Let Me Go

Hoofdstuk 9.

Jennifers POV

De rook had zich veel verder verspreid. Ik had het idee dat ik ging stikken. Ik werd gek. De rook kwam tot aan mijn nek. Ik ging op mijn tenen staan en probeerde me lang te maken. Maar ik was niet zo groot. Nog steeds liepen er tranen over mijn wangen. Ik rende naar de deur en probeerde hem open te maken. Maar wat ik ook deed, niets hielp. Ik hoorde iemand lachen. Geschrokken draaide ik me om. Ik zag een donkere schaduw. Ik hoorde hem vermakelijk lachen. De schaduw kwam op me af en ik zag zijn gezicht. Loki. Hij had een of andere staf vast. Ik probeerde weg te rennen. Maar ik liep tegen de deur op. Loki kwam steeds dichterbij. 'Alsjeblieft!' smeekte ik. Ik wist niet wat hij van plan was, maar ik was doodsbang. Hij tilde de staf op en bracht hem naar mijn hoofd. Ik zakte naar onder om de staf te ontwijken. Maar onder, was de rook. Snel sprong ik terug omhoog. Maar het was al te laat. Na vijf seconden verloor ik mijn bewustzijn en viel op de grond. 

Tony's POV

Met mijn Iron Man pak aan liep ik door de gangen. 'Jarvis, teken van leven?' vroeg ik aan Jarvis. 'Nee, meneer. Nog niet,' zei hij. Ik zuchtte. 'Zo vinden we haar nooit,' zei Banner. Hij was de hele weg al aan't zeuren. Hij had sowieso niet mee willen gaan, maar Fury had hem zowat gedwongen. Ik durfde hem niet echt tegen te spreken. Bang dat hij boos zou worden en groen werd. Daar hadden we nu even geen tijd voor. Aan de andere kant van de donkere gang zag ik iets. Een deur, volgens mij. Ik versnelde mijn pas en liep er naar toe. Het was inderdaad een deur. Onder de deur kwam een soort rook vandaan. 'Achteruit,' zei ik tegen Banner en Pepper. Gelukkig deden ze meteen wat ik zei. Ik activeerde hem pak en er kwam een energiestraal uit de hand van het pak. Met een enorme knal vloog de deur naar achter. Pepper duwde me meteen aan de kant en rende de kamer in. Banner volgde haar. 'Bedankt, Tony,' mompelde ik tegen mezelf. Ik hoorde Banner en Pepper kuchen. Waarschijnlijk door de rook. 'Laat mij maar. Ik heb het pak,' zei ik en stuurde ze naar buiten. Ik moest ook altijd alles zelf doen. 'Jarvis, is Jennifer hier?' vroeg ik Jarvis. 'Ja, miss Jennifer is in deze kamer,' antwoordde hij. Opgelucht zuchtte ik. 'Jennifer?' riep ik door de kamer. Ik zag niets. Ik besloot eens verder de kamer in de lopen. Toen voelde ik iets onder mijn voeten. Ik hurkte en zag een meisje liggen. Jennifer. Snel pakte ik haar op. Ze had een witte jurk aan en...het zelfde apparaat als mij op haar borst. Dan kon niet goed zijn. Ik haastte me uit de rokende kamer. Ik gaf Jennifer aan Pepper. Er sprongen meteen tranen in haar ogen. 'Meisje toch!' snikte ze. Banner klopte op mijn schouders. 'Goed gedaan, Stark,' zei hij.  Eindelijk. Banner praatte door zijn oortje. 'Hoort iemand me?' vroeg hij. 'Jennifer is terecht. Ik zie jullie bij de uitgang,' zei hij. Jennifer was nog steeds bewusteloos en ik tilde haar mee naar buiten. We zijn denk ik 2 keer in het doolhof verdwaalt, maar uiteindelijk slaagde we er toch in de uitgang te vinden. Iedereen was er al. Scarlet en Pietro rende meteen op me af. Nou ja, niet op mij. Op Jennifer. 'Ze moet naar het medisch centrum,' zei ik snel. 'We brengen haar naar de Helicarrier,' zei Rogers. Ik knikte. Voor de eerste keer in mijn leven was ik het echt met hem eens. Of dat goed voelde? Nee, niet echt.