Chapter 22 - Pinakakinatatakutan

6 1 0
                                    

***

Eto na yung buwan na 'tong kinatatakutan ko...

January na...

At ang pagkakatanda ko...

Aalis na sila Vin...

Malapit na...

Malapit na...

Masyado akong kinakabahan sa lahat ng mga pangyayari...

Hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko... Hindi ko na alam...

Pero siguro may konti pa akong panahon...

Nagtanong ako sa mga friends ko kung ano yung magandang gift para sa isang boy...

Wala akong nagustuhan, ni isa man sa mga sinabi nila...

May naisip ako...

Siguro eto na yung pinakamaganda kong regalo...

Eto na yung regalong gusto kong ibigay sa pinakamamahal kong taong nakilala ko sa buong buhay ko....

At si Vin yun... Wala nang iba... Wala na... Siya lang... Kahit tumanda pa ako at di magkaasawa, siya lang talaga... Siya lang...

....
....
...
.....
.....
....
....
....
...

On the next days parang mas lalo pa akong natakot...

Kase mas nalalapit pa yung pag-alis niya... Pupunta na siyang Canada...

Lumabas muna ako ng bahay...

Pagdating ko sa kalsada...

Yvette: Ate Lei! May good news! Hindi na daw matutuloy yung pag-alis niya...

Oh My Gosh! Totoo ba?! Nagulat naman ako sa sinabi ni Yvette...

Lei: Ah... Okay.. Balik ka na dun...

Parang wala lang sa akin... Pero nung bumalik siya... Tsaka ako nagtatatarang na bumalik sa bahay....

Whoa! God thank You po talaga...

Vin... Sana nga hindi ka na umalis... Sana nga...

Naghahanap pa ako ng time na maibigay ko yung gift ko sa kanya pero nahihiya ako...

***

UnexpectedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon