..YENİ OKULUM..

~SORULAR SORULAR~ (12)

Dünya iyi ve kötü üzerine kurulmuş ben bu ikisini karşılaştırdığımda ne çok şey öğrendim. Belkide insanlar bu yüzden iyi ve kötüyü bilmeden yaşıyo.

Yine arabada arasla beraber nereye gidiyosak artık. yeter herkes benim yerime davranıyor. Sanki ben bir insan deyilimde, eşya gibi kullanılıyorum. Ya biri kolumdan tutar., Ya biri önümü keser, Artık gerçekten bıkmıştım.

Herkezin benle böyle davranmasını göze alamıyorum.

Ama artık böyle birşey olmayacak Alevle kavga ettiğimiz için bir gram bile pişman deyilim. Aslada olmam. Hatta yine olsa onu parçalara ayırıp
Köpeklere verirdim. Ki böyle bişey yapamam. Alev kadar vicdansız deyilim.

Ben bunları düşünürken gözlerim dolmuştu hatta aras bana bakıyodu.! Hemen gözlerimi silip sakin bir sesle

" nereye gidiyoruz"
" gidince görürsün" bunu bekliyodum. Aslında. Sonuçta hemen diyiceğini beklemedim.

" Bak aras bozuntusu her nere gidiyosak, bu son artık peşimi bırak istemiyorum anladınmı istemiyorum" bağırarak demiştim artık gerçekten yorulmuştum. Artık içimdekileri tutamadığım için söyledim.

" Sen az önce bana bağırdınmı?" Hey Allahım yaa ben nediyorum bu hala nediyo.

"Umrumdamı sence hı umrumdamı?" Artık gözlerim dolmuştu ama hemen gözyaşlarımı geri gönderip kendime geldim. Burnumu çektiğim için,

Aras bana bakarak ,

" ağlıyomusun sen"
" hayır gülüyorum" malmısın sen bakışı atıp önüne döndü ama içinden küfür savurduğunu duymadım deyil.

Biraz saçmalamış olabilirim. Ama napiyim bu durumun karşısında kimse ağlamadan duramaz. Tabi benim çektiklerimi çekseler intar ederlerdi heralde. Ben yine iyi dayanmışım.

Araba bi ormanlık alanda durduğunda ' neişimiz var burda' diye geçirdim içimden. Harbiden ne işimiz var bizim burda yaa.

" Neden geldik buraya? Ve neden hep bir olay olduğunda ve o olayın içinde ben olduğumda hemen gelip kolumdan tutup bir yere malınmışım gibi sürüklüyosun yaa?"

" sahiden sizin benim kolumla alıp veremediğiniz ne?"

Biraz fazlamı saçmaladım. Yoksa aras bana 'gerçekten delirdi bu kız' bakışımı atıyo off neler düşünüyorum.

Susup önüme döndüm.

Aras arabadan indi ve kapısını kapattı. Ama kafasını camdan içeri sokup " in" dedi.

Bende umursamaz bir şekilde
" hayır ne münasebet"
" Eylül bence aşşağı in. Senin için sorumlusu ben olmam bak"
". Amacın ne senin?"
" hiç hiç bişey"
" ozaman beni evime götür"
" şimdi deyil" dediğinde gerçekten sinirlenmiştim.
Derin bir nefes alıp,
" Nasıl şimdi deyil yaa nasıl şimdi deyil. Ne yapmaya çalışıyosun? Gerçekten amacın ne senin? beni rahat bırak karşıma çıkma anladınmı çık-

" sus artık" Aras lafımı bölüp üzerine birde bağırmıştı.

Birşey demeden sustum. Zaten hep susuyorum. Gerçekte bu deyilmi yanlış yapsakta yapmasakta, suçlu olsakta olmasakta hep susarız. Yani ben hep susarım.

"Şimdi aşağı in" Bu sefer derin bir nefes alıp, kapıyı açtım.

Dışarı çıktığımda derin bir nefes alarak çimenlerin üzerinden geçtim. Ve yuvarlak görünümlü gölün önüne gelip kollarımı birbirine bağladım.

Öylece göle bakıyodum taaki duyduklarıma kadar.

" İnsanlar hep hata yapar. Hep düzeltmeye çalışırlar. Geçmişi unutmak gibi. Yada çalışmak gibi
Sende hatalar yapmışsındır. Hep düzeltmeye çalışmıssındır öyle deyilmi? "