Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 26

Enjoy! (kort hoofdstukje) ♥Jolien♥

Opgedragen aan sjinnie omdat ze echt een hele lieve comment zette! bedankt! <3

------------------------------------------------------------

 Ik draai me nog een keer om en word stilletjes aan wakker. Ik open mijn ogen en zie wazig, ik knipper en zie dan recht in het grijnzende gezicht van Kyle. Even denk ik na, ahja, ik ben met hem mee naar huis gegaan en hier blijven slapen. Ik glimlach naar hem en hij strijkt met zijn hand een stukje haar achter mijn oor. Met veel moeite ga ik recht zitten en druk een kus op zijn wang.

'Zullen we maar opstaan?' vraag ik, 'hoe laat is het eigenlijk?'

'Het is half twaalf', zegt hij met een geeuw erachterna.

'Oh.' Ik neem mijn gsm van het nachtkastje en kijk, geen nieuwe berichten of gemiste oproepen, 'waar zouden Luke en Sandra uithangen?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Bel er anders eens naar?'

'Goed idee.' Ik druk op het knopje waarmee ik bel naar haar. De telefoon gaat over, na een paar keer geprobeert te hebben heeft Sandra nog niet opgenomen. Ik zucht, 'niets.'

'En bij Luke?'

Nu zoek ik de nummer van Luke, ook hier gaat de telefoon over en krijg zo bijna meteen de voicemail. 'Ik denk dat zijn gsm uitstaat.' We zuchten allebei.

'Er zal toch niets gebeurd zijn?' vraag ik lichtjes in paniek. Meteen schudt hij zijn hoofd. 'Natuurlijk niet.'

Ik ga terug tegen hem aan liggen en hij slaat zijn armen om mijn middel heen, hij fluistert lieve dingen n mijn oor en geeft me soms een kusje. Mijn gedachten willen niet weg van het onderwerp dat er misschien iets gebeurd is, dit is echt niet van hun gewoonte. Ik zucht zachtjes, mijn gevoel heeft vaak gelijk.

'Je zit ermee eh?'

'Huh.'

'Dat je denkt dat er wat gebeurd is.'

Ik knik, hij kent me zo goed!

'We gaan er straks wel eens heen, alles komt vast goed en er is niets aan de hand.'

Ik knik maar heel overtuigd ben ik niet, echt niet! We staan samen op en douchen om te beurten, ik trek mijn kleren van gisteren avond terug aan en wacht op het bed van Kyle, ik neem mijn gsm en bel mijn vrienden nog een keer, nogsteeds geen antwoord van beide en het is toch al één uur. Uineindelijk komt Kyle de kamer terug binnen en lopen we hand in hand naar beneden waar blijkbaar niemand thuis is. 'Moet je wat eten?' vraagt hij. Ik schud mijn  hoofd.

'Nee, ik heb echt geen honger.'

'Oké, anders pak je het maar', zegt hij en glimlacht weer met die prachtig mooie lach. Ik knik en hij neemt een banaan uit de fruitschaal en eet hem op. We lopen naar buiten naar onze fietsen en rijden richting het huis van Sandra om te beginnen, dat is het dichtste bij. We legge onze fiets op de oprit en lopen naar het huis, het ziet er best verlaten uit moet ik zeggen, ik zie geen auto of licht, hopelijk staat de auto in de garage. Ik druk op de bel en na even te wachten nog een keer maar tevergeefs, er wordt niet opengedaan, er is denk ik niemand thuis.

'Dan maar naar Luke', zeg ik met een trillende stem, ik begin me echt zorgen te maken. We rijden in stilte naar Luke, integenstelling tot Sandra's huis is hier wel beweging te zien, met een klein hartje loop ik naar het huis en druk op de bel, Kyle geeft me een geruststellend kneepje in mijn hand, dat dus totaal niet helpt. De deur wordt opengedaan door een vrouw, ze heeft een neutrale blik in haar ogen.

'Hallo, mevrouw, is Luke er?'

Ze schudt haar hoofd, 'nee het spijt me, hij is in het ziekenhuis bij zijn vriendin.'

'Sandra?' vraag ik met een trillende stem, ik weet het antwoord al.

'Ja, dat is ze.' 

'W-Wat is er gebeurd?'

'Euhm, het is gisteren nacht gebeurd en ze ligt nu in het ziekenhuis, meer weet ik ook niet, misschien moeten jullie is een kijkje gaan nemen, ik ben nog niet geweest, mijn zoon, Luke is nog niet eens naar huis geweest.'

Ik slik en mijn ogen vullen zich met tranen. 'Bedankt mevrouw, we gaan kijken', krijg ik er nog net uit voordat er al een traan over mijn gezicht rolt. De deur wordt dicht gedaan en ik verberg mijn hoofd in Kyle zijn t-shirt.

'Ik zei het toch!' jammer ik heel de tijd opnieuw. Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd. 'Het komt goed', herhaalt hij steeds weer. Ik blijf wazig voor me uitstaren. 'Kom, we gaan er naar toe', zeg ik vastbesloten als ik hem aan zijn hand meetrek naar onze fietsen. We rijden naar het ziekenhuis, niemand zegt iets, het enige geluid dat er is, is dat ik soms met tranen weg slik en onze fietsen en voor de rest de omgeving. We zetten onze fietsen in het fietsenrek en lopen naar binnen. 

Aan de info balie vraag ik naar Sandra.

'Sandra Janssen.'

De mevrouw die nogal nors kijkt zegt hoe ik moet gaan naar haar kamer, mijn hart klopt in mijn keel als we de lift instappen. Kyle heeft mijn hand vast en knijpt er soms in, hij drukt een kus op mijn voorhoofd als we de lift terug uitstappen. Ik slik en we lopen de gang door, als we bij de gegeven kamer staan slik ik nog een keer, raa de moed bijeen en loop de kamer in.

Mijn wereld stort volledig in als ik mijn beste vriendin zie liggen vastgebonden aan allemaal draden, met haar ogen gesloten en dan nog Luke die aan haar bed zit met haar hand vast, hij hoort ons niet eens aankomen. Een traan rolt over mijn wang en ik doe niet eens de moeite om hem weg te vegen, daar ligt mijn beste vriendin!

 -----------------------------------------------------------------

Hee allemaal! kort hoofdstukje.. Sorry! Ik ga meteen verder schrijven, ik weet niet wanneer het volgende stukje komt (:

Vote/Comment/Follow (Follow=Follow Back) blablabla je kent het wel :p bedankt allemaal nogmaals voor al die votes en geweldige comments.. als ik eens wat voor jullie kan doen moeten jullie het me maar zeggen, met plezier doe ik het dan (: 

Als jullie het nog niet gedaan hebben en jullie willen toch wat lezen: -

Guilty ! (unstoppablexo)

Life is like a song (viomind13) en ook haar andere boek!

♥Jolien♥