Yarı Yol(tamamlandi)

∞∞15.bölüm. sonsuza kadar∞∞

Gözlerimi açtiğimda bulanik görüyordum.
Başimin üstünde bir sürü insan vardi.
Biri bağirdi:
"Açdi gözlerini!"
Bu Emreydi sanirim.
Gözlerimi yeniden açip kapadikdan sonra etrefa aval aval bakmaya başladim.
Her kes ordaydi:
Emre, babam, annem, Zehra,Zeynep, Hanife teyze.
"Her kes cehennemde mi?" sordum.
"Şükürler olsun Fatma gözlerini açti kizin." Hanife teyze söyledi.
"Kizim ne kadar çok uyuyorsun! Tenbel" Emre şaka yapmak istedi.
"Ne kadar uyudum ki?"
"24 saat."
"22 Ocak pazar?"
"Evet."
"Tatil günümün yarisini uyumakla geçirmişim."
Her kes gülmeye başladi.
"Artik ben eve gideğim. Bey kizmişdir." Hanife teyze söyledi.
Annem:
"Zehra, Zeynep sizde gidin Hanife teyzeyle."
"Anne baba sizde gidin malum bir gündür burdasiniz"
"Yok kizim eve kim getirecek?"
"Kendim..."
Emre lafimi kesti.
"Ben birakirim Fatma teyze."
"Allah razi olsun oğlum. "
Annem ve babam çiktiktan sonra yalniz kaldik.
"Aciyor mu bir yerin?"
"Sana ne?"
"İnsanlikda yaramiyor ya."
Odaya sessizlik çöktü. Bir kaç dakika sonra sessizliği ben bozdum
"Hani sen sormuştun ya bana seven adam ne yapmaz?"
"Evet"
"Cevabini şimdi buldum. Yari yolda birakmaz."
"Açiklaya bilirim. "
"Açikla Emre!"
"Gökhan sapiği bizi el-ele görmüş. Sonra resmimizi çekmiş. Beni onunla şantaj yapti. Tüm şirket görecekmiş. Sakin kendi kariyerini düşünüyor söyleme. Ben çiksaydim işten sen kalacakdin. Nasil insanlarin yüzüne bakacaktin? "
"Neden böyle şey yapmiş Gökhan delisi?"
"Neden olacak? Seni seviyor muş muş da! Ben işden çikacaktim o da seni kendine aşik edecek miş! O yüzden sana öyle sözler söyledim işden çik diye. Sen de Gökhanin dibinde bitdin."
"Özür dilerim ya! Ben gerçekten öyle sandim o yüzden seni kiskandirmak istedim. "
"Ölüyordun ya! Böyle kiskandirmak olmaz! Bir daha böyle yapma. Annen ne kadar ağladi biliyormusun?"
"Sen ağlamadin mi?"
"Ağlamaz olurmuyum! Yeşil gözlerim bem beyaz olacakti nerdeyse!"
"Uyyy canim"
Sonra bir az pamuk aldi. Üzerine su dökdü.
"Ne yapiyorsun."
"Konuşma"
Sulu pamukla dudaklarimi sildi.
"O iğrenç Gökhanin dudaği deymiş!"
"Kiskanç yeşil göz öküz."
"Öpe bilirmiyim seni?"
"Belki."
Gözlerimi kapadim.
Dudağima bir öpücük kondurdu.
Hemende çekildi.
"Bir gün daha uyumani istemem! Hadi çikalim mi hastaneden artik hasta olasim geliyor."
"Peki."
"Ben işlemleri tamamlayip geliyim."
Bende o zamana kadar elbiselerimi giydim.
Ve geldi.
"Giydin mi elbiselerini? Gitmeseydim daha iyi olurdu."
"Sende de sapiklik var."
"Bana sapik mi söylüyosun?"
"Evet!"
Beni kucağina aldi.
"Ne yapiyorsun?"
"Sapiklik"
"Birak beni."
"Kafani omuzuma koy. Arabanin yanina geldikte söyleyeceğim."
Omuzuna kafami koydun.
Kokusunu içime çektim.
Uyuya kaldim.
O sirada Emre uyuduğumu görüp beni çağirmamiş arabaya uzatmişdi.
Evede kucağinda getirmişdi.
Gözlerimi açdikta yanimdaydi.
"Uyandin mi?"
"Uyuya mi kalmişim?"
"Evet !"
"Babam bizi gördü mü?"
"Evet"
"Bir şey söylemedi mi?"
"Yok."
"Elini ver bana"
Elimi uzattim. Bileğimi açti.
ŞebnEmre
Yazdi.
"Bak isimlerimiz bile uyumlu!"
"Aa evet. Bende yazayim."
Elini verdi.
ŞebnEmre ∞
"Senin kini bilmem benim ki, sonsuza kadar."
"Benim ki ne hakaret etme!"
😀😀😀
"Sonsuza kadar ama!"
"Sonsuza kadar gülüm!!"
Arkadaş lar yazma şeklimi değiştireceğim.
Ama bir kaç bölüm sonra.
İlk bölümden de değiştirmeyeccegim ki, olaylar bile değişe bilir böyle olursa.