Yarı Yol(tamamlandi)

19.bölüm FİNAL 1 PART

Merhabalar)))
Bu gün final))
Wattpadda bitirmemi istemiyor mu ne bu gün o kadar gıcıklıklar yaptı ki.
Yazıyorum siliniyor yazıyorum siliniyor.
Kafayı yedim.
Ama sizin kafanızı ütülemeye devam edeceğim.
Denizin Sevdası adlı kitapa başlayacağım😀

Göz seni görmeli, ağız seni söylemeli, bütün deniz kıyılarında seni beklemeli.
★★★
Emre
Arabaya bindik.
Deli bir hüzün vardı içimde.
Ama sorgulamıyordum.
Bu korkuydu.
Kaybetmekden korkmak.
Babamıda kayb etdikde bu hüzün benle beraberdi.
Şimdide..
Amaaan!
Ne hüznü o kalbimde horon tepen kelebeklerdir))
Sonunda restorana varmışdık.
Tüm yol boyu o dışarıya bakmışdı.
Tabi bende ona)
Arabanın kapısının nazikçe açtım.
Şebnemde bir garip bakarak arabadan indi.
" Emre gerçekten çok özür dilerim ama eve gitmem lazım. Çok özür dilerim." dedi ve gelen taksiye bindi.
Ben transa geçmiş taksinin arkasından bakarken taksi çoktan uzaklaşmışdı bile!
Ne?
Ne yapıyor bu kız?
Aferin Şebnem
Bravo Şebnem!
Ve alkışlarınızla" Dünyanın en iyi evlilik teklifi berbat edici insan" ödülünü Şebneme veriyorum.
Ne saçmalıyorum!
Hemen aramalıyım.
"Alo, Şebnem ne yapıyorsun sen?"
"Emre orada bekle en geç yarım saate orada olacağım. "
Dedi ve yüzüme kapattı.
Arabada oturup beklemeye başladım.
Ama niye bekliyorum ki?
Hemen telefonu çıkarıp mesaj yazdım
Gönderilen: Şebnem
Ben gidiyorum. Beklemeyeceğim. Ne yaptığınıda merak etmiyorum benden önemli sonuçta senin için. Aramaya kalkma uyuyacağım.
Yazdim ve telefonu cebime koydum.
Eve gittim.
Odada depresyondaki kızlar gibi yatakta mal mal bekliyordum.
Bir çikolatam eksik.
Birden mesaj geldi telefona.
Yataktan kalkıp uça uça demek isterdim ama seke seke telefonun yanına geldim.
Tabi bir kaç defa düşdüğüm sayılmazsa uğurlu bir koşuşdu.
Telefonu elime aldım.
Gönderen:Şebnem
....
Şebnem
Taksiye binip uzaklaştım.
5 dakika geçmemiş Emre aradı.
"Alo, Şebnem ne yapıyorsun sen?"
"Emre orada bekle en geç yarım saate orada olacağım."
İki dakika bekle geleceğim be adam!
Ne oluyor?
Taksiden inip eve girdim.
Uyumuştular.
Sessizce geçip çekmeceden mektupu aldım ve yırttım.
Kalem alıp yazdım.
Elveda, size büyük bir yük bıraktım.
Ölen bir şey kayb etmez,kalanlar kalbinin yarısını kayb ederler.
Özür dilerim.
Hakkınızı helal edin..
Yazdım ve çekmeceye koydum.
Emreyede bir mektup yazıp çantama koydum
Evden çıktım taksi beklerken telefonuma baktım.
Bir mesaj vardı.
Gönderen:Emre
Ben gidiyorum. Beklemeyeceğim. Ne yaptığınıda merak etmiyorum benden önemli sonuçta senin için. Aramaya kalkma uyuyacağım.
Taksi geldi. Bindim ve sahile gitmeyi söyledim.
Telefonu alıp mesaj yazdım.
Gönderilen: Emre
Özür dilerim dedim ya? Ne bu trip?! Hem biliyorum uyuyamazsın bana küs.😘 Gel sahile😜
Hemen mesaja cevap geldi.
Gönderen:Emre
Uyumuştum. Uyandırdın. Geliyorum ama adam gibi açıklama yapmazsan geri dönerim.
Gönderilen: Emre
Uyumuşmuş. Tamam gel.
Sahile gelip bi bankta oturdum. Çok geçmeden Emrede geldi.
Yanıma oturdu.
"Geldin mi uykucu?" deyip başımı omuzuna koydum. Öylesine durdum.
"Ee, açıklama?"
"Huzur, oğlum huzur. İki dakika bekle sessiz sonra kedi köpek gibi kavgaya başlarız."
"Eminsin kavga edeceğimizden?"
"Kavgasız günümüz oldu mu?"
" Bu gün ne günü biliyor musun?"
"Imm, bayram mı? Yok, ya şaka, birlikteliyimizin bir ayı"
"Hatırlamayacağını sanmıştım."
"Bir ilişkiye bir öküz yeter."
"Ama şimdi benmi öküz oldum ya? "
"Erkek her zaman öküz olur."
"Öküz tarlada otlar. Erkekler yapıyor mu?"
"Imm, diyorsun ki, ben öküz değilim. "
"Evet."
"Daha kalas. Daha odunum."
"Kızım iki dakika romantik olsak olmaz mı ya?"
"Sen başladın ben dedim konuşmayalım."
Sessiz kaldık yine.
"Barışdık mı?"
"Küsdüm mü?"
"Küsmedin mi?"
"Küsmedim. Hatta sana bir şey vereceğim."
"Ne?"
Ayağa kalktı. Ve dizleri üzerine çöktü.
"Hayatımdaki insanlar her biri bir yıldız. En parlak yıldızım olur musun? Sen, evet de elinden içtiğim tüm kahveler tuzlu, ayaklarım basılmaktan mosmor olsun. Soyadımda senin olsun, kalbimde. Ayakkabılarını bağladığım kızda senin kızın olsun. Maç yaptığımda bilerek gol yediğim çocukta senin oğlun olsun. Ziyaretimize geç geldi diye azarladığım torunum seninde torunun olsun. Al hayatım senin olsun. Senden sadece tek şey olmanı istiyorum. Karım olur musun? Benimle evlenirmisin? Şebnem Korkmaz olur musun?"
İçim cız etti.
Güleyim mi ağlayıyım mı bilmiyorum.
Evet mi demeliyim.
Umut vermiş olmaz mıyım.
Hayır mı demeliyim.
Kalbini kırmış olmazmıyım.
"Evet." dedim bilinçsizce.
Umut verdim. Her ikisinin sonunda kalbi kırılacaktı ama şimdi olmaz. Hazır değilim.
Sarıldı bana.
Kokusunu son kez içime çektim.
Son kez dedikde bile ölecekmiş gibi oluyordum.
Son kez sarılıyor.
Son kez kokusunu hiss ediyordum.
Saatler sonra cansız olacak bu el, son kez sarılıyordu boynuna.
Ağlıyordum.
"Neden ağlıyorsun" dedi endişeyle.
"Sevinçten."
Güldü güldüm.
Gözlerini ezberledim.
Yüzünü ezberledim.
Gülüşünü ezberledim. Sonra ezberleyemediğimi anladım.
Gözlerimi kapayınca yine yoktu.
Ezberleyemezsin ki, sevdiğin insanı.
Yapamazsın.
Ama o yapmalıydı bensiz.
"Gidelim mi? Soğuk oldu "
Başımı yukarı aşağı sallamakla cevap verdim.
Arabaya bindik evin önüne geldikte yanağından öptüm.
Sarıldım.
Kokusunu bu defa daha çok çektim içime.
" Seni seviyorum Emre. Bunu her zaman bil. Hiç bir zaman beni unutma. Ölsem bile. "
"Ne ölümü Şebnem?"
"Kader Emre. En ummadığın anda sevinçlerinin kedere döndüktede vazgeçme seni sevenin seni yarı yolda bıraktığı zamanda vazgeçme. Çünkü vazgeçmek benim gibi korkakların işi."
"Dediklerinden bir şey anlamıyorum Şebnem."
"Anlayacaksın ve anladığın zaman beni suçlama "
Dedim ve eve doğru yürüdüm.
Elveda yeşil gözlüm.
Eve girdim.
Babamın çekmecesinden silah aldım.
Babamın kumar borçları yüzünden öldürmeye çalışan çok olur.
O yüzden her zaman silah gezdirir.
Silahin yaninda bir kağıt gördüm.
Üzerinde Şebnem'e yazılmıştı.
Merak ettim, ama hızlıda olmalıyım
Kağıdı alıp evden çıktım.

Kendimi nerede öldüreceğimi düşündüm.
Mahallede öldürürsem insanlar toplanır.
Deniz kenarında. Bu gün çok gittim oraya adam gibi yerde öldüreyim. Denize düşerim falan ölümü bulamazlar.
Şirket
Yok deve iç sesciğim.
Bu saatde ne arıyor demezler mi?
Ölüyon zaten el-alem ne derse desin!
Doğru.
Allahım eğer kendimi öldürmesem delireceğim.
İç sesle hangi şizofren konuşur yağ?
Şirkete gittim.
Çatıya çıktım.
Birden kağıt aklıma geldi.
Okumadan ölürsem Valla meraktan hortlar okur yeniden öldürürüm kendimi.
Ne kadarda melankoliğim.
Kağıtı açtım.
Şebnem kızım
Sen bunu okuduğun zaman evli olacaksın.
Ben senin annen değilim.

Sen benim aile dostumun kızıydın.
Annenle baban kazada öldüler.
Sen 4 yaşında küçük bir kızdın.
Annen seni bana emanet etti.
Bizde sana bakmak zorunda kaldık.
Bazen sana haksizlik ettik.
Bazen de kendi kızlarımızdan ayırdık.
Ama sen bizi affet Şebnemim.
Biliyorum anne babanı merak ediyorsun.
Alttaki resim onların.
Altta iki genç çiftin evlilik fotoğraflarını gördüm.

Meğerse ben yetim, öksüzmüşüm.
Fotoğrafin üzerine düşen damlayla ağladığımı anldım.
Artik neden kalmamıştı ölmeğimi engellemeye.
Belki annem babam için ölmezdim.
Ama annem babamda öteki dünyada.
Bende gideyim.
Ne büyük ironi ama 15 yıldır söylemediler.
15 yıl.
Sadece Emre için üzülüyorum.
Eski tanıdıkların hatrı olurdu.
1 aydır tanıdığım adam bile her kesden çok sevdi beni.
Tüm trajedilerdeki gibi bende elimde silah kollarımı açtım.
"Sen kazandın hayat. Ben güçsüzdüm. Çok üstüme geldin. Bende seni terk ediyorum. Her zaman giden olarak hatırlanacağım. Hayatıda terk ettim. Sevdiğimide. Al, işte istediğin oldu."
Diye haykırdım.
Elimdeki kağıdıda yere attım.
Gözlerimi mutlulukla kapattım ve bir ses.
Bir kurşun.
Kafaya değen bir kurşun 19 yıllık azabı bitirdi.
Sakın mutsuz son demeğin.
Ya da her hikaye mutlu sonu hak eder.
Mutlu son zaten ÖLÜMDÜR.
2 partıda yayımladım günlerle beklemeyin diye.
Tabi yeni bölüm Şebnemden gelmeyecek
Cehennemi boyladım burası çok sıcak diye olmayacak.
Emreden olacak