IHLAMUR

BÖLÜM 4"KİŞİ"

Sanki ölmek gibiydi yaşamak
onun için her nefeste ölüme bu
kadar yakı olan biri için yaşamak
çok saçmaydı.

Kulağındaki uğultular beynine
yankı yapıyordu,göğsünde ki ağrı sanki bıçakla kesilmiş bir yara gibi acıyordu.Gözlerini aralamaya çalıştığında etrafındaki insanların korku ve endise dolu bakışlarını görebiliyordu.Daha sonra bir kadını elindeki şişeyi açıp içindeki suyu boynuna dökmesini gördü.Su soğuk bedeninden süzülüp iç çamaşırlarına ulaşmıştı.

Daha sonra kadın"Beni duyuyor musun?"dedi net ve emin bir sesle.Janset kafasını yukarı aşağı salladı ve ağzından bir kelime çıktı"Hastane"dedi
yorgun ve sessiz bir şekilde.Kadın başını salladığı sıra da tam olarak göremediği bir beyefendi onu tanıdıgı söyleyerek Janset'i kucağına aldı.
Tanımadığı birinin kucağındaydı ve tanımadığı beyaz derili lüks bir araca binmişti.

Kendini savunmak için ayağa
kalkmak istedi ama yapamayacağını düşünüp geri uzandı.

Arabanın durduğunu ve kapının açılmasıyla beraber hızlı bir şekilde yine aynı kucakta hastanenin büyük "ACİL"yazılı
kapısından içeri girdigini gördü.Burayı biliyordu,burası onun evine en yakın olan hastaneydi.

Başına toplanan en az on kişiyi incelemeye başladı.Çoğunu tanıyordu ve bu hastalıkta hep
Janset'in yanında olmuslardı.
Daha sonra kızıl saçlı hemşirenin "Onkolojiden Toprak beyi çağırın,hastası acil de"dedi sert bir sesle.

Bu ismi tanıyordu evet bu isim onun bu hastalıkta yanında olan tek kişiydi yani 'Toprak Acar'

Toprağ'ın her zamanki karizmasıyle içeri girdiğini gördü.Bulanık gözleri onu diğer çalışanları süzdüğü gibi süzüyordu.Saçları rampa ve siyahtı,gözleri kahverengiydi son olarakta fiziği bir mankeni araymıyordu.

Kumral tenindeki harika dudakları aralandı ve Janset'e :

-Janset beni hatırlıyor musun?,dedi kaşlarını havaya kaldırarak.
Janset bu harika insanı nasıl unutabilirim diye düşünürken aniden aklına birşey geldi.Onu buraya getiren adam nerdeydi?

Gözlerini Toprağ'a dikip zorda olsa "Toprak beni buraya getiren adam nerde?"diye sordu yorgun sesiyle.
Toprak ise gülümseyerek "O beyefendi sizi buraya getirdikten sonra koşarak dışarı çıktı,"dedi ciddi bir tavırla.
Janset belki dışardadır ve belki burdan bir an önce kurtulursa ona yetişebileceğini düşündü.
Daha sonra tekrar Toprağ'a bakarak "Peki"dedi sessizce.

Toprak yanındaki hemşirelere birşey söylerken o adamı düşündü.Hayatında daha önce görmediği biri onu tanıdığını söylüyor ve hastaneye getiriyor.Ama Janset yüzünü bile tam göremediği bu adamın neden böyle bir iyilik yapması gerektiğini düşünürken aklına belki de yoldan geçen biriydi ve onu o kalabalıktan kurtarmak için öyle bir yalan uydurduğunu düşündü.

Aniden Toprağ'ın boğazını temizlemesiyle dikkatini Toprağ'a verdi.Toprak tam birşey söylemek için ağzını açtığın da Janset ne diyeceğini bildiği için hemen atağa geçti "Biliyorum bugün kemoterapiye gelmedim ve kan değerlerim zaten düşük ve şimdi berbatlar eğer kendime çeki düzen vermezsem ölümüm benim için daha yakın"dedi ciddi ve soğuk bir sesle.Tek nefeste bu kadar çok kelime kullanması dikkatini çekse de Toprağ'ın sesini duydu "Bu kadar zor nefes alan biri için tek nefeste bu kadar kelime kurabilmen biraz ilginç",dedi soğuk bir sesle ve devam etti.
"Şu ölümü kafandan at ve kendini bu kadar iyi tanıman beni sevindirdi"dedi elindeki dosyayı imzalayarak.
Janset istemese de gülümsedi ve "Beni istemesem de gülümsetebildiğiniz için teşekkürler",dedi alaycı bir üslüpla.
Toprak ise dosyayı masaya bırakıp Janset'e döndü "Rica ederim her zaman",dedi Janset'le aynı ses tonuyla.
Aralarındakı bu atışmalar onlar için alışıldık birşeydi.Bu yüzden gülümsemeye devam etti.

Yaklaşık bir saat sonra biten serumu ve iyileşen ağrılaylar bir hemşire yanına geldi ve kolundaki serumu çıkarıp gülümseyerek "Toprak bey çıkabileceğinizi söyledi ve tekrar geçmis olsun"dedi tatlı bir şekilde.Buradan çıkacağı için sevinirken belki de o adamı bulabilirim diye düşündü.

Ayaklarını yatağın kenarında sallandırırken ayakkabılarını ayağına geçirdi.Ardından ayağa kalkıp çıkışa yöneldi.

Dışarı da hava kararmıştı bu kadar uzun süre hastanede kaldığına inanamamıştı.Soğuk her zamanki gibi içine işlerken o soğuğa aldırış etmeden onu sakinleştirecek olan yere yani sahile gitmek için yola koyuldu.

VOTE VE YORUM...