"Alex beni bekle cok hizli gidiyorsun!!!"
Beni beklemiyordu. Ona yetisemiyordum. Istegim uzerine asfalttan gidiyorduk ama ona yetisemiyordum iste. Ondan nefret ediyorum. Beni yalniz birakmak zorunda mi??
"Bana yetisebilirsin, o kadar da hizli gitmiyorum."
Yetisebilmem icin durdu ve sokagin basinda beni beklemeye basladi.
Cogu kisi gibi bizde sahile gidiyorduk. Yollar bu kadar kalabaliksa kumsak nasildi dusunmek bile istemiyorum. Cok kisinin olmasi daha fazla rezil olmam demekti. Benim yasimda profesyonel kayan kizlar vardi. Zaten yanimizdan da cok fazla gecen vardi. Alex gozunu yolda kayan kizlardan alamiyordu. Ben onu nasil ayiricam derken bagirmaya basladim. Kafasi benim olmadigim tarafa donuktu.
"Hey Alex yardim et lutfen!! Dustum ve kalkamiyorum lutfen gelir misin??"
Bagirmami duyunca derhal beni aramaya basladi ama kalabaliktan goremiyordu. Bende beni gormeyecek sekilde yanindan arka tarafina gectim ve onu korkuttum.
"Bu yaptigin hic adil degil" dedi kizarak
"Eger bir daha yanimda olmak yerine kizlara bakarsan ilk once gozlerini oyar sonra seninle asla disari cikmam. Ziyaretine bile gelmem"
"Bu kadar kiskanacagini bilseydim onceden bakardim" Alay etmekle komik oldugunu mu saniyordu?
"Seni kiskandigim falan yok. Hadi gidelim artik"
Sahile varmistik bile. Alex paten pistinde arkadaslarini gormustu. Onlarla selamlasmak icin yanina gitti. Bende bisiklet yolunda kendi capimda ilerlemeye basladim. Ve tam o anda, arkamdan hayvanin teki paten surerken bana carpti ve beni yere dusurdu.
"OHAAA... Onune baksana gerizekali!!!!"
"Aman Tanrim, cok ozur dilerim seni gormedim"
"Boyun kadar kizi nasil gormuyosun kör musun? Körsen neden kayiyosun? Hasar falan mi gecirdin?" Dedim aciyla
"Ozur dilerim tamam mi?"
O bana ozurlerini sayarken onun o aksam dans ettigim cocuk oldugunu gordum. F*ck. Keske gorunmez olsaydim. Alex neden hala gelmedi???
En kotusuyse sonradan beni tanimasiydi. Hayir hayir, en kotusu tam beni tanidigi sirada Alex'in kosarak yanima gelmesiydi. Ve ben bu durumda kanayan dizimin acisini bile unutmustum.
"Iste sakar sirin yine sakarligini yapmis" yuzune yumruk atan cocugu gormedi. Gorseydi kaykayini kafasinda parcalamaya baslardi ama nasil gormedi yanimda dikiliyor.
Ve tam o anda gozlerini benden ayirip mahcup gozlerle karsilasinca ustune atildi.
"Alex lutfen yapma ve bana yardim et"
"Sen biraz susar misin Emma? Ve sen o geceden sonra nasil hala karsima cikarsin? O gun gayet acik oldugumu dusunuyorum"
"Karsina ciktigim falan yok. Emma'yi gormedim birden onume cikti ve ona carptim oda yere dustu"
"Ozur dile ve burdan defol yoksa seni kaykayimi kafanda parcalar sonra seni denizde bogarim" dedi denizi gostererek.
"ALEX!!!" Dedim ona bagirarak. Kosarak yanima geldi. Ve dizimi ellerinin arasinda aldi. Yarami incelerken yuzunu bu zamana kadar yuzunu incelemedigimi fark ettim. Yanaklarina degen uzun kivrik kirpikleri, kusursuz burnu, dolgun seftali rengindeki dudaklari, zayif ama bir o kadar da guzel yanaklari, birbirine gecmis saclariyla onumde oturuyordu. Ellerimi saclarinin arasina sokup karistirmamak icin kendimi zor tuttum. Herkes yanimizdan geciyordu ama bir tek onu goruyordum. Duydugum tek sey yaramin kotu olmadigi ve cantasindaki sudan dokerse bir sey kalmayacagiydi. Onu onaylarcasina basimi salladim. Cantasindan suyunu cikartti. Yavasca soguk suyunu kanayan dizime doktu ve fazla suyu peceteyle sildi. Daha fazla paten kaymamam gerektigini biliyordum. Ayakkabilarimi cantamdan cikartti ve giymeme yardim etti. Elinden destek alarak kalktim. Sag elimde patenlerim, sol elimde elimi tutan Alex. Kalktigimdan beri tutmayi birakmamisti. Hosuma gitmisti. Tabii ki ilk birakan ben olmayacaktim.(BIRAKTI :D) Bu cok garip olurdu. Ben zar zor yurumeye calisirken Alex az once karsilastigi arkadaslariyla beni tanistirmak istedigini soyledi.
"Hayir lutfen gercekten bugun daha fazla rezil olamam, zaten az once ne kadar buyuk bir kabalik yaptigini unutmadim, simdi benim dedigimi yapacaksin."
"Tabii ki de senin dedigini yapmayacagim bunu da nereden cikarttin? O cocukla konusmaman gerektigini biliyordun. Yapmaman gereken bisiyi yaptigin icin senin dedigini yapmiyoruz"
"O cocukla konusmamam gerektigini bilmiyordum bir kere. Ve ayrica bu senin karar verebilecegin bir sey degil. Istedigim kisiyle konusurum. Oyle bile olsa bana carpti ve benden ozur diledi. Teknik olarak haksizsin."
Ben ona laf yetistirmeye calisirken o cocuktan beni piste getirmisti. Seni oldurmek istiyorum. Seni mahvedicem,saclarini yolucam. Bir kere de istemedigim bir seyi yaptirma bana.
"Selam millet!! Bu Emma. Okuldan arkadasim ayni zamanda en yakin arkadasim" Saka misin?
Herkes donerek bana selam verdi ve bende onlara selam verdim. Aklimda neden sadece Liza isminin kaldigini hatirlamiyorum. Beni cok dikkatli incelediginden mi yoksa gozlerinin Alex'in tuttugu elime kaymasindan mi bilmiyorum. Hala elimi tuttugunu fatk ettigimde hizla elimi cektim. Bu onun hizla saskinlik ve kizginlik karisik bir duyguyla kafasini bana cevirmesine neden oldu. Benimde 'ne var?' bakisim eksik olamazdi.
Bir sure onlarla takildiktan sonra Alex eve gitmemiz gerektigini soyledi. Hakliydi. Zaten onlarin yanindan ayrilmaya dunden raziydim. Sadece aralarinda Luke ve Gwen ile anlasabilmistim. Daha sonra gorusebilirdim. Zaten Gwen telefon numarami almisti. Beni sevmis olmaliydi.
Evin sokagina dondukten sonra hizli hizli Alex'i geride birakarak yurumeye basladim. Yol boyunca cok fazla konusmamistik.
"Neden bu kadar surat yapiyorsun Emma? Herkes seni sevdi"
"Herkesin sevdigine emin misin Bay Cok Bilmis? Cok sevgili az kalsin icine dusecek olan Liza denen sari yelloz hicte sevmise benzemiyordu. Sevmesinde zaten, o beni sevse dunya basima yikilirdi" bir sure sonra kendi kendime konustugumu fark ettim. Yine siritiyordu. Yine. Yine. Yine. Neden. Dayanamiyordum. Onun boyle tebessum etmesine dayanamiyordum. Bir anlik kizginligim onun bir tebessumuyle yok oluveriyordu. Salak.
"Iyi geceler Bay Cok Bilmis. Yarin okula giderken gorusuruz. Bana mesaj atmayi unutma."
Iyi geceler demedi. Gotu kalkik. Cevap verse ölür sanki. Patenlerimi bahceye kenara koydum. Orada kalabilirlerdi. Anahtarlarimi cikartmak icin cantami onume cektim ve onlari aramaya basladim. Arkamdan neyin geldigini ilk anlamadim. Kolumdan biri tutup kendine cevirdiginde Alex hala gitmemisti.
"Ne oldu?" Yuzundeki kararsizlik ve tedirginlikle kotu bir sey oldugunu anladim.
"Bunu daha fazla yapamam" dedi. Bir an duraksadi ve seftali dudaklarini benimkilerle tanistirdi.
Yine ve yine ben. Telefondan yazdigim icin klavye karsinizda :D medyanin hikayeyle alakasi yok sadece bir bolum var gozunuzde canlanmasina yardim olabilmesi icin lol
