IHLAMUR

BÖLÜM 14 "HUZUR"

  "Janset benim huzurumdu".
   
      Janset gözleri kapalı bir şekilde Yalın 'ın kucağındaydı.Yalın ' ın sessiz hıçkırmaları boş depo da yankılanırken ne yapacağını düşündü. Önce arkasındaki şerefsiz öldürmesi gerekiyordu ama bunu yapamazd.

  Janset'i kucağına aldı ve arabaya doğru yöneldi. O an yanındaki silahlı korumalar, lüks siyah arabalar umrumda değildi. Şu an umurunda olan tek şey Janset'ti.
        Arabanın kapısını açtı ve Janset 'in zayıf bedenini döşemeler uzattı. Kapıyı kapattıktan sonra sürücü koltuğuna geçti ve hızlı bir şekilde kendi kapısını da kapattıktan sonra gazı kokledi .Arabanın lastikleri asfaltta gıcık sesler çıkarsa da sinirini çıkaracak birşeyler arıyordu. Hastaneye giderken nerdeyse tüm kırmızı ışıkları ve kuralları çiğnedi. Hastanenin kocaman acil yazan kapısından içeri girdi ve ani bir frenle arabayı durduktan sonra arabadan indi Janset'in kapısını açtı kucağına aldı.Acile girdi ve kendini bile şaşırtan bir hareketle sedyeye yatırdı.

   Acildeki hemşireler sedyenin etrafına toplandı. Bir hemşirenin Yalın 'ın kolundan tutup iteklemesiyle hemsireye bağırdı "Onun yanında olmam gerek!" Hemşire daha emin ve net bir sesle"Beyefendi lütfen dışarı!"dedi.Yalın çıkmak istemeyince hastanenin güvenlik görevlileri Yalın 'ın kaslı kollarından tutarak dışarı çıkardılar.
   Yalın kendini dışarı attığında içindeki nefret ve öfke Janset'e olan aşkını bastırıyordu. Içinden küfürler ederek yumruğunu duvara geçirdi. Daha sonra siyah deri ceketini düzelterek arabaya bindi.

  Aklında sadece tek bir düşünce vardı o da Janset 'e bunu yapanı öldürmekti.Ne kadar hızlı gittiğini bilmiyordu. Ama o boş depoya yaklaştığını fark ettiren bir levhadan sonra arabayı oraya sürdü.Güzel bir patinajdan sonra arabayı park etti ve küfürler savurarak torpido gözündeki silahı eline aldı. Depoya girdiğinde "Olaf Ünüsan! Nerdesin lan pezevenk ha nerdesin?! Yoksa korktun mu?  Hadi ama korkma sadece tek bir kurşun merak etme canını yakmiycam."dedi alaycı bir tonla.

     Bir el silah sesi gelince sesim olduğu tarafa gitti ve silahı o tarafa dogrultarak "Çık lan şerefsiz! Seni  O vurduğun kız benim sol yanım lan sol!" Ses gelmeyince bir el silah daha patlattı. Daha sonra Olaf'ın sesini duydu."Vay Yalın! Ne o sol yanin öldü mü yoksa? "dedi alaycı bir tonla. Bu onu daha çok sinirlendir.Hizlica Olaf'in üstüne yürüdü ve silahın arka kısmını yüzüne yerleştirdi. Olaf inlese de Yalın buna aldırış etmedi ve üstüne atlayarak yumruklarını hizlica yüzüne geçirdi. Janset'e olan sinirini birilerinden çıkarması gerekiyordu.

   Altında Olaf'in cirpinmalarini gören Yalın yumruk atmaktan vazgeçip silahina yöneldi ve namlunun ucunu Olaf'in ağzına soktu.Depoda ki kuşlar çatı katında uçuşları yankılanırken Yalın bağırarak "Son duani et lan!" Dedi gözündeki islakligi sonradan fark etmiş olacak ki elinin tersiyle gözyaşlarını sildi.Olaf'in gözlerinin içine baktı ve "Cehennem de görüşürüz "dedi gayet soğuk bir sesle. Tam silahı sıkıp ateş edeceği an da kendisinden farklı bir el silah sesi daha duydu ve kafasını o tarafa çevirdi.Dikkatini toplamak için Olaf'in döndüğünde ayağa kalmak için uğraştığını gördü.Silahı tekrar sıkmak için hazırlandığı sırada Olaf'in adamlarından biri Yalın 'ın ensesine indirdi.Yalın boynundaki sıcaklığı hissedince aklına Janset geldi.Elini boynuna götürdüve kanı gördü. Eline en son Janset'in kanı bulasmisti.Şimdiyse kendi kanini görünce bir an duraksadi ve ayağa kalkacak durumda olmadığı halde Olaf'in üstünden kalktı.Boynundaki kanla beraber ara ya yöneldi ve kanlı elleriyle marja bastı.Motorun çalışma sesini duyunca gazı kokledi ve park ettiği yerden patinaj yaparak çıktı. Arabayı hızla Janset'i hangi akla uyupta yalnız bıraktığı hastaneye doğru sürdü. İçinde ister istemez bir kuşku vardı. Sanki Janset'e birşey olacakmış hissi.

     Saygı değer okuyucularım (çok resmi oldu neyse) bölümde hatalar olabilir kısa yazmış olabilirim. Ama sizin fikirlerinize ve yorumlariniza ihtiyacım var.Vote ve yorumlarinizi bekliyorum!! Allah'a emanet olun.