Let Me Go

Hoofdstuk 6.

Jennifers POV

Langzaam opende ik mijn ogen. Waar was ik? De kamer was donker. Ik probeerde op te staan, maar ik was vastgebonden. Het enige licht, kwam van mijn borst. Op mijn borst zat een lichtgevend apparaatje. Omringd door mijn eigen bloed. Ik realiseerde me dat het apparaat op mijn borst, hetzelfde was als dat van mijn vader. Die gedachte schrikte me, ik weet niet waarom, af. Opeens ging de deur open. Een man stapte naar binnen. Snel deed hij de deur weer dicht. Omdat het zo donker was, zag ik hem niet. 'Hallo, Mrs. Stark,' zei de man. Ik antwoordde niet. Mijn hart ging als een razende tekeer. Vragen spookte door mijn hoofd. Waar ben ik? Wat is er precies gebeurt? Waarom heb ik een apparaatje op mijn borst? Wie is die man? 'Wie ben je? En wat wil je van me?' vroeg ik toen. Hij lachte. Dat maakte me nog banger. 'Eigenlijk, moet je me bedanken,' begon hij. 'En waarom zou ik dat doen?' vroeg ik uitdagend terug. 'Ik redde je leven,' zei hij lachend. Ik bleef stil en keek naar het apparaat. Toen jij van huis weg fietste, was je niet alleen...' begon hij. 'Ik heb je gevolgd sinds je vertrok. Toen stopte je met fietsen en zag ik mijn kans. Maar je werkte niet bepaald mee dus...moest ik haast wel.' ik zag hem wazig naar het apparaat wijzen. Toen liep hij naar een muur en drukte op een knop. Het licht sprong aan. Eindelijk zag ik zijn gezicht. Eerst leek ik hem niet te kennen. Maar uiteindelijk bleek dat wel zo te zijn. Ik stond voor een van de grootste vijanden van S.H.I.E.L.D. Inclusief mijn vader. Ik stond voor de God van het Onheil. Ik stond voor Loki Laufeyson. 

Tony's POV

Ijsberend liep ik door de kamer. Ik wist dat iedereen gek van me werd, maar dat boeide me niets. 'We moeten iets doen,' zei ik tegen Natasha. 'Stark, je weet dat we niets kunnen doen voor...' zei ze. 'Voor ze wat? Dood is?!' beet ik haar bot toe. 'We weten niets zeker,' bemoeide Rogers zich ermee. 'Haar jas ik vol bloed gevonden! Dat kan toch maar één ding betekenen?! Mijn dochter is godverdomme ontvoerd en jullie doen niets!' schold ik.  Nick Fury kwam binnen lopen. 'Ik heb jullie gesprek tot aan de andere kant van de Hellicarier gehoord,' zei hij lachend. Ik beet op mijn lip. 'Moet ons dat nu interesseren?! Hoe goed jou oren zijn?!' zei ik boos tegen hem. En dit keer ging ik absoluut niet kalmeren. Ik schold nog een paar minuten door. Toen kwam Phil binnen. 'Directeur Fury...Misschien wilt u dit wel even zien,' zei hij. Nick Fury liep met hem mee. Ik haastte me achter hem aan. 'Jij blijft hier, Stark,' beval hij me. 'Jij kunt mij niet commanderen, Fury,' zei ik tegen hem. Hij rolde met zijn ogen en liep achter Phil aan. En ik volgde. Phil leidde ons naar computers en wees er een aan. 'Volgens mij is een oude vriend terug gekeerd,' zei Phil tegen Fury. Ik en Fury bekeken aandachtig te computer. Ik zag een plattegrond van de stad. Met ergens een rood flikkerend bolletje. Dit bolletje verwees naar iemand. Loki. Het bolletje was op de berg richting mijn huis. De weg die Jennifer af moest leggen. De weg waar Scarlet haar jas had gevonden. Ik stopte met kijken. Ik haalde mijn handen door mijn haar en rende terug naar Natasha en Rogers. 'En?' vroeg hij meteen. 'Loki is terug. En hij heeft Jennifer,' zei ik hijgend. Beide keken ze me geschrokken aan. Plotseling trilde we. Het leek wel een zachte aardbeving. Maar vlak daarna bleek dat mijn bewering onjuist was. Thor kwam, samen met zijn hamer, binnen stormen. Letterlijk en figuurlijk. 'Loki is ontsnapt,' zei Rogers meteen. Ik zuchtte. 'Waarvoor denk je dat hij hier is, Rogers? Om koekjes te bakken?!' spotte ik. Maar hij negeerde me. 'Thor, heeft hij een plan?' vroeg Natasha nu ook. Thor knikte. 'Leg uit,' zei ik. 'Ik weet niet hoe, maar Loki is ontsnapt uit Asgard. Hij heeft 6 bijzondere meisjes nodig,' legde hij uit. 'Waarvoor?' vroeg Rogers. 'Loki heeft een nieuwe wereld ontdekt. Genaamd Arkata. Ik weet niet wie de bewoners zijn. Loki wil dat ze voor hem vechten. Maar in ruil daarvoor willen de Arkaten 6 bijzondere meisjes,' zei hij. Iedereen was stil. 'Hoeveel heeft hij er al?' vroeg Natasha. 'Weet ik niet,' antwoordde Thor. 'Nou, in ieder geval 1,' zei ik. Thor keek me vragend aan. 'Mijn dochter,' antwoordde ik. Hij grinnikte. 'Ik wist niet eens dat je een dochter had,' zei hij. Ik ging weer flippen. Razend liep ik op Thor af. Klaar om hem een mep te verkopen. Maar Rogers hield me tegen. 'Stark, doe rustig,' zei Thor grinnikend. Ik spartelde tegen terwijl Rogers me vast hield. 'Haal adem, Stark,' zei Natasha nu ook. Langzaam deed ik wat ze zei. Boos ontsnapte ik uit Rogers houding. Ik liep weg. 'Ik ga haar wel alleen zoeken,' zei ik en verliet hun.