BÖLÜM 9 "ÖLÜMLE BURUN BURUNA"

9 1 0
                                    

    Yağmur damlalarını içine girmesine izin vererek koşuyordu.Bonesi sırıl sıklam olmuştu.
     Artık koşmaktan nefes alamayacak durumdaydı.Bedeni uyuşuyordu,parmak uçları diken diken ama avuç içleri buz gibiydi
Göğsün de aniden bir ağrı hissetti ve daha fazla dayanamayıp buğultulu seslerle kendini yere bıraktı.
    Etrafta ki insanların bağrışlarını ve sorularını zor da olsa duyar gibiydi ama şu an bedeni sadece tek bir kişiyo istiyordu.Yalın'ı. Neden bilmoyordu ama bilinç altı onu istiyordu.
     Kalabalığın arasında duyduğu tanıdık bir sesle bulanık gören gözleri onun Yalın olduğunu anladığı an bedeni kasılmaya ve titremeye başladı.
      Bedeni soğuk zeminden ayrılırken Yalın'ın ğöğsüne kafasını dayadı ve o muhteşem kokuyu içine çekti.Bu koku onun yağmurdan sonra ki rahatlatan tek şeydi.
     Daha sonra Yalın'ın korku dolu sesini duydu "Beni bırakma Janset ne olur,eğer sana birşey olursa kendimi asla afetmem" dedi gözyaşlarının birini Janset'in yüzüne değmesiyle.
    Janset artık dayanmıyacaktı ve son kez Yalın'a bakıp tüm gücüyle "Sen benim sapığımsın ve bırakta ölüyüm"dedi sessiz ve ölüme yakın sesiyle.
    Yalın aniden hızlanarak onu arabanı arkasına koydu ve arabanın kapısını hızlıca çarpıp motoru çalıştırdı.
      Yaklaşık bir yarım saat sonra motor durdu ve Janset'i tekrar kucağına alıp hastanenin girişindeki bir sedyeye koydu.
Anında toplanan on kişi sedyedeki Janset'in cansız bedenine bakıyordu ve ardından beyaz ceketiyle koşan bir doktor geldi ve Yalın'a döndü "Yalın bak sakin ol onu kurtarmak için elimden geleni yapıcam tamam mı?"dedi güven dolu sesiyle.
   Yalın gözündeki yaşı elinin teriyle silerek başını olumlu anlam da salladı.
    Hemşirenin "Nabız yok!"diye bağırması Yalın'ın dayanamayıp yere düşmesi bir oldu.
   Artık dayanacak gücü yoktu Yalın'ında Janset gibi o da orada ölebilirdi.
      Janset'in başındaki hemşire ve doktorlar onun tekrar nefes alması için uğraşıyorlardı.Girişte koşarak gelen doktor yani Yalın'ın arkadaşı Eray sesli bir şekilde "Kalp masajına bâşlıyorum!"dedi soğuk bir sesle.
 
    Tam kırkbeş dakika boyunca Eray Janset'e kalp masajı yapmıştı.Ama hayla bir ses yoktu.
Eray bunun olmasına izin veremezdi Yalın'a onun öldüğünü söylemezdi ve son bir kez baskı yaptı ama cevap yoktu.
   Artık herşey bitti derken hemşirenin "Nabız normale dönüyo,tansiyon var"dedi hayat dolu bir sesle.
     Bunu duyan Yalın yığıldığı yerden kalkıp koşarak Janset'in yanına gitti.Eray hemşirelere yapması gerekeni söylerken Janset elinde bir sıcaklık hissetti.
Kim olduğuna bakmak için kafasını kaldırdı ama bulanık gözleriyle pek birsey goremedi
Ama Yalın olduğuna emindi çünkü bu sıcaklığı ona evinin önünde sarılırken de hissetmişti

     Ardından Janset boynunun kalktığını hissetti ve ağzını açan hemşirenin ne yaptığını anlamata çalışırken uzun beyaz larengoskopun boğazını delerek ve yakarak geçmesiyle istemeyerek inledi. Bu Janset'in daha rahat nefes alması içindi bu acıyı unutmak için aklına saçma şeyler getirse de aniden bir boşluktan aşağıya doğru düştüğünü fark etti ve gözlerini hic beklemediği bir hızla açtı ve ağlayarak bağırmaya başladı "Hayır! istemiyorum bırakın beni! O lanet ilaçları vücuduma sokmaya bırakın!" diye bağırmayave elleriyle de hemşireyi iteklemeye başladı.

    Bağışları butun hastaneyi doldururken aniden elinden hic karşılaşmadığı bir baskı ve soğukluk hissetti.Janset'i tuttan iki üç insanın arasında Yalın'ın porselen gibi kusursuz uzun parmaklarını gördü ve yüzündeki ıslaklığın gözyaşları yüzünden olduğunu fark ederek "Yalın" diye inledi ve Yalın'ın da ağlamış olduğunu fark etti ve yine her zamanki gibi kendine acıdı bu kadar aciz ve kusurlu olmasını acıdı,bu kadar aptal olmasına acıdı.
  
    Ama Yalın'ın eli sıcacıktı ve aniden bu kadar soğuk bir el hissetmesi onu şaşırtmıştı.

  Nefes alabiliyorudu ama ağzındaki o lanet şey yüzünden konuşamıyordu.Yalın ellerini Janset'in saçlarına doladı ve "Niye böyle inatcisin?" dedi sıcacık bir sesle. Daha sonra ekledi ve "Sen eğer öleceksen benim yüzümden öleceksin,eğer öleceksen benim kollarimda benim yanimda öleceksin"dedi bir anda soğuklaşan ve sert sesiyle.Gözlerindeki renk koyulasmistı.Yalın'ı bu halde gören Janset bir anda sinirlenerek kolundaki iğneyi,ağzındaki hortumu çekti bunları yek tek yaparken Yalın kolundan tutmaya çalışıyordu ama Janset Yalın'ın kendisine dokunmasina izin vermediği için hiç birşey yapamayan Yalın sadece çaresiz bir şekilde izliyordu.
  Hemşireler de tutmak istedi ama olmadi ve koşarak acilin kapısından çıktı.
    

IHLAMURHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin