Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 20

Hee! Dit hoofdstuk draag ik op aan AnqieDong omdat ze heel vaak op mijn hoofdstukken stemt en erg leuke comments zet :) Bedankt daarvoor :)

♥Jolien♥

--------------------------------------------------------------------------------------------

Ik kom weer net aan op school, het weer is echt verschrikkelijk raar hier, de ene dag regent het super hard de andere dag is het dan weer warm, het zou me niets verbazen moest er hier straks een warmteonweer zijn en dan achteraf beginnen te sneeuwen terwijl het de warmste dag van het jaar is. Ik drop mijn rode fiets in het rek en bots meteen tegen miss barbie aan. Ik draai met mijn ogen.

'Wat moet je nu weer?' vraag ik geïrriteerd.

Ze grijnst naar me op een heel enge manier, nu word ik misschien een beetje bang van haar maar laat het niet merken.

'Kelly? Wat is er?' vraag ik nogmaals.

Ze trekt me mee echter een struik aan de rand van het schoolplein.

'Luister, trut', zegt ze. 

'Zegt de oppertrut.'

'Ik zou maar een beetje rustig blijven, je gaat bij Kyle wegblijven, je gaat hem negeren', zegt ze.

'Nee, echt niet!' roep ik tegen haar.

'Oh jawel, toch wel.'

'Waarom zou ik dat doen?' vraag ik.

'Als je het niet doet vertel ik iedereen inclusief Kyle dat je een paar probleempjes thuis hebt.'

'Waar heb je het over?' vraag ik, ik weet best waarover ze het heeft maar ik hoop dat ik het mis heb.

'Je vader', zegt ze. Dat zegt genoeg en de tranen komen al op in mijn ogen. Dit.Kan.Ze.Niet.Menen.

'Dat meen je niet? Hoe weet je dat', roept ik tegen haar maar zacht genoeg dat alleen zij het hoort.

Ze haalt haar schouder op. 'Gaat jou niets aan!' zegt ze, 'maar ik waarschuw je, je gaat hem negeren, je gaat hem geen uitleg geven waarom en je belt of smst niet, hij zal terug naar mij komen, of hij nu wil of niet!'

Ik slik de brok in mijn keel weg. 'Trut!'

'Ik hou je in de gaten!' met die woorden verlaat ze deze plaats en loopt naar haar 'vriendinnen'. Ik veeg de tranen uit mijn ogen. Dit ook nog? Mijn vader, mijn ziekte en nu dit, met het enige dat ik nog heb mag ik geen contact meer? Wat gaat hij nu wel niet van me denken? Het is gewoon oneerlijk. Als ik een beetje gekalmeert ben ga ik ook achter de struik vandaan. Gelukkig gaat de bel en hoef ik mijn vrienden niet onder ogen te komen. Ik kan het natuurlijk ook tegen Sandra of Luke zeggen zodat zij het zeggen tegen Kyle maar Kelly zal het zoiezo ook te weten komen. Ik zucht en loop naar het lokaal, we hebben nu biologie. Ik ga zonder aandacht te geven, aan mijn vrienden bij Evert zitten, de slimste jongen uit onze klas. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat mijn vrienden verbaasde blikken uitwisselen. Ik zucht en knipper de tranen weg, de les gaat voorbij in een waas van woorden, geen enkele volledige zin hoor ik alleen maar wat losse woorden. 

De bel klinkt door heel de school, ik gooi al mijn spullen in mijn tas en loop het lokaal zo snel mogelijk uit. We hebben nu Fysica, ook deze les gaat zo voorbij zonder dat ik maar een beetje oplet.

'Alex?' ik kijk op.

'Ja?' vraag ik.

'Wat is het antwoord?' ik slik.

'Ik, euhm, ik weet het niet', stamel ik.

'En waarom niet?' 

'Ik was niet aan het volgen, het spijt me het gebeurd niet meer.'