IHLAMUR

BÖLÜM 5 "ADAM"

Sahile giderken aklına takılan birşey için geri hastaneye gitmek
istedi ama tekrar o hastalık yuvasına gitmemek için kendini zorladı.

Anlayamadığı birşey vardı
hastaneden çıkarken o adamı görememişti ve neden bu kadar merak ettiğini anlayamamıştı.
Tabi hayatında hiç kimse onun için birşeyler yapmamıştı bu kadar merak etmesi normaldi.

Aklında o adam,ruhunda ölüm,ve kalbinde ki o ağrıyla sahile her zamanki bankına doğru gitti ama o an bankın dolu olması onun için küçük bir şok etkisi yarattı.Her zaman boş olan bu bankta şimdi kendisi dışında başka biri olduğunu görmesine dayanadı.

Kendini toplayıp oraya o siyah uzun kabanlı ve arkadan dağınıl saçlı görünen adamın yanına gidip o bankın kendisine ait olduğunu söyleyecekti.Ama bir an durdu ve bu fikrin saçma olduğunu düşünüp kaçmak yerine o adamın yanına oturmaya karar verdi.

Banka doğru yaklaştığında oturmak için biraz terettüd etse de buna aldırış etmedi be banka adamın yanına oturdu.

Denizi izlediği sıralar da bir çift gözün onu izlediğini hissetti
ve kafasını adamın olduğu tarafa yani sola çevirdi.Sanki bu yüzü bir yerler de görmüştü ama sadece ölüme çalışan aklı bunun kim olduğunu anlamasına izin vermedi.

Adamın gözlerine baktı be sarı mı? Yoksa kahverengi mi? Tam olarak bilmediği bu rengin Kehribar olması onu biraz üzmüştü. Çünkü annesinin gözleri aklına geldi.Annesinin gözleri de aynı böyleydi.

Sonra dağınık saçları ve en az kendisi kadar beyaz olan teni ve pembe dudaklarıyla ne kadar kusurduz olduğunu anlatır gibiydi.

Taciz edecekmiş gibi baktığının son anda farkına varıp omuz silkerek bakışlarını denize çevirdi.

Adamın kusursuz sesiyle irkilen Janset kafasını tekrar adama çevirdi,Adam "Ben Yalın,"dedi içten bir ses tonuyla ve ardından siyah kabanından ince,beyaz ve uzun elini çıkarıp Janset'e doğru uzattı.Adamın eline sanki ilk defa bir el görmüş gibi bakarken bu kadar samimi olması Janset'in endişelenmesine neden olmuştu.Ama adam dışardan "Ben sapığım" gibi değilde "Harika bir iş adamı"görünümü vardı.

Daha fazla uzatmayarak adamın havadaki elini sıktı ve "Ben de Janset"dedi kendisinin bile inanmadığı bir içtenlikle.

Adam yani Yalın "Buraya çok sık gelirim denizi ve maviyi severim"dedi ciddi bir sesle.Janset ise buna şaşırarak cevap verdi."Maviyi bu kadar çok seviyorsanız eğer buraya gündüz gelmeliydiniz,çünkü gecenin siyahlığı maviyi alt etmiş"dedu soğuk bir sesle.

Yalın Janset'e döndü ve " Ben mavi olmak isterken siyahı yaşıyorum"dedi Janset'le aynı ses tonunda.Janset ise buna karşın "Bende siyah olmak isterken maviyi yaşamak zorundayım"dedi ciddi bir tavırla.

Hastalığından beri kimseyle böyle konuşmuyordu.Ama iyi gelmişti ona böyle şeyler.

Yalın harika gülümsemesini denize doğru fırlatıp tekrar Janset'e döndü. " İş yerim buraya yakın ve o yüzden buraya gündüz gelmek istesem de işlerimden dolayı gelemiyorum"dedi.Janset istemeden Yalın'a "İşiniz ne peki?" diye sordu.Böyle bir soruyu hangi amaçla sorduğunu bilmese de merak ettiği aşikardı.

Yalın ise " Bir mimarlık şirketinin sahibiyim ve bu da benim kartım",dedi elindeki kartı uzatarak ve ekledi "Peki sizin mesleğiniz nedir?"diye sordu kaşını havaya kaldırarak.

Janset ise hastalığından bu yana hiçbir işte çalışamadığı için önceki işlerinden bahsetti.
Kafasındaki bonesini gôstererek "Aslın da hastalığımdan önce resimle uğraşıyordum ve sergiler düzenler kendimin ve tanıdığım üç,beş insanın resmini sergiler düzenleyerek satar para kazanırdım.Ama artık aldığım ilaçlardan dolayı sürekli uyuduğum için resim yapamayorum" dedi can sıkıntısıyla.
Yalın ise ellerini önünde birleştirerek "Resimi sevmişimdir ama hiçbir zaman harika resimler yapamadım"dedi

Janset ise "Mimarsınız ve harika resimler yapamıyorsunuz öyle mi?"dedi şaşırarak.Yalın ise yine gülümseyerek "Mimarlıkta ki resim sizin yaptığınızdan çok farklı.Biz ölçerek çizeriz ama siz içinizden geldiği gibi"dedi

Janset haklı olduğunu belirten bir sesle "Ama yine de bu sizin güzel resimler yapamayacağınız anlamına gelmez"dedi elini havaya kaldırarak.

Yalın kolundakı saatine bakıp "Gitmem gerek ve ayrıca" diyip Janset'in kulağına eğildi ardından "Ve bonen sana çok yakışmış"dedi.

Janset o an duraksadı ve Yalın'ın nefesinin üzerinde bıraktığı etkiyi atlatmaya çalışırken tanımadığı birinin ona bu kadar yakından ve samimi olması onu olduğundan fazla şaşırtmısti ve istemse de gülümseyerek denize kaldığı yerden bakmaya devam etti.