ΟΡΦΕΑΣ POV
Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά.. Τους έβλεπα εξω από το δωμάτιο να κλαίνε και να παρακαλάν να δουν την κόρη τους. Καλύτερα ας μην ανακατευτώ...Αλλά έχω αισθήματα γι αυτήν.Από την πρώτη στιγμή, απο το πρώτο δευτερόλεπτο ένιωσα κάτι δυνατό. Έζησα αυτό που λένε έρωτας με την πρώτη ματιά.Αλλά είναι έρωτας ή ένας απλός ενθουσιασμός;
Αγάπη είναι να θυσιάζεσαι.Είναι να προσπαθείς για το καλύτερο.Είναι να βλέπεις στα μάτια της ότι δεν μπορείς να δεις στα μάτια των άλλων. Είναι το βλέμμα που θα σου ρίξει και θα κοκκαλώσεις.ΑΥΤΌ ένιωσα μόλις την είδα. Αυτό και πολλά παραπάνω. Μπορεί να υπήρχαν άλλες 200 γύρω μου αλλά ο προβολέας έπεσε πανω της.Μόνο αυτή. Τόσο απλή τόσο διαφορετική. Τόσο υπέροχη και μοναδική. Αν πάθει κάτι θα καταρεύσω...
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν οι γονείς της μέσα.Πάω να μπω αλλά η πόρτα κλείνει με δύναμη. Κοιτούσα από το παράθυρο της πόρτας.Την έβλεπα εξαντλημένη. Οι γονείς της με τόση αγωνία να είναι από πάνω της να κλαίνε γιατί ανησύχησαν πολύ γι αυτήν.. Που να ήξεραν όμως... που να ήξεραν ότι εγώ ευθύνομαι.Πως γίνεται να αγαπάς κάποιον ενω τον πληγώνεις; Μήπως τελικά δεν ξέρω τι είναι αγάπη; Μήπως όλα αυτά υπάρχουν μονο στα παραμύθια; Δεν θα μάθω ποτέ γιατί μετά από αυτό ούτε καλημέρα θα μου λέει.
Η πόρτα ξανά ανοίγει και βγαίνουν οι γονείς της.Απομακρύνονται μέχρι που φτάνουν στο τέλος του διαδρόμου και χάνονται.
Αυτή είναι η ευκαιρία μου να της μιλήσω. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Τώρα ή ποτέ.
Ανοίγω την πόρτα δειλά. Και αυτή γυρνάει το κεφάλι της.
" Άννα... "
"Ορφέα...Τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Έπρεπε να βεβαιωθώ πως είσαι καλά."
Δεν μίλησε. Απλά γύρισε το κεφάλι της προς την αντίθετη κατεύθυνση...
Πλησίασα πιο κοντά και κάθισα σε μια καρέκλα που βρισκόταν δίπλα από το κρεβάτι.
"Συγνώμη " είπε η Άννα.
"Για ποιόν λόγο ζητάς συγνώμη; "
"Συγνώμη που εμφανίστηκα στην ζωή σου.Ξέρω ότι είμαι ενα τίποτα και ότι ήρθες απο υποχρέωση μέχρι εδώ αλλά έτσι είμαι δεν μπορώ να αλλάξω. Χωρίς κοινωνική ζωή.Χωρίς φίλους. Κάθε μέρα ήλπιζα οτι θα έρθει κάποιος δίπλα μου να καθίσει. Κάθε μέρα...Μέχρι που ήρθες εσύ. Ήσουν σαν άγγελος που ήρθε να με σώσει απο την μίζερη ζωή μου...Άλλα ξέρω οτι όλα αυτά που σου λέω σε αφήνουν παγερά αδιάφορο..."
