Born under a bad sign

11.A new hunter

Melanie's POV

"Έλα ρε Τζο,άσε με!Μπορώ να περπατήσω και μόνη!Να,δες!" λέω μέσα από τα γέλια μου και πέφτω άτσαλα στο πάτωμα.
"Πόσο;πόσο ήπιες;" Αναστενάζει καθώς με σηκώνει.
"Τι εννοείς πόσο;Μόνο πέντε σφηνάκια.Εντάξει,ίσως και δύο μπύρες.Ωχ,καλά!Ίσως και ένα-"
"Πάλι μέθυσες!Κοίτα πώς πηγαίνεις ρε Μέλανι!Τι θα έλεγε ο Κυριάκος αν σε έβλεπε έτσι;"
Μπαμ!Βάρεσε σε ευαίσθητο σημείο.Εκείνος και μόνο εκείνος είναι ο λόγος που πίνω.Πίνω για να ξεχνιέμαι..και το πετυχαίνω!Όμως κάθε φορά τον αναφέρει!Αυτόν,που έφυγε χωρίς να μου εξηγήσει τίποτα!Κι όμως τον θέλω...
Κάνοντας αυτές τις σκέψεις το ανέμελο γέλιο μου σταματάει και το αντικαθιστά μια έκτακτη ανάγκη να κλάψω,παρόλο που είμαι μεθυσμένη.
"Σοβαρά ρε Τζο;Ήταν ανάγκη;" τελικά καταφέρνω να συγκρατήσω τα δάκρυα,όμως η θλίψη αποτυπώνεται στο πρόσωπό μου έτσι ώστε η φίλη μου με αγκαλιάζει σφιχτά.
"Καταστρέφεσαι πριγκίπισσα!"
"Μη με ξαναπεις έτσι!Μόνο εκείνος έχει το δικαίωμα!" της φωνάζω πιο απότομα από ότι ήθελα,καθώς βγαίνω από τη μικρή αγκαλιά της."Αλλά εκείνος δεν είναι εδώ!Εκείνος δεν είχε καν τα κότσια να μου εξηγήσει γιατί έφυγε!Όμως εμφανίζεται συνέχεια στις σκέψεις μου ρε Τζο!Κάθε μέρα,κάθε βράδυ!Και προσπαθώ να διώξω την εικόνα του όμορφου προσώπου του,αλήθεια προσπαθώ,μα ποτέ δεν το πετυχαίνω!Πάντα είναι εκεί!Ένας δειλός,ανίκανος μαλακας!" Ουαου.Δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι.
"Μην ξανά μιλήσεις έτσι για τον Κυριάκο!" μου φωνάζει με τη σειρά της.
"Γιατί αγάπη μου;Μήπως γνωρίζεις που βρίσκεται τη στιγμή που μιλάμε;Θα σου πω τι πιστεύω εγώ:πιστεύω ότι τα πίνει σε κάποιο μπαρ παρέα με καμιά τσουλα." μιλάω γεμάτη ειρωνεία,όμως δε με αφήνει να τελειώσω ότι έχω να πω.
"Ίσως." λέει μονάχα,κοιτώντας χαμηλά.
"Τι ίσως;" Θεέ μου!συμφωνεί μέχρι κι εκείνη!
"Ίσως γνωρίζω πού βρίσκεται τη στιγμή που μιλάμε." Η φωνή της ίσα που ακούγεται.Προσπαθώ να επεξεργαστώ καλύτερα αυτό που είπε μόλις.Τόσο καιρό ήξερε και με άφηνε να πνίγομαι στη στεναχώρια μου;
"Τι εννοείς;" Νιώθω την υπομονή μου να εξαντλείται όσο περνάει η ώρα....
"Εννοώ ότι ξέρω πού είναι.Απο την αρχή ήξερα.Αλλα Μέλανι δε θέλω να θυμώσεις,ούτε μαζί του ούτε μαζί μου.Ηθελε μόνο να σε προστατεύσει!Πάντα αυτό ήθελε!Και πίστεψέ με, γλυκιά μου,χρειάστηκε δύναμη για να καταφέρει ότι κατάφερε.Δύναμη και θυσίες...γιαυτό δε μίλησα όλες αυτές τις μέρες.Γιατι σεβάστηκα τις προσπάθειές του.Αφου όμως επιμένεις τόσο,θα σου πω." ενδίδει τελικά.Εγω όμως ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει να πει και που θέλει να καταλήξει.
"Τι θα μου πεις Τζο;Για τι θυσίες μου μιλάς;Από τι να με προστατεύσει;Χριστέ μου μίλα καθαρά για μια φορά στη ζωή σου!" η καρδιά μου πλέον χτυπάει σε γρήγορους ρυθμούς,αφού η ανησυχία μέσα μου μεγαλώνει κάθε λεπτό.
"Έλα." δείχνει το μεγάλο αχυρώνα του σπιτιού της.Τι στο καλό θέλει να κάνουμε εδώ πέρα στις 3 το πρωί;!