Let Me Go

hoofdstuk 1.

17 JAAR GELEDEN

Tony's POV

Ik plofte op de bank neer. Het was weer een lange dag geweest. S.H.I.E.L.D.liet me werkelijk geen seconde alleen. Ik hoorde de deur open en dicht gaan. Pepper kwam binnen rennen. Dat was ik niet gewend. 'Hey schat. Is er iets?' vroeg ik meteen. Ze gooide haar tas op de grond en plofte naast me op de bank. Ze knikte opgewonden, maar zei niets. Daar had ik veel aan. 'Tony...' begon ze. Met grote ogen keek ik haar aan. 'Dat ben ik, ja,' antwoordde ik. 'Ik...ben...zwanger,' zei ze stotterend. Mijn ogen werden nog groter. Dit kon niet waar zijn! Ik werd vader. 'Hoelang?' was het enige wat ik uit kon brengen. Ik kon me eerlijk gezegd niet meer herinneren wanneer we "het" voor het laatst gedaan hadden. Maar dat besloot ik maar niet te zeggen. 'Zes weken,' antwoordde. 'Ben je blij?' vroeg ze voorzichtig. 'Ik...ehhh...' bracht ik uit. Een normale man zou een gat in de lucht zijn gesprongen. Ik niet. Ik wist niet of ik zoiets wel aankon. Ik bedoel, ik hoop dat hij of zij niet zo wordt als mij. Niet zo'n playboy en steeds achtervolgd worden door S.H.I.E.L.D. Ik besloot gewoon te knikken naar Pepper. Ik wist dat zij al langer een kind wilde. Bij die gedachte had ik wel eens een angstaanval gehad. En nu was het daadwerkelijk zover. Mijn vriendin had een kind in haar buik. Mijn kind. Ik had ervoor gezorgd dat dat ding in Pepper zat. Pepper gaf me een knuffel. 'Ik weet dat je bang bent. Maar je wordt vast een geweldige vader,' fluisterde ze in mijn oor. Het was altijd al alsof Pepper in mijn hoofd kon kijken. 'Maar je moet wel begrijpen dat je je minder bezig moet gaan houden met S.H.I.E.L.D. en zo,' zei ze. Ik grinnikte. 'Ach. Dat vind ik niet heel erg,' zei ik terug. Het zou moeilijker worden afstand te nemen van Jarvis. Maar ja. Ik had nog minstens negen maanden. Tijd genoeg, toch? Even later liep ik terug naar mijn lab. 'Welkom terug, Mr. Stark,' begroete Jarvis me. Ik zei niets terug. 'Is er iets mis, Mr.?' vroeg hij. 'Ja. Eigenlijk wel,' beet ik hem toe. Ik wilde niet boos op Jarvis worden, maar het ging gewoon vanzelf. 'Pepper is zwanger,' zei ik snel. 'Van harte gefeliciteerd, Mr,' zei Jarvis beleefd. Dat was gewoon de druppel. Ik ging flippen. Ik pakte een kussen en begon op een tafel te slaan. 'Het spijt me, Mr,' hoorde ik Jarvis. Langzaam kalmeerde ik. 'Het spijt me, Mr,' zei Jarvis nogmaals. Ik zakte op de grond. 'Nee. Het is niet jou schuld, Jarvis,' zei ik. Ik haalde mijn handen door mijn haar. 'Ik weet gewoon niet of...' ik kwam niet uit mijn worden. Toen viel me iets in. 'Jarvis, maak contact met Clint Barton,' beval ik hem. 'Natuurlijk,' antwoordde Jarvis. Clint Bartons vroeg was net bevallen van hun eerste kind. Hij wist waarschijnlijk wel hoe je daar mee om moest gaan. 'Hallo?' hoorde ik door de telefoon. 'Hey, heb je wat te doen vanavond?' vroeg ik meteen. 'Wie is dit?' vroeg Clint. Ik zuchtte. Het liefst zou ik nu de telefoon op de grond smijten en er op gaan springen. Maar ik hield me in. 'Tony Stark,' antwoordde ik. 'Oh hoi!' zei hij. 'Ik heb niets te doen vanavond. Is het S.H.I.E.L.D?' vroeg hij. 'Nee. Dan zie ik je om 21.00,' zei ik, voor hij de kans kreeg. 'Oké...' zei hij twijfelend. 'Tot straks,' zei hij en ik hing op. 'Gaat het weer een beetje?' vroeg Jarvis. Ik knikte. 

De deurbel ging. Pepper moest nog werken dus ik was alleen thuis. Ik opende de deur en Clint stapte binnen. 'Goedenavond,' zei ik. 'Hoi,' zei hij simpelweg terug. 'Ga zitten. Iets drinken,' vroeg ik. 'Ja lekker. Doe maar iets fris,' zei hij en plofte neer op de bank. Ik verdween in de keuken en vulde twee glazen cola. Daarna liep ik terug. 'Dus, wat is er aan de hand?' vroeg hij. 'Ja...' begon ik. 'Hoe ging jij om met de zwangerschap van je vrouw?' vroeg ik. Clint trok een wenkbrauw op. 'Nou,' drong ik aan. 'Ik voelde me de gelukkigste man op aarde,' antwoordde hij met een glimlach. Ik beet op mijn lip. Het lag dus echt gewoon aan mij. 'Maar zeg eens, hoezo wil je dat weten?' Ik wist dat die vraag zou komen. 'Pepper is zwanger,' antwoordde ik. Dat zei de stem in mij hoofd al de hele tijd. Sinds ik het hoorde. Pepper is zwanger. Pepper is zwanger. Pepper is zwanger...  'Oh shit,' zei hij. Ik knikte. Binnenkort werd ik vader. Ik kon het nog steeds niet geloven.