Yarı Yol(tamamlandi)

9.bölüm. Evde

Her zaman alarmla uyanan Şebnem bu gün saat 09:00 ken uyuyordu! Nedenmi? Tabii ki o adını bile çekmek istemediğim öküze kizgindim ve işden ayrıldım. Şimdi şirkette her kes" Bak Şebneme her şeyi Tuğçenin üzerine attı. Emre beyinde nasıl aklını çeldiyse artık."diyorlardı. Ah Emre! Şimdi kendi kahveni kendin alarsın.😛Telefonum çaldı.
Emre Bey
Neden arıyordu ki odun
Telefonu açtim.
"Alo. Şebnem bu saat olmuş neden şirkette değilsin? Dünde mesai bitmemiş çıktın."
"Sana ne?!"
"Bana mı ne? İşe gelmiyorsun ve ben senin patronunum!"
"Artik değilsin"
Deyip telefonu yüzüne kapattım. Ohh canima değsin. Uykuma devam ettim. Bu arada çalışdığım için Zeynep artık yerde uyuyordu. Gözlerimi yeniden açdığımda yanımda kim var sizce?
Emre odunu
Buraya neden gelmişdi.
"Sen buraya nasıl geldin."
"Ayaklarimla. Hani yürürsün işe gidersin ya"
"Ahh çok komik"
"Kalk işe geliyorsun"
"Gelmiyorum"
"Niye"
"Sana ne?"
"Söylemedim mi senli benli konuşma!"
"O kural artık geçmişde kaldı Emre"
"O nasil bir Emre demek"
"Nasil"
"Bir daha öyle söyleme"
"Rıfkı mı söyleyeyim."
"Evet Rıfkı."
"Peki Rıfkıcım
"Bir düşün ne yaptin. Mesela benim senden söylememeni istediyim şeyi tüm şirkete söylemen olmasin?!"
"Kizim ne yapaydim? Yok sebebsiz mi çıkardim işten söyleyeydim"
"Şimdi her kes "Şebnem yapti zaten o yüzden Tuğçenin üzerne atti" söylüyor.
"Bir şey söylemesem daha kötü olmazmıydı."
"Hem ben... Hastayim"
İnanmamişti
"Demek hastasin"
Kötü kötü bakiyordu.
"O zaman sana bir çorba yapayim."
"Hayir. İstemem"
"İstersin. Hatta hemen başlayayaim. Bir gün daha asistansız yapamam değilmi?!"
Bir şey bile söylemeden çıktı
Allah bei kahr etmesin.
Başka yalan yok muydu?
Hemen pijamalarımla mutfaka gittim. Ordaydı. Annemde yanindaydı. Beni görmesiyle gülme krizine girmesi bir oldu. Neye güldüğünü anlamadim. Üzerime baktığımda anladim. Pembe pijamama gülüyordu.
"Ne gülüyorsun be?"
Kıkırdamaya devam ederken annem dedi
"Kizim edepsizlik yapma."
"Aman"
Bay Ukalanin gülme krizi bitdikden sonra işine devam etti. Yanina yaklaşdim ve ne yaptiğina baktim. Hiç bir şey anlamadim. Doğradiği domateslerden birini alip yedim.
"Kizim neden yiyorsun ben onları doğramak için ne kadar çaba sarf ediyorum."
"Domatesi doğramak. Duyanda portakalli ördek yapiyor sanar."
"Bana laf yetişdirmede git uyu hasta asistan." Söyleyip beni odama doğru ite ite getirdi. Yatağima uzatti. Bu zaman yakinlaştiğimizi anladim. Gözlerinin içine bakiyordum.
Sakin öpme öldürürüm.
Doğduğuna pişman ederim.
Tam öpecekken yanağimdan öpmüşdü. Kalbim hizla çarpiyordu.
"Ateşin yokmuş"
"Ne?"
"Annem her zaman ateşimi anlimi öperek anlar. Seninde kahkülün izin vermedi tabi ki.Hem ne ya kahkül?!kaşlarinmi çok kalin?"
"Yaptiğin şakaya..."
"Küfür konusunu konuşduk saniyorum."
"..."
Yorgani kafami örtecek kadar çekti. Ve dişari çıkti. Yarım saat sonra elinde tepsiyle geldi.
"Domates çorban hazir."
"Zehirlenmesem 10 fakiri doyduracağim."
"Sen dalga geç."
Çorbadan bir kaşik aldi. Çoçuk gibi bana yemek yediriyordu. O işini gururla yaparken ben ona hayranlikla bakıyordum. Nasil başarıyordu hem soğuk hem de samimi olmayı. Onu anlamıyorum. Anlamam gerek ama.
"Bitti. Şimdide ilacını iç."
"Ne?"
Kaşığa şurup dökdü.
"Ben ömrüm boyu ilac içmedim."
"Niye?"
"Hoşlanmam"
"İlk ilacını ilk patronunun elinden içeceksin."
"H-a-y-i-r"
Ağzimdan tutup zorla ilacı içirmek istedi. Ama ağzimi açmadim.
"Demek içmeyeceksin ha?!"
Yorgani açıp gıdıklamaya başladi. İstemeden kahkahalar atıyordum. Ve bu zaman ilacı ağzıma döktü.
"Yut. Yut. Tükürürsen yine yaparim."
Yuttum
"Yuttunmu?"
"Evet!"
"Kötü mü?"
"Kesinlikle!"
"O zaman iyi."
Kahkülümü yavaşca kaldırdı. Anlima bir öpücük kondurdu.
"O kadarda kalin değilmiş kaşın!"
Vöte
Yorum

Ya da devamlı okuyun yeter😏😉
Dikenli gül & kaktüs okuyun😘😘😘