ÖLÜM KALIM

BÖLÜM 8

Radyoyu dinlerken çok sessizdik ki birbirimizin heyecandan kalp atışlarımızı duyuyorduk.Acaba bu garip sesler neydi.Bir tür horultuya benziyordu.Ses giderek çoğaldı ve birden bir kükreme...
Ses o kadar güçlüydü ki birden irkilerek sıçradık.Birbirimizin suratına korku dolu gözlerle bakıyorduk.
Mert;
-"Bu da ne Kaan?"
-"Bilmiyorum Mert bilmiyorum.Aslan kükremesiydi sanırım."
Mert;
-"Ama bu nasıl olur?"
-"Galiba tek hayatta olan bizler değiliz Mert"
Mert;
-"Peki bu aslan nerden geldi?İstanbul sokaklarınd gezerken daha önce aslan görmedim."dedi alaycı bir biçimde
-"Hayvanat bahçesi...Galiba hayvanat bahçeside muhtemelen yıkıldı ve hayvanlar serbest kaldı."
Mert;
-"Bu korkunç bişey Kaan."
-"Maalesef Mert."
***
Düşünceli ve korku dolu gözlerle arabayı hareket ettirmeye başladım.Bi taraftanda aklım bizimkilerdeydi.Acaba onlarında hayvanlardan haberi varmıydı.Bunları düşünürken markete gelmiştik.Arabadan indik.İhtiyaçlarımızı almak için markette geziyorduk.Bir yandanda konuşuyorduk.
Mert;
-"Peki ya şimdi Kaan?"
Ben;
-"Ne şimdi Mert?"
Mert;
-"Şimdi diyorum ne olacak?"
-"Hiç bir fikrim yok Mert.Keşke bunların hepsi rüya olsa da şu kabustan uyansak.Tek kaldığımız yetmiyormuş gibi bide vahşi hayvanlarla uğraşacağız anlaşılan."

Mert'in gözünden yaşlar gelmeye başlamıştı ve konuştu;
-"Neden biz Kaan neden?Önce ailelerimiz yok oldu sonra herkes neden biz seçildik biz neden hayatta kaldık sadece.Bizim sonumuz ne zaman gelecek?"
Mert benide kötü etmişti.Ama ağlamamam gerekirdi;
-"Evet haklısın sadece biz varız am olan oldu.Şu an tek yapmamız gereken hayatta kalmaya çalışmak.Şimdi topla kendini ve bir an önce diğerlerinin yanına gidelim."
***
Marketten çıktık.Erzakları bagaja doldurduk.Mert arabaya bindi.Bende elimi kapının koluna attım ve arkamdan sesler gelmeye başladı.Arkamı dönmemle birden arabaya binip gaza basmam bir oldu.Arkadan köpekler havlayarak üstüme doğru koşuyordu.Mert birden;
-"Neler oluyor Kaan bunlarda nerden çıktı?"
-"Hiç bir fikrim yok Mert tek yapmamız gereken kaçmak ama arkadan takip ediyorlar."
Mert;
-"Eve arkamızda 20 tane köpekle gitmek istemiyorsun herhalde?"
Evet Mert haklıydı.Bu köpeklerle birlikte gidemezdik.Düşünmenin zamanıydı aklıka gelen tek şeyi yapmak zorundaydım elimi torpidoya uzatttım ve silahı alıp Mert'e uzattım.
Mert;
-"Saçmalama Mert.Köpekleri öldürüceğimi düşünmüyorsun umarım."
Ben;
-"Şu an bunun vakti değil Mert.Evet hayvanları severim ama kendi canımı tabiki daha çok seviyorum.Tek çaremiz bu."
Mert;
-"Ama ben ne anlarım tabanca kullanmaktan?"
Ben;
-"Ne kadar bildiğin önemli değil sadece köpeklerin üstüne ateş et."
****
Bir iki köpeği öldürdükten sonra diğerleride dağıldı.Köpeklerden şimdilik kurlumuştuk.Ama başka hayvanlarda olabilir.Derken eve varmıştık.Yağmur,Hakan ve Salih bir ağacın dibinde oturmuş bizi bekliyorlardı Max ise bir kşöde toprakla debeleniyordu.Mert arabadan indi ve;
-"Hadi millet eşyaları indirmemize yardımcı olun!"
Yağmur;
-"Gözümüz yollarda kaldı nerde kaldınız ya."
Yağmur konuşurken.Hakan ve Salih bagajı boşaltıyordu.
Mert birden;
-"Sorma Yağmur sorma başımıza neler geldi bir bilsen."
Mert başımıza neler geldiğini anlattı ve herkes bir ağızdan;
-"Aslan mı?" diye sordu.
Bende;
-"Maalesef doğru arkadaşlar artık daha dikkatli davranmalıyız."

Bu olanları tartışırken Max birden havlamaya başladı.Hepimiz Max'i izliyorduk.
Hakan;
-"Max sakin ol oğlum"
Max havlamaya devam ediyordu ve ormana doğru koşmaya başladı.Hakan'da hemen Max'in arkasından koşmaya başladı.
Yağmur;
-"Neler oluyor!"
Salih;
-"Ne olduğunu bilmiyorum ama olanlar hiç hoş değil."
Hakan'ın gitmemesi için arkadan bağırıyorduk ama hiç aldırış etmeden ormana doğru koşmaya başladı...