Let Me Go

Hoofdstuk 12.

Jennifers POV

Even kijken. Pyjama, toilettas, knuffel, kleren, make-up...Mijn koffer zat bijna vol. Ik was zenuwachtig. Ik had vannacht niet geslapen. ik was wel blij dat het weer goed was tussen Tony en Pepper. Over een uur zou Charles Xavier me op komen halen, samen met een paar andere mutanten en Scarlet en Pietro. Tony was druk bezig met S.H.I.E.L.D. Hij wilde hoe dan ook, wraak op Loki. Ik liet hem zijn gang gaan. Ik liep de trap af, naar beneden. Pepper zat op de bank. Ze stond op toen ze me zag en lachte. Ik kon zien dat ze me eigenlijk een knuffel wilde geven, maar dat niet durfde. Ik pakte een bak cornflakes met melk. Ik plofte naast Pepper neer. 'Ben je er klaar voor?' vroeg ze opeens. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik denk van wel, mam,' zei ik. Het uur ging snel voorbij. Stipt op tijd stopte er een auto voor de deur. 5 mensen stapte uit, waaronder Charles Xavier. 'Tony! Ze zijn er!' riep Pepper naar boven. Even later rende hij naar onder en ging de bel. Ik haalde nog 1 keer diep adem en liep naar de deur. De mensen stapte binnen. 2 mannen, 2 vrouwen, en professor Xavier. Ze zegen er allemaal niet normaal uit. 'Hallo, iets drinken?' vroeg Pepper. Je zag dat zij ook nerveus was. Net als ik. 'Iets fris, graag,' zei een man, met een zonnebril op. 'Een biertje,' zei de gespierde man, met een beetje een vreemd kapsel. Tony verdween, vast een biertje halen. Of twee. De vrouwen vroegen beide om een kopje thee, net als Pepper. Xavier hoefde niets. 'Dus jij bent Jennifer,' zei een van de vrouwen terwijl ze ging zitten. Ze had een getinte huid en wit haar. Ik knikte. 'Ik ben Ororo. Maar je mag me Storm noemen,' zei ze met een knipoog. Ik vroeg niet waarom storm. 'Mijn naam is Jean Grey,' zei de andere. Tony kwam terug met, inderdaad, twee biertjes en gaf een aan de man. Ook Pepper kwam terug met thee, en fris. 'Bedankt,' zei de man met de zonnebril tegen Pepper. Iedereen ging zitten. 'Ben je er klaar voor, Jennifer?' vroeg Xavier. Alweer die vraag. Ik knikte. 'Ik denkt het,' antwoordde ik weer. 'Dit zijn vier van mijn beste X-Men,' zei Xavier trots over de vier mensen. 'Ik stel je wel even voor,' zei hij terwijl hij naar Storm toe reed. 'Dit is Storm. Zij beheerst het weer, zoals je denk ik al geraden had,' zei hij. Hij reed naar de andere vrouw. 'Dit is dr. Jean Grey. Zij beheerst de telepathie,' vertelde hij. Jean keek aandachtig naar de beker met fris. Even later begon deze te zweven. 'Wow,' mompelde ik. Jean lachte en zette het bekertje terug op tafel. 'Dit hier is Scott Summers, oftewel Cyclops,' zei hij over de man met de zonnebril. 'Hij kan krachtige energiestralen uit zijn ogen laten schieten. Hij heeft ze alleen niet zo goed onder controle, vandaar die zonnebril,' legde Xavier uit. Cyclops lachte vriendelijk naar me. 'En tenslotte hebben we Logan...  begon hij. Logan maakte een beweging met zijn armen en plotseling schoten er messen uit zijn handen. 'Noem me maar Wolverine,' zei hij lachend. De messen verdwenen weer. 'Dan denk ik dat het maar eens tijd is,' zei Xavier. Ik zuchtte. 'Oké,' zei ik en liep naar mijn koffer. Ik deed mijn jas aan. De rest stond al bij de auto. 'Dag mam,' zei ik. Ik zag tranen in haar ogen. 'Ik hou van je,' zei ze. 'Ik ook van jou,' zei ik haar. Tony kwam naast haar staan. 'Succes, Jenn,' zei hij alleen. Hij was nooit zo van het afscheid nemen. 'Bedankt pap,' zei ik. Langzaam liep ik naar de auto en stapte in. Mijn ouders zwaaide me voor de deur uit. Ik miste ze nu al. Cyclops en Wolverine zaten voorin. Ik ging mijn nieuwe toekomst tegemoet.