Born under a bad sign

3.Melanie

2 μέρες πριν..

Melanie's POV

"Ρε Μέλανι σου μιλάω!"με επαναφέρει η φωνή της Τζο.Η Τζο είναι η κολλητή μου και γνωριζόμαστε από μικρές.Τη λατρεύω,όμως κάτι τέτοιες στιγμές μου τη δίνει.

"Τι είναι πάλι ρε Τζο;"τη ρωτάω αγανακτισμένη.

"Θέλω να μου πεις αμέσως ποιός σου μιλούσε πίσω από το μπαρ.Αυτόν σκέφτεσαι τόση ώρα;Η Μέλανι μου ερωτεύτηκε!Θα βγείτε ραντεβού;Τότε πρέπει να βρούμε αμέσως τι θα φορέσεις!Πώς θα κάνεις τα..."

"ΠΑΨΕ!Αμάν ρε Τζο ούτε να μιλήσω δε με άφησες!Κατ'αρχάς να μη σε νοιάζει ποιός ήταν!Επίσης δε σε αφορά το αν θα βγω μαζί του οπότε κοίτα τη δουλειά σου!" σηκώνομαι πριν προλάβει να απαντήσει και φεύγω από το μπαρ που δουλεύει.Είναι ανυπόφορη ώρες ώρες!Στην τελική δεν μπορώ καν να της πω ποιός μου μιλούσε.Δεν έχω καταφέρει να το πιστέψω ούτε εγώ..

Φτάνω στην πλατεία, η οποία είναι 10 λεπτά από το Harvelle's Roadhouse, και εκεί συναντάω τον Ας.Ο Ας δουλεύει κι αυτός στο Harvelle's Roadhouse μαζί με την Τζο και την Ελεν. Είναι 30 χρονών, 15 χρόνια μικρότερος από την Ελεν,όμως δεν της μοιάζει καθόλου.Με λίγα λόγια έχει σταματήσει να νοιάζεται για τη ζωή του και έχει υιοθετήσει νοοτροπία 20χρονου.Εδώ που τα λέμε δεν έχει άδικο μιας που έχει περάσει τόσα πολλά...Η οικογένειά του σκοτώθηκε μπροστά του από μια ομάδα δαιμόνων.Αν δεν ήταν ο μπαμπάς του Κυριάκου (αχ αυτός ο Κυριάκος..) και η Ελεν τώρα ίσως να μη ζούσε και ο ίδιος.Τον έχει υιοθετήσει από τότε αυτή η οικογένεια Χάρβελ και τον βοηθάει ακόμα.

"Μέλανι!Τι λέει;" με χαιρετάει από μακριά.Μια ζωή χαρούμενος αυτός ο άνθρωπος..αυτός είναι ο τρόπος του να θάβει αναμνήσεις."Ώπα, γιατί τα μούτρα σου έχουν φτάσει το πάτωμα;Τι έγινε;"

"Τίποτα Ας,ευχαριστώ για το ενδιαφέρον όμως.Πάω σπίτι,έχω δουλειές." Προσπαθώ να τον αποφύγω.Δεν γίνεται να μιλήσω σε κανέναν για αυτό που μου συνέβη!Πάλι μόνη θα τα βγάλω πέρα..

"Το ξέρω Μέλανι.Και επίσης ξέρω ότι χρειάζεσαι κάποιον να μιλήσεις,οπότε πες μου,το ξέρεις ότι μπορείς να με εμπιστευτείς." μου δείχνει το παγκάκι που βρίσκεται δύο μέτρα πιο πέρα.Πόσο θέλω να μιλήσω σε κάποιον...

"Εντάξει..υποσχέσου όμως ότι δε θα μάθει κάνεις τίποτα για αυτό!"λυγίζω τελικά. "Ούτε καν η Τζο."Νεύει καταφατικά και αφού καθόμαστε αρχίζω."Λοιπόν..όπως μάλλον είδες κι εσύ αυτός που μου μιλούσε πίσω από το μπαρ ήταν ο Κυριάκος.Είχα βγει να πάρω λίγο καθαρό αέρα γιατί είχα ζαλιστεί μέσα σε τόσο καπνό.Εκείνος ήταν εκεί και επισκεύαζε το παλιό ψυγείο της Ελεν.Η αλήθεια είναι ότι από πάντα μου άρεσε λίγο όμως η Τζο με συμβούλεψε να μην ξεκινήσω τίποτα μαζί του.Είπε πως είναι πολύ καλό παιδί αλλά μετακομίζει συχνά και ίσως πληγωθώ.Δεν καταλαβαίνω γιατί μου το είπε αυτό,αφού εδώ και 6 μήνες ζει στην περιοχή. Ωστόσο η Τζο είναι η κολλητή μου και αποφάσισα να την ακούσω.Έτσι όταν μου γνώρισε τον Κυριάκο δημιούργησα μια πολύ φιλική σχέση μαζί του,ακόμα κι αν ένιωθα ότι αυτός με έβλεπε αλλιώς. Εκείνο το βράδυ όμως Ας...ήταν πολύ όμορφος, κι ας φορούσε τις πρόχειρες φόρμες λόγω δουλειάς.Προφανώς του άρεσα κι εγώ επειδή με το που άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω ένιωσα τα μάτια του καρφωμένα επάνω μου,παρόλο που πήγα να κάτσω στην παρατημένη κούνια που είχε η Ελεν στην αλάνα πίσω από το μαγαζί της και όχι κάπου κοντά του.Έκατσα μόνη μου για ένα περίπου δεκάλεπτο και μετά ξαφνικά ένιωσα την ανάσα του στο λαιμό μου..."