İMTİHANIMSIN•TAMAMLANDI•

6 🚩 "BENİ KOCAN TANIR"

Esselâmüaleyküm okurdaşlar😎

Karşınızdaaa yeni bölüüm

Oy vermeyi unutmayınız olur muu😍

Ha bir de yorum yapmayı☺

NOT:
Multide Okan var...

HAYDİ BİSMİLLÂH...

⤵⤵⤵⤵⤵⤵⤵

Ellerimi yasladım soğuk duvara. Adeta duvarın içinde kaybolmak istiyordum. Boğazımdaki soğukluk bütün bedenimin titremesine sebep olurken benim aklımda olan tek şey kalbimin sızısıydı.

Annem hep derdi ki bana 'İnsanlar saf olduğu kadar da uyanık olmalıdır. Eğer saflığın uyanıklığına baskın geliyorsa kalbin çok acır. Ha eğer uyanıklığın saflığına baskınsa işte o daha da kötüsü. O zaman da sen başkalarının kalbini kırarsın. O yüzden güzel kızım her şeyin ortası en hayırlısıdır. Ne kalbin kırılacak ne de kalp kıracaksın. Senin de bu orta yolu bulmanı istediğim için sarf ettim bu sözleri. Sen saflığı baskın olanlardansın. Kimsenin kötü düşünceli olabileceğini düşünmeden davranırsın. İşte en büyük korkum da o güzel kalbinin incinmesidir. Hem de güvendiğin kişi tarafından olması daha da yıkıcıdır ki Allah seni bu bataklıktan korusun.'

O zaman annemin ne demek istediğini pek anlamamıştım ki düşünmek için de zaman ayırmamıştım. İçimdeki pişmanlığı bastırmaya çalışırken aynı zamanda boğazımdaki bıçağın varlığını da unutmaya çalışıyordum. Yüzüme çarpan hiddetli nefesi hissettiğimde daha da artıyordu korkum ve kalp atış hızım. Belki onu sakinleştirebilirdim. Belki de onu durdurabilirdim. Ama nefes bile almakta güçlük çekerken bunu nasıl becerebilirdim ki?

Kulağıma dolan boğuk ses beni korku tünelinde sürüklemeye devam ediyordu.

"Korkuyor musun?"

Ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı. Karşımdaki bu koca adam gerçekten Oktay olamazdı. Acımasızca boğazıma bıçak dayayan ve iğrenç bir biçimde gülen birisi olamazdı. Bu adam OKTAY OLAMAZDI! Tamam belki sadece iki gün oldu onu tanıyalı. Ama yine de bu kadar acımasız olamazdı. Bu kişi Oktay olmamalıydı.

Bilmiyorum kalbimin neden bu kadar acıdığını. Bilsem de ne fark ederdi ki? Sonuçta şu an ölüme bir adımım kalmıştı ve o adımı Oktay'ın sayesinde(!) atmak üzereydim. O an Oktay'ın hızlı nefes alış-verişlerine imrenmiştim. Ne dünya ama? Ben nefes bile alamazken o salise de bir nefes alıp veriyordu. Şu an saçmalıyor muyum bilmiyorum. Sağlıklı düşünmemin de imkanı yoktu ölümle burun burunayken. İçimden bildiğim tüm dua ve sureleri okurken Allah'ıma yalvarıyordum gözyaşlarımın eşliğinde.

'Merhametlilerin en merhametlisi, rahmeti bol olan, her şeye kadir olan Yüceler Yücesi Rabb'im...
Sensin tek dayanağım...
Sensin tek umudum...
Sensin tek Rabb'im...
Tüm kalpleri evirip çeviren şüphesiz sensin...
Şu ana kadar senden hiç ümidimi kesmedim. Çünki sen böyle olmasını istedin ben de sabırla dualarımı kabul etmeni bekledim. Kabul etmediğin dualarım karşısında sana karşı çıkmak yerine sana şükrettim. Çünki sen böyle olmasını istemiştin. Her türlü övgüye layık olan Yüce Rabb'im. Ne olur eğer yaşamam daha hayırlıysa bu durumdan kurtulmamı, eğer ölümüm daha hayırlıysa son nefesimde Kelime-i Şehadeti getirerek ve dünyalık acıdan çok ahiret acısı çekmeden huzuruna sana layık bir kul olarak çıkabilmemi sağla...