~LUNAPARK~(10)

785 123 77
                                    

ARAS'TAN.....

Hayatımı yaşıyomuş gibi yaptım. Ama yaşamadım. İnsanlar geçmişiyle yüzleşirmiş. Ama ben geleceğimlede yüzleşiyorum.
İnsanların dilinde herzaman kötü oldum. Ve halada olmaya devam ediyorum. Ben hayatımı gerçekten yaşamıyorum sadece dışardan izliyorum. Bu bana daha iyimi geliyo kötümü geliyo bilmiyorum. Ben her zaman o kötü çocuklardan oldum. Hiç bir zaman iyi insanlardan, olmak istemedim. Evet ben aras hani şu kötü çocuk., insanlara kötülük yapan, kendisini kötü gösteren. Hah işte o ben.

Eski günlerimi geride bırakmak için yeni hayatıma başladım. Daha doğrusu deniyorum sadece. Aslında hayatım birazda olsa değişmiştim. Bu saçma olabilir ama eylüldü bu. Bilmiyorum. Ama hayatıma girdiğinden belli birazda olsa mutlu oluyorum. Ve bu eylülün sayesinde oluyo. Onu sinir etmek okadar hoşuma gidiyoki çok eylenceli.

2 hafta önce onu uçurumun kenarına götürmüştüm. Sessiz ve sakin yer. Bana huzur veren tek yer orasıydı. Eylülle beraber ordaydık. Ona sorular sorduğumda bana diklenmişti. Aslında şaşırmamış değilim. Çünkü okulda herkez bana göre hareket ederler. Ve eylül okula geldiğinden belli herşey değişmişti.

Eylülü tehdit ettiğimde gözlerinde endişe ve korkuyu görmüştüm. Aslında biraz pişman olmuştum. Ama bozuntuya vermemiştim.

Sonra o bana laf edip gitmişti. Arkasından gülmüştüm çünkü eve nasıl gitmeyi düşünüyodu bu aptal. Bende merak edip arkasından sessizce gitmiştim. Sonra ne olduysa ozaman oldu zaten. Furkan piçi ordaydı. İçimden işallah eylül o arabaya binmez demiştimki eylül o arabaya binmişti. Acayip sinirlenmiştim.

Bende arabayla arkalarından gittim. Beni farketmemişlerdi.
Bir kaç saat sonra eve geldiler. Bende arabayı ağaçlık yere çektim. Onlar arabada biraz konuştular. Sonra eylül arabadan inmeden furkanın yanağını öpmüştü. Ben sinirle onlara bakarken, keşke o piçin yerinde olsam diyede düşünmedim deyil.

İşte olaylar böyle gelişmişti.

Haa bide eylülü kulem parka çağırmıştım. Çünkü eylülü denemek istemiştim ne mallıksa. Eylül geldiğinde ne kadar güzel olduğunu bilmiyodu galiba. Melek gibiydi. O çok farklıydı...

Ona sorular sorduğumda umursamazca cevap veriyodu. Komikti ve ben gülmemek için etrafa bakıyodum. En son konuşmamız ise, ona " ben seni iyi taniyorum dediğimde şaşırmıştı. Ona daha açık konuşarak, sende alev gibisin dediğimde gerçekten pişman olmuştum. Bana tokat atmıştı. Ve iyide yapmıştı. Cünkü o diğerleri gibi değildi. Ve olmayacaktıda..

Yatağımda oturmuş bunları düşünüyodum. Bugün pazar olduğu için, okul yoktu. Bugün eylüle kendimi affettiricektim. Ona aşık değilim,ama ona sahip çıkmak istiyorum. Ona kimse dokunmasın, tabi furkan olmasaydı.

Yatağımdan kalkarak üstümü değiştirdim. Saçımada şekil verdim ve aşağı indim. Ailem yurt dışında olduğu için, ben kendime ev tutmuştum.

Bişeyler atıştırıp emreyi aradım

" alo"
" emre işin yoksa bize gel. İşimiz var"
" ne işi"
"Gelde söylerim" diyerek kapattım. Çünkü elinde sonunda gelecek.

Televizyon izlerken, kapı çaldı. Saate baktığımda 2:40'tı.
Kapıya hızlı adımlarla gidip kapıyı açtım. Emre hemen içeri dalış yaptı. Bende şaşırmış bir şekilde ona bakarken. Çevap bekliyodum

" knk kusura bakma yaa çocuklardan kaçıyodum" dediğinde
" neden? Sen malmısın?" Diyerek cevap verdim emre ayakkabılarını çıkartıp koltuğa oturdu bende karşısına.

" knk top oynuyolardı. Bende yanlışlıkla topu atım diyene kadar, içinden asi çocuğun şeyine geldi" diyerek gülmeye başladı.

Bende onu umursamadan" neyse bırak çocukları hadi iremi ara deki, yanlız kafeye gelsinler eylülle" dediğimde sırıtmaya başladı. Bende ne sırıtıyon bakışı attım.

..YENİ OKULUM..Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin