Let Me Go

Hoofdstuk 5.

Jennifers POV

Ik strompelde de kamer uit. Ik had vannacht geen oog dicht gedaan. Ik liep richting de reusachtige badkamer. Ik keek in de spiegel. Ik had enorme wallen onder mijn ogen. Ik besloot dat het niet erg was een keer iets meer make-up op te doen. 10 minuten later liep ik naar onder. Ik keek tegen Peppers rug aan. Ze had een kop koffie vast en staarde naar de tafel. 'Goedemorgen,' zei ik stilletjes. Ze draaide zich om. Ze had me blijkbaar niet horen aankomen. 'Hoi schat,' zei ze. 'Lekker geslapen?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ook niet. Ik ben blijkbaar op de bank in slaap gevallen,' zei ze half-lachend. 'Waar is pap?' vroeg ik aarzelend. Ze slikte. 'Tony is...Hij logeert een tijdje ergens ander,' antwoordde ze moeizaam. Ik knikte afwezig. 'Ik ga alvast naar school,' zei ik. Pepper knikte. Ik was erg vroeg, maar dat maakte me niet zo veel uit. Ik pakte mijn tas en bond hem op mijn fiets. 'Doei schat,' zei Pepper. 'Dag mam,' zei ik terug. ik hoopte dat Scarlet het niet erg vond als ik eerder bij haar huis zou zijn. Maar voor ik bij haar huis was, moest ik eerst nog een lange berg af. Het was donker en koud. Ik zag bijna niets, aangezien er geen verlichting was. Behalve mijn voor- en achterlicht van mijn fiets dan. Maar dat hielp ook niet echt. Plotseling hoorde ik een vreemd geluid achter me. Ik ging langzamer rijden en keek achter me. Niets. Ik fietste langzaam verder. Toen hoorde ik het weer. Ik remde af en zette één voet neer. Achter me zag ik weer niets. Ik draaide me om. Voor me stond opeens iemand. Een lange man met zwart haar. Dat is alles wat ik me nog kon herinneren. Daarna werd alles zwart.

Scarlets POV

'Waar blijft ze nu?' vroeg ik paniekerig aan Pietro. Hij haalde zijn schouders op. Jennifer was al een kwartier te laat. Dat was niets voor haar. Meestal moest zij zelf op ons wachten. 'Misschien moeten we alvast gaan. Wie weet ik ze al lang op school,' stelde Pietro voor. Ik geloofde het niet, maar het leek me wel het beste. Eenmaal op Avengers High School, keek ik stressend naar mijn rooster. De lessen zouden over 1 minuut beginnen en Jennifer was nergens te bekennen. De bel ging. Alleen liep ik naar het lokaal van agent Hill. Zij gaf ons les over van alles over S.H.I.E.L.D. Ik ging op mijn plek zitten en haalde mijn boeken uit mijn tas. Iedereen ging zitten. Agent Hill ging achter een laptop zitten. Een voor een noemde ze onze namen op. '...Jennifer Stark,' zei ze. Het bleef stil. Uiteraard antwoordde niemand. 'Iemand misschien een idee waar Jennifer Stark is?' vroeg agent Hill ons. 'Misschien is ze gewoon ziek,' antwoordde een jongen achter me. 'Dan had ze zich toch wel afgemeld,' zei ik en draaide me naar de jongen om. 'Stil,' beval agent Hill. '...Scarlet Witch,' zei ze toen. 'Ja,' zei ik stil. Agent Hill sloot de laptop af. 'Goed. Pak jullie boeken op pagina...' begon ze. Ik stak mijn vinger op. Ze knikte naar me. 'Zou ik even naar het toilet mogen?' loog ik. 'Snel dan,' antwoordde ze en vervolgde haar les. Ik haastte me de klas uit. Ik hoefde helemaal niet naar de wc. Ik had het uur hierna toch uitval, dus ik had tijd genoeg. Snel pakte ik mijn fiets en reed naar Jennifers huis. Maar eerst moest ik die irritante berg nog op. En ik had nu niet echt een top conditie. Ik begon met lopen. Even verderop lag iets. Ik legde mijn fiets neer en liep er naar toe. Het was een jas. Een bruine warme jas. Bebloed. Over de rechter mouw zat bloed gesmeerd. Van schrik gooide ik de jas terug op de grond. De schrik vergrootte toen ik besefte van wie de jas was. Deze jas was van Jennifer. Snel pakte ik mijn telefoon. Ik toetste Jennifers nummer in. Even later hoorde ik een deuntje. het kwam uit de jaszak. 'Verdomme,' zei ik. Ik pakte Jennifers telefoon. Beste vriendinnen vertellen elkaar alles, dus ook het ontgrendelingspatroon van je telefoon. Ik zocht naar het nummer van Tony Stark. Eenmaal gevonden, ging hij af. Even later nam hij al op. 'Met Tony Stark,' zei hij. 'Hoi, meneer Stark. Dit is Scarlet Witch, Jennifers vriendin,' probeerde ik. Even bleef het stil. 'Ja?' vroeg hij toen. 'Jennifer was vandaag niet op school. Ik was bezorgd en reed naar jullie huis. Onderweg vond ik haar jas. Onder het bloed...' zei ik voorzichtig en tranen kwamen tevoorschijn. 'Wat?!' zei Tony Stark. 'Ehh...Bedankt,' zei hij toen en hing op.