Born under a bad sign

19. The King of Hell

Kuriakos' POV

"Τι εννοούσες καινούριος παίκτης στο παιχνίδι;" μου φωνάζει ο Ιάσονας,ο οποίος με ακολουθεί σε όλο το σπίτι ενώ εγώ προσπαθώ να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου. Πολύ θα ήθελα να του απαντήσω όμως έλα που ούτε εγώ μπορώ να το χωνέψω...
"Σου μιλάω ρε ξεροκέφαλο πλάσμα! Τι σου είπε ο Βασίλης και που στο διαολο πηγαίνεις;" με ρωτάει ξανά όταν με φτάνει. Και ναι,κατάφερε να με σταματήσει.

Μπαίνει μπροστά μου κλείνοντας μου το δρόμο και με κοιτάει έντονα. Μαντεύω ότι ο μικρός αδερφός μου έχει πολλά νεύρα αυτή τη στιγμή.
"Μην προσπαθείς να κάνεις τον ήρωα μπροστά της άλλο, είμαστε ομάδα τώρα." μου λέει και πριν το συνειδητοποιήσω τον έχω ρίξει στο πάτωμα με μια μπουνιά.
"Προσπαθώ να σας προστατέψω εξυπνάκια, η Μέλανι είναι αρκετά αναστατωμένη αυτόν τον καιρό! Χθες μονολογούσε στον ύπνο της...ξανά." ψιθυρίζω από πάνω του έτσι ώστε να με ακούσει μόνο αυτός.
"Τι έλεγε;" ρωτάει ξαφνιασμένος,και.. δεν ξέρω τι να του απαντήσω. Δε θέλω να μιλήσω για αυτό το θέμα σε κανέναν άλλον,ούτε καν σε εκείνη."Κυριάκο; Την άκουσες να μιλάει για τον κιτρινομάτη, έτσι δεν είναι;" δίνει την απάντηση ο ίδιος και εγώ μένω με το κεφάλι χαμηλά.
"Να μη σε ενδιαφέρει τι είπε. Τώρα φύγε από μπροστά μου" του λέω ήρεμα και τον σπρώχνω απαλά.

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο με τη βαλίτσα στο χέρι και ψάχνω για ρούχα στην ντουλαπα μου. Ένα πουκάμισο, δύο φακελάκια και...
"Πού πας;" μου αποσπά την προσοχή η φωνή της Μέλανι.
"Με κάλεσε ο Βασίλης, θέλει να φτιάξουμε κάτι για τα γενέθλια της μαμάς. Πέρασαν και ούτε ένα δώρο δεν της κάναμε" Προσπαθώ να δικαιολογηθώ στα γρήγορα αλλά δε φαίνεται να πιάνει... Γαμώτο,ποτέ δεν ήμουν καλός στα ψέματα!
"Όχι. Θα το έλεγε και στον Ιάσονα."
"Ναι. Και αν φεύγαμε και οι δύο εσύ με ποιόν θα έμενες;" έχω την εντύπωση πως τα μπαλώνω σιγά σιγά εξ αιτίας του βλέμματος της. Με κοιτάει σοβαρή και σηκώνεται από το κρεβάτι πλησιάζοντας με. Έχει αλλάξει τόσο πολύ...
"Ρε Κυριάκο!" με επαναφέρει στην πραγματικότητα.
"Έλα,τι; Σου είπα πού πάω!" αποκρίνομαι κουνώντας το κεφάλι μου αγανακτισμένος.
"Λες ψέματα και το καταλαβαίνω. Καταρχάς έχει περάσει μισή εβδομάδα και ακόμα να μας πει τι σου είπε ο Βασίλης,και τώρα ξαφνικά σε θέλει για να φτιάξετε δώρο στη μάνα σου;" μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο ειρωνεία και συνεχίζει "Αν θες η σχέση μας να είναι υγιής καλά θα κάνεις να αρχίσεις να μου λες την αλήθεια, και σε εμένα και στον Ιάσονα. Είμαστε ομάδα τώρα." φτου σου Κυριάκο, λες ψέματα ενώ αυτή όχι.
"Ναι Μέλανι είμαστε ομάδα τώρα και δε θα έπρεπε να λέμε ψέματα ή να κρύβουμε πράγματα μεταξύ μας. Εσύ το ήξερες αυτό όταν εμφανίστηκε ο κιτρινομάτης στα όνειρά σου; Γιατί δεν είπες τίποτα σε κανέναν,και αν δε μιλούσες στον ύπνο σου πολύ πιθανό να μην το ήξερα καν τώρα. Το σιχαίνομαι που κρατάω μυστικά αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Εσύ με αναγκάζεις." με παρατηρεί έτοιμη να κλάψει την ώρα που της τα λέω όμως ακόμα δε μιλάει. Γαμώτο,ποτέ της δε μιλάει!