Let Me Go

Hoofdstuk 3.

Langzaam opende ik mijn ogen. Ik zag een fel scherm met wolven erop.Naast me lagen Scarlet en Pietro te slapen. Ik keek naar een klok. Bijna een uur. Ik schrok. Snel pakte ik mijn spullen en stapte op mijn fiets. Ik moest zo snel mogelijk thuis zijn. Tony zou me vermoorden. Na een kwartier in het donker fietsen, zag ik mijn huis. Ik gooide mijn fiets neer. Zachtjes opende ik de deur. Alle lichten waren uit en er was niemand te bekennen. Toch besloot ik vast naar Tony te gaan en meteen mijn excuses aan bieden. Hij sliep toch niet om dit uur. Stil sloop ik naar Tony's kamer. Ik hoorde een geluid. Het kwam uit zijn kamer. Voorzichtig opende ik de deur. Maar Tony lag gewoon in bed. Maar niet alleen. Bovenop hem lag een blonde vrouw. En ik verzeker je, ik had haar nog nooit gezien. Mijn eigen vader lag in bed met een vreemde vrouw. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik rende naar mijn kamer. Misschien iets te luid, maar dat maakte me niet meer uit. Ik plofte huilend op bed neer. Langzaam ging de deur achter me open en Pepper verscheen. 'Liefje, wat is er?' vroeg ze bezorgd en ging naast me op bed zitten. ik veegde mijn tranen weg. 'Niets,' zei ik, niet erg geloofwaardig. 'Je kunt het me gerust vertellen, Jenn,' zei ze en streelde mijn rug. 'Ik liep dus naar pap toe...' begon ik snikkend. 'En h-hij lag op bed...M-met een vrouw...Te...te zoenen,' zei ik snikkend. Peppers gezicht betrok. Ik zag ook meteen tranen in haar ogen. 'Waarom doet hij je zoiets aan?' vroeg ik snikkend. Pepper haalde haar schouders op. 'Voor dat jij er was, deed hij dit de hele tijd,' begon ze. 'I-Ik dacht dat jij hem misschien veranderd had...Maar nee dus...' zei ze ook snikkend nu. 'Ik snap het niet!' zei ik boos en verdrietig te gelijk. Pepper gaf me een stevige knuffel. 'Ik zal eens met Tony gaan praten,' fluisterde ze. Ik knikte. Ze gaf me een kus op mijn voorhoofd en verliet de kamer. 

Peppers POV

Ik besloot dit simpel te doen. Ik wist Tony's  zwakke plekken. Hij had mij gekwetst. Nu zou ik hem gaan kwetsten. Ik ging op de bank zitten. Ik zou wachtten tot Tony naar beneden kwam. Alleen of niet. Even later kwam hij aan. Zijn haar zat volledig in de war. Er was geen vrouw te bekennen. 'Hey Pep,' zei hij. Ik antwoordde niet. 'Kun je niet slapen?' vroeg hij. Ik beet op mijn lip. 'Waar is ze?' vroeg ik gewoon. Ik hoorde hem slikken. 'Ik ehh... Weet niet waar je het over hebt,' zei hij. Ik stond op. 'Dat weet je heus wel, Tony,' zei ik boos. Hij zuchtte. 'Kijk, Pep...' begon hij. Ik onderbrak hem. 'Pepper. Ik heet Pepper, niet Pep,' beet ik hem toe. Hij was even stil. 'Het is niet wat je denkt dat...' zei hij moeizaam. 'Wat moet ik dan denken?!' zei ik kwaad. Weer was hij stil. 'Hoe kun je dit nu doen?! Ik dacht dat Jennifer je had veranderd. Dat je me zoiets niet weer zou flikken!' riep ik boos. 'Ze ligt nu boven op bed te huilen, Tony! Aan't huilen omdat haar vader niet te vertrouwen is!' zei ik. 'Maar ik...' begon hij weer. 'Kijk, dat is nu het probleem! Het is alleen maar ik, ik en nog eens ik voor jou,' langzaam begon ik te kalmeren. 'Kijk, Tony. Het maakt mij niet uit wat jij doet met jou leven. Maar dat van mijn dochter blijf je af,' beet ik hem rustig toe. Maar het raakte hem wel. 'Pepper...' probeerde hij. 'Sorry. Ik wil je even niet meer zien,' zei ik. 'Vertrek jij of ik?' vroeg ik. Dit deed pijn. Maar we zouden alleen maar meer ruzie krijgen en dat was niet goed voor Jennifer. 'Pepper...' begon hij. 'Je bent een geweldige moeder...Bel je me als ik terug kan komen?' vroeg hij voorzichtig. Ik had niet gedacht dat hij zich zo makkelijk gewonnen zou geven. Ik knikte langzaam. 'Ik ehh...Pak even wat spullen,' zei hij en verdween. Ik plofte huilend op de bank neer. Ik wilde Tony nu al terug. Maar ik moet aan Jennifer denken. Hun relatie was nooit echt hecht geweest. Ik zou hem bellen. Als we er allemaal klaar voor waren.