IHLAMUR

BÖLÜM 7 "ENDİŞE"

Masanın titremesiyle bir an deprem olduğunu düşünen Janset telefonunun çaldığını anlayınca içinden telefona lanetler savurdu ve kimin aradığına bakmadan telefonu açtı "Alo" dedi yorgun ve sessiz bir şekilde.

Karşıdan ses gelmeyince yanlış numara sanıp tam kapatacakken bir ses duydu "Bugün seninle buluşmam gerekiyor ve itiraz kabul etmiyorum,üstelik sana bir süprizim var"dedi.ciddi ve emir veren bir sesle.
Başta kim olduğunu anlamasa da bu sesin dün tanıştığı Yalın olduğunu anladı.

Numarasını nerden bulduğunu soracak iken Yalın " İtiraz kabul etmiyorum demiştim ve eğer kabul etmezsen evinr gelir zorla götürüm"dedi soğuk bir sesle.

Bu kez kendini toplayıp "Sizi tanımıyorum sapık felansanız az biraz vicdanınız varsa kanser hastası bir kıza asılmayacağınızı bilmeniz gerekir"dedi.
Karşı tarafta bir kıkırdama sesi duyuldu ve "Peki geliyorum o zaman"dedi alaycı bir sesle.
Hayla duyduklarına bir anlam veremyen Janset polisi aramak için tuşları buldu ve tam yeşil tuşa basacağı sırada kapı çaldı,korku ve endişe her yanını kaplarken açıp açmama konusun da kararsız kaldı.
Bir an düşündü ve tanımadığı insanlarla ne olursa olsun konuşmaması gerrktiğini kafasının bir yerine kazırken tekrar çalan kapıyla irkildi.
Açmayacağını biliyordu ama yine de içinde ki bir duygu ona âçması gerektiğini söylüyordu.

Tam âçmamak için kendini ikna etmeye çalışırken tanıdık bir ses duydu.
Bu sabah asansör de karşılaştığı Samet amcaydı.Kapıya doğru yaklaştığın da Samet amcanın sesini duydu "Janset kızım bak bu çocuk senden haber alamayınca kapına kadar gelmiş.Hem bak merak etme sana kötü birşey yaparsa ilk ben arayacağım polisi tamam mı?"dedi tatlı bir sesle.
Kapının arkasındaki kıkırdama sesiyle kendini daha fazla utandırmadan ve Yalın'a lanetler savurarak kapıyı açtı.

Gözleri Yalın'ı bulduğun da harika göründüğünü söylememek için kendini zor tuttu.
Lacivert gömleği ve bordo pantalonuyla dağınık saçları ve kehribar gözlerinden bahsetmiyorum bile diye düşünüp sanki Mango reklamlarından fırlamış gibiydi.
Bir de kendine baktığın da utanması gerektiğini düşünüyordu.

Sessizliği Samet amca bozdu "Yalın evladım kapıyı açtığına göre artık için rahatlamıştır"dedi gözlerini Janset'e çevirerek.
'Evet'anlamın da başını sallayan Yalın,Samet amcanın cebine birşeyler sıkıştırdı.
Demek ki insanları parasıyla ikna ediyordu.Yalın'a zaten sinirli olan Janset sakinleşmek istedi ve Samet amcaya dönüp "Teşekkürler Samet amca"dedi bütün tatlılığıyla ama sesi soğuk çıkmıştı.

Samet amca ise "Başka bir isteğiniz varsa Janset kızım nerde oturduğumu biliyor zaten"dedi.Ardından elini kafasına koyup merdivenlerden aşagıya indi.

Gözden kaybolduğu anda Janset hemen başladı "Birincisi telefon numaramı nerden buldun,ikincisi evimin adresini buldun ve üçüncüsü neden bana seni tanımadığım halde buluşmak istediğini söylüyorsun"dedi tek nefeste gerçekten bu kadar kelimeyi bir nefese sığdırabildiğini kendisi de şaşırsa da omuz silkerek Yalın'a döndü "Bir cevap bekliyorum"dedi sorgulayıcı bir tavırla.
Yalın ise kaşlarını kaldırdı ve"Öncelikle beni kapının önünde bu şekilde karşıladığın için teşekkür ederim ve benimle gelmezsen seni zorla götüreceğim" dedi ve ekledi "Üstüne uygun birşey giy yoksa bu şekilde seni arabama almam dedi.
Janset sinirlenerel yumruğunu havaya kaldırdı ve "Bakın sizinle gelemem"dedi ve kapıyı beklenmedik bir şekilde kapatmak istedi ama bir güç buna engel olmuştu.

Yalın kapıyı tuttuyordu ve oldukça güçlüydü.Ona karşı gelemeyeceğini anladı ve içinde tuttuğu nefesi dışarı bıraktı.

Tam o sıra da kapının arasında içeriye kendini attı ve Janset'in zayıf bileğini kavrayıp onu duvara yasladı ve Janset'in tam gözlerinin içine bakarak "Eğer benim dediklerimi yapmazsan sonuçlarına katlanırsın Janset" dedi soğuk nefesini Janset'in bedenine üflerken.

Bu kadarı da fazla deyip bileğini Yalın'ın avuçlarından kurtarmaya çalışırken çaresiz kaldığını düşündü ve gözünden gelen yaşları tutamadı.
Janset'in ağladığını gören Yalın Janset'in kafasını kaldırdı ve tam gözlerinin içine baktı.
Janset Yalın'ın gözlerinde ki kehribar da bir siyah patlaması gördü ve yüzünde ki ıslaklığı sildi.Yalın'ın ağlaması Janset'in canını daha çok yakmıştı ve işaret parmağını Yalın'ın ağzına götürüp"Şşşt,konuşma"dedi sessiz ve yorgun bir sesle.Yalın'a bu kadar yakın olmak ona artık endişe vermiyordu tam aksine huzur veriyordu.

Omzunu Yalın'ın boynuna gömdü ve ağlamaya orada devam etti.Gözyaşları Yalın'ın lacivert gömleğini ıslatırken Yalın da aynı şekilde Janset'e sarılmıştı.Janset'ın bonesine elini götürdü ve kafasını boynuna gömdü.O kokuyu duyduğu anda bütün bedeni uyuşmuştu,Janset aynı onun gibi IHLAMUR kokuyordu.