Ο Κυριάκος και ο Ιάσονας μεγάλωσαν σε μια οικογένεια η οποία ζούσε για το κυνήγι.Οι δύο τους ακολούθησαν τα βήματα των κοντινών ανθρώπων τους και το έκαναν κι αυτοί μέρος της ζωής τους.Συνήθισαν το παράξενο,το ανεξήγητο,το μεταφυσικό.Στην πορεία μαθ...
Σκοτάδι ξανά και εκείνα τα χρυσά μάτια κάνουν για ακόμα μια φορά την εμφάνισή τους. Είναι η λύτρωσή μου,το ξέρω,το νιώθω,όμως κάτι μέσα μου φωνάζει να μη δώσω σημασία,είναι ο εχθρός,μη δώσεις σημασία Μέλανι... "Έλα" Ακούω την τραχιά φωνή του να μου λέει. "Έλα,Μέλανι,σε περιμένω. Εδώ ανήκεις. Εδώ ανήκες εξ αρχής. Θα σου δώσω πράγματα. Αυτά που δεν είχες ποτέ σου...δύναμη,δόξα,σεβασμό.."
"Μέλανι;" Νιώθω ένα σκούντημα. "Σήκω μικρή,έχουμε δουλειά σήμερα!Μέλανιιι.." ανοίγω τα μάτια μου και καταλαβαίνω ότι είναι ο Κυριάκος που προσπαθεί να με ξυπνήσει,μάλλον εδώ και κάποια ώρα. Η μυρωδιά του και μόνο με ηρεμεί από τον εφιάλτη που είδα. Όμως το ίδιο όνειρο επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ και φαίνεται τόσο αληθινό...
Γυρνάω μεριά το σώμα μου ώστε να μπορώ να τον βλέπω. Ω ρε φίλε,πόσο σεξυ μπορεί να είναι με τα μαλλιά του ανακατεμένα από τον ύπνο;! "Το ξέρω ότι είμαι όμορφος" μου λέει με την μπάσα, από τον ύπνο κι αυτή,φωνή του. Ακόμα πιο σεξυ. Συγκρατήσου Μέλανι! "Σιγά μορφονιέ. Καλημέρα." απαντάω ειρωνικά καθώς στριφογυρνάω τα μάτια μου. Έπειτα διώχνω την κουβέρτα από πάνω μου και πάω να σηκωθώ, όμως το χέρι του με κρατάει κάτω. "Όχι τόσο γρήγορα κούκλα.." ψιθυρίζει σχεδόν ακουμπώντας το αυτί μου και εγώ ανατριχιάζω. Τον κοιτάω καλύτερα και τώρα συνειδητοποιώ ότι δε φοράει μπλούζα και το βλέμμα μου έχει καρφωθεί στους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς του. Γαμώτο Κυριάκο. Με ξαπλώνει ξανά στο κρεβάτι και έρχεται από πάνω μου. Τώρα αφήνει υγρά φιλιά κατά μήκος του λαιμού μου,μέχρι που κατεβαίνει στο στήθος μου. Μου αφαιρεί την μπλούζα με γρήγορες κινήσεις και ύστερα συνεχίζει να με φιλάει άγρια. Μου βγάζει τα υπόλοιπα ρούχα με γρήγορες κινήσεις και τελικά μπαίνει μέσα μου, κάνοντας μικρά βογκητά να βγαίνουν από το στόμα μου.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
........................................
"Καλημέρα μικρό!" απευθύνομαι στον Ιάσονα μόλις μπαίνω στην κουζίνα. Τον πλησιάζω και του δίνω μια αγκαλιά αφού πρώτα πειράξω τα ξανθά μαλλιά του. "Καλημέρα υποθέτω..." Με κοιτάει παράξενα και ανταποδίδει την αγκαλιά. "HEY,BROTHER!" καλημερίζει με τη σειρά του ο Κυριάκος, που παρεμπιπτόντως τώρα έχει ντυθεί. Πάλι καλά. "Τι διαολο πάθατε πρωί πρωί μου λέτε;" ρωτάει το μικρό έχοντας ακόμα αυτό το 'what the fuck' βλέμμα στο πρόσωπό του. Στο μυαλό μου έρχεται ο τρόπος που αναστέναζα πριν λίγο και σχεδόν αυτόματα ανταλλάζουμε ένα πονηρό ύφος με τον Κυριάκο. "Σίγουρα θες να μάθεις;" "Οι φωνές που με ξύπνησαν ήταν..;oh fuck it, δε θέλω να μάθω τίποτα!" λέει γρήγορα προσπαθώντας να αλλάξει θέμα και γελάω δυνατά με την αντίδρασή του.
