaman alır ama alışınca benim buradaki mutluluğumu bir gün sende hissediyor olacaksın ve bu hissi yaşaman için memnuniyetle elini tutarım. Babana kızma belki sana ders çıkarmanı istediği bir şey vardır bu sokakta hiç düşündün mü ? "

" Hayır hiç düşünmedim babama olan sinirimden bunları düşünmek aklıma gelmedi. Sizin dünyanızda benim ders çıkarabileceğim ne olabilir ki ? "

" Bunu sana zaman gösterecek... Umarım doğru cevabı en kısa zamanda bulursun, kalkalım mı artık ? "

" Evet, epey geç oldu zaten. "

Deniz kenarından kalkıp, yere değen ellerimizi sirkelerken yürümeye devam ettik. Sokağa geldiğimizde yollarımız ayrılınca vedalaşmaya başladık.

" Sana anlatmak iyi geldi birine içimi dökmem gerekiyormuş. "

" Ne zaman istersen dinlerim. "

" Saol. İyi geceler. "

" İyi geceler. "

Zeyneple Kerem vedalaştıktan sonra evlerine dağıldılar. Konuşmak ikisinede iyi gelmişti, henüz yeni tanışmış olsalar da birbirlerini anlayabiliyorlardı. Ne yaşadıklarını, ne hissettiklerini iyi biliyorlardı. Birbirinden farklı iki dünyada yaşayan insanlardı onlar... Oysa şimdi birbirlerinin dünyasına ortak olup ne hissettiklerini ne yaşadıklarını anlamaya çalışıyorlardı.

***

Manolya Sokak, ve hafif esen bir rüzgarla birlikte saatler gece vaktini gösteriyordu. Evlerdeki ışıklar yavaş yavaş sönmeye başlıyordu, sokakta araba sesi haricinde ses çıkmıyor, dışarıda olanlarsa evlerine dağılıyorlardı.

Zeynep, üstüne geceliklerini giymiş bir şekilde pencereden dışarıya bakarken yine düşüncelere dalıp gidiyordu. Onun bu düşünceli hali bazen onu mutlu etsede bazen de düşünceleri değiştikçe yüzünün şekli üzgün hale bürünüyordu. Zeynep önce gökyüzüne baktı, sonra Naciye teyzenin evine... Rüzgar açık saçlarını dalgalandırırken gözlerini kapatıp rüzgarın yüzünü okşamasına izin verdi. Daha sonra pencereyi kapatıp yatağına girip derin bir uyku çekti.