Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 12

Hee allemaal (: dit is hoofdstukje 12 alweer. Na dit hoofdstukje zal ik een weekje niet kunnen schrijven of toch niet veel, ik vertrek naar Denemarken op vakantie dus heb ik weinig tijd, sorry daarvoor.  Dit hoofdstukje zal wel langer zijn dan de anderen omdat ik zo lang niet kan schrijven :) Enjoy! <3

♥Jolien♥

------------------------------------------------------------------------

Ik weet het zeker, de twee kille ogen die me aanstaren zijn hetzelfde als die van mijn droom. Ik kijk recht in het gezicht van mijn vader! Ik sta verstijft van angst. Waarom is hij nu juist hier, nu ik alleen thuis ben, ik begin te rillen en er komt een bange glimlach over mijn lippen.

'Heey pap, i-ik dacht d-dat er inbrekers waren', stamel ik.

Hij kijkt nog kwader dan eerst. Ik slik mijn tranen weg, ik haat hem! Ik heb hem nooit wat misdaan, elke keer als hij de kans krijgt en er niemand is slaagt hij me. En dit keer zal niet anders zijn vrees ik.

Zonder mijn vader ook maar een ding tegen me zegt krijg ik een harde hand tegen mijn wang. Het eerste moment voel ik niet maar niet veel later begint het akelig te branden. Ik voel mijn ogen vol tranen lopen maar ik ben niet van plan hem die te gunnen, ik slik ze opnieuw weg en probeer naar mijn kamer te lopen. Ik probeer weg te gaan maar ik sta met mijn rug tegen de muur. Hij komt steeds dichter bij, zijn ogen maken me nog banger dan ik al was, het klinkt misschien raar maar ik had honderd keer liever inbrekers gehad dan hem!

'Pap! Waarom doe je me dit aan?' roep ik.

Antwoord krijg ik natuurlijk niet. In de plaats daarvan slaagt hij me nog een keer, hij raakt me tegen me neus en ik voel het bloed er uitlopen. Snel houd ik mijn hand voor mijn neus. Mijn hand kleurt helemaal rood van het bloed en ik kan het niet lang meer volhouden. Ik duw mijn  vader aan de kant en zie nog net dat er een rood spoor op zijn t-shirt verschijnt van mijn bloed. Hij slaagt me nog een keer, deze keer recht in mijn oog. Ik kreun van de pijn en probeer langs hem te lopen. Deze keer lukt het ook. ' Ik haat je!' roep ik nog. Ik sprint naar boven gooi mijn kamerdeur dicht en doe hem op slot. Ik loop naar mijn kleine badkamertje en bekijk de schade aan mijn gezicht, nu ik het zie begin ik te huilen. Mijn oog neemt een donkere kleur aan en word dikker, mijn wang ziet helemaal rood en prikt en het bloed van mijn neus is helemaal naar beneden gelopen over mijn lippen. Ik zie eruit als een monster! Ik neem een washandje en hou het onder de kraan. Ik merk dat mijn neus al gestopt is met bloeden en veeg het bloed onder mijn neus en op mijn lippen weg me thet washandje, het krijgt dezelfde kleur als het bloed maar mijn gezicht ziet er al een beetje normaler uit. Ik weiger iets te zeggen tegen iemand dat mijn vader me slaagt, niemand weet het. Ik verzin altijd wat. 

'Ik haat je eikel!' roep ik zo hard ik kan en hoop dat mijn vader me hoort. Ik heb niets misdaan, waarom dan toch? Ik druk mijn ander washandje tegen mijn wang, het voelt meteen een heel stuk verfrissend. Ik neem een verfrissende zalf dat ik ooit stiekem gaan halen ben, toen ook mijn vader me geslagen heeft. Mijn oog smeer ik er ook mee in en het ziet er al veel beter uit, ik weet alleen nog niet wat ik morgen zal moeten zeggen.

Ik loop terug mijn kamer in en kijk recht op onze familiefoto. Toen waren we nog een goed gezin, mijn vader sloeg me nog niet. Bij de gedachte aan het verleden en de betere tijd houd ik het niet langer vol en het water stroomt over mijn wanger naar beneden. Ik laat me vallen op mijn bed en sluit mijn ogen. Ik haat mijn leven soms echt hard! Ik snik.

Uren lig ik op mijn bed, ik kan nu nergens heen, ik kan wel uit mijn kamer klimmen dat heb ik al vaker gedaan maar waar moet ik dan heen? Niemand kent mijn geheim en als mensen het weten krijgen ze medelijden met me en dat is echt het geen dat ik niet wil! Uiteindelijk sta ik op, dit heeft zo echt geen zin. Ik loop terug naar de badkamer en bekijk mijn gezicht, mijn neus ziet er normaal uit, mijn wang krijgt terug de normale kleur, maar alleen mijn oog, het is nog veel dikker en veel donkerder dan eerst. Ik kom er lichtjes aan, het doet mega veel pijn. Ik besluit om naar de apotheker iets te gaan halen tegen de ontsteking, ik kan hier toch niet blijven zitten niets doen. Ik trek een ander shirtje aan, op dit hangt er bloed. Ik open mijn raam en kijk naar beneden, als ik zal vallen val ik toch zacht. Ik haal nog een keer mijn hand door mijn haar en probeer beneden te raken, er is een regenpijp waarbij ik me langzaam naar beneden laat glijden.  De laatste meter laat ik me perongeluk los en van in de struik. Met een beetje moeite kom ik recht en haal de bladeren van mijn kleren, ik hoop dat hij me nier gehoort heeft, ik kan nu niet bij mijn fiets, te riskant gewoon. Ik loop zo snel ik kan de straat uit en loop vanaf dan gewoon rustig verder. Ik probeer oogcontact met de mensenn te ontwijken, ik zie wel dat de mensen kijken, wat zou je anders doen. Een zestien jarig meisje loopt over straat met een super dik en donkeroog. Na een klein halfuurtje lopen zie ik eindelijk het groene bordje van de apotheek. Ik stap de drempel op en gelukkig is er niet zoveel volk. De oude dame heeft net haar zakje gekregen en ik ben het al.