Let Me Go

Hoofdstuk 13.

Jennifers POV

'Zijn we er nu bijna?' vroeg Scarlet voor de vierde keer. Iedereen werd gek van haar. We waren al bijna twee uur aan't rijden. 'We zijn er bijna,' zei Xavier lachend. 'Fijn,' zei Pietro. En gelijk had Xavier. Nog geen kwartier later stopte hij voor een reusachtig gebouw. En het zag er best uit als een normale school. Er stond dan ook dat het voor "begaafde" kinderen was, maar ik wist nu wel beter. We stapte uit en liepen de school in. Door de gangen liepen allemaal studenten van mijn leeftijd.Eenmaal op het kantoor van Xavier te zijn aangekomen, geeft hij ons ons rooster. Daarna brengt Cyclops ons naar onze kamer. Het verbaasde me niet dat dat een tijdje lopen was. Het kasteel, ik bedoel school, was enorm. Uiteindelijk stopte hij met lopen. 'Dit is jullie kamer,' zei hij. 'Jullie kamer genoot is Rogue,' zei hij en liep weg. Maar toen draaide hij zich weer om. 'O ja, misschien even een tip. Raak haar niet aan,' zei hij mysterieus. Daarna liep Cyclops echt weg. Voorzichtig opende Scarlet de deur. Op een bed zat een meisje. Ze had bruin haar en een plukje wit. 'Oh, hallo,' zei ze en stond op. Ik zag direct dat z handschoenen aanhad. Misschien had zij hetzelfde als ik. 'Mijn naam is Rogue,' zei ze, zonder ons een hand te geven. 'Hey, ik ben Scarlet en dit is Jennifer,' zei Scarlet. 'Leuk dat jullie er zijn,' zei ze opgetogen. 'Kies maar een bed,' zei ze. Ik en Scarlet legde onze koffers op het bed. ik belande in het middelste bed. Zo begon onze eerste dag. In het begin was het best spannend. Rogue is de hele dag bij ons gebleven. Tijdens de pauze gingen we weer bij Pietro zitten. Hij zat op de kamer met een Bobby of Iceman en John oftewel Pyro. Twee aardige jongens die ijs en vuur beheerste. Bobby was ook meteen het vriendje van Rogue. De dag ging snel voorbij en voor ik het wist, lag ik alweer in bed.

Tony's POV

'Liefje, het komt heus goed,' zei ik, voor de tiende keer tegen Pepper. Ongeveer sinds Jennifers vertrek, had ze alleen maar gehuild. Zo was ze normaal niet. Vandaar dat ik er niet zo goed mee om kon gaan. 'Zal ik wat drinken voor je halen?' vroeg ik. Ze knikte. Zuchtend liet ik haar alleen. Maar eigenlijk ging ik iets anders doen. Ik liep naar mijn werkkamer. 'Hallo meneer,' zei Jarvis. 'Hey Jarvis. Hoe gaat het ermee?' vroeg ik. 'Goed meneer, en met u?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Gaat wel,' zei ik, terwijl ik de computer opstarten. Ik had een programma gemaakt waarmee ik iedereen kon vinden, wie dan ook. In dit geval was dat Loki. Ik tikte zijn naam in. Wat was zijn achternaam ook weer? Ik dacht even heel diep na. 'Laufeyson, meneer,' zei Jarvis toen. 'Ach ja, bedankt maatje,' zei ik en tikte zijn achternaam in. Even later verscheen er een rood bolletje. 'Yes,' mompelde ik blij. Ik zoomde in naar het bolletje. Maar toen zag ik iets vreemds. Het bolletje, was voor ons huis. O nee...Loki was hier. 'Pepper!' riep ik en rende de werkkamer uit. Maar toen viel het licht uit. Ik had geen idee waar in mijn huis ik was. 'Pepper! Pepper, waar ben je?!' riep ik. 'Tony! Pas op!' hoorde ik van ver. Ik rende die kant op. 'Jarvis, activeer,' zei ik tegen Jarvis. Binnen 10 seconde had ik mijn Iron Man pak aan. 'Dat was snel,' mompelde ik, nog steeds rennend. Gelukkig scheen het pak me bij. Opeens wist ik waar ik was. De kamer waar ik Pepper alleen gelaten had. En Pepper was er nog steeds. Opgelucht zuchtte ik. Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat Loki haar vast hield. 'Laat haar los!' beval ik Loki en ik dreigde mijn pak te gaan gebruiken. Maar hij lachte alleen. Opeens sprong het licht aan. Ik zag dat Loki niet alleen was gekomen. Ik was volledig omsingeld door rare wezens. Waarschijnlijk van een andere planeet. Van die Arkata, of zoiets. 'Dus...Je hebt je zes meiden gevonden?' vroeg ik hem. Ik stapte uit mijn pak. Ik had hem blijkbaar ik tikkeltje geïrriteerd, maar dat was volgens plan. 'Dat had ik, ja. Tot dat jij en circus 1 kwamen stelen,' zei hij. Ik lachte. Dat had hij mooi verwoord.