Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 32

Ik lig met mijn hoofd op de schouder van Kyle naar de zonsondergang te kijken. Sandra en Luke zitten net hetzelfde als ons alleen een beetje verder. De zon is al vrij diep gezakt en de lucht kleurt roze/oranje. Door het ruisen van de zee verdiep ik in mijn gedachten. Ik zucht zachtjes, het liefst zou ik hier voor altijd willen blijven, net hetzelfde als ik hier nu zit. Ik ben bang om terug naar huis te gaan en verder te gaan met mijn leven, ik weet toch al dat het binnenkort zal eindigen. Ik heb eindelijk iemand gevonden van wie ik echt houd, het zal sneller voorbij zijn dan we willen.

Ik voel een zachte hand die over mijn gezicht streelt, ik heb net door dat mijn ogen gesloten waren en ik open ze terug, ik kijk recht in de prachtige ogen van mijn vriendje. Hij kijkt me aan met een bezorgde blik. 

'Waarom huil je?' Ik kijk hem vragend aan, huil ik dan. 

Ik haa mijn schouders op. 'Gewoon niets', mompel ik.

'Ik weet dat er wat is, maar als je het niet wil zeggen moet jij het weten maar je kan altijd alles tegen me zeggen! Ik hou van je Alex!'

'Dankje, ik weet het maar ik kan het nu even niet vertellen gewoon over de toekomst-' ik begin te snikken, 'ik hou ook van jou', krijg ik er nog uit en leg mijn hoofd terug tegen hem aan. Ik werp nog een blik op de prachtige sterrenhemel en sluit dan terug mijn ogen. Ik laat mijn gedachten weer afdwalen naar de vorige geweldige dagen. We zijn hier al drie dagen en het is hier nog altijd geweldig. Je kan 's avonds op strand zitten zonder het koud te hebben, de zondsondergang is prachtig en de lucht is veel helderder dan thuis. Voor de rest hebben we vooral veel gezwommen en natuurlijk ook gewinkeld, ik en Sandra toch. De jongens... die hebben wat, nou ja... laten we het erop houden dat ze winkelen niet echt heel leuk vinden. We zijn ook nog een avondje naar de film geweest. We hebben nog zoveel meer gedaan, het was gewoon geweldig, nee perfect! En nu zitten we met z'n vieren op het strand naar de zee en de zonsondergang te kijken. Morgen hebben we besloten om naar een pretpark hier in de buurt te gaan, ik kan nu al niet wachten en toch wil ik niet dat dit moment voorbijgaat.

Ik ga dit zo hard missen!

Opnieuw word ik uit mijn gedachten gehaald door twee zachte lippen die mijn voorhoofd raken. Meteen openen mijn ogen zich en kijk opnieuw in het perfecte gezicht van Kyle. 'Wat er ook is, het komt goed', fluistert hij in mijn oor. Ik knik zacht ookal weet ik dat het toch niet zo zal zijn. Terwijl hij dat zegt trekt hij me tussen zijn benen en leun ik een beetje naar achter tegen zijn borstkas. Ik zie de golven perfect invallen. De golven zorgen ervoor dat de weerspiegeling van de maan in het water mee beweegt. Ik glimlach een klein beetje. 

'Kyle?'

'Ik wil hier voor altijd blijven, ik wil niet-', de rest van mijn woorden blijven in mijn mond steken.

'Shtt maar, we maken er het nog het beste van en het is nog niet zo ver', troost hij mij en veegt opnieuw een traan bij me weg.

'Ik hou zoveel van je!'

'Ik ook van jou Alex, zo erg veel!' Ik voel een kusje bovenop mijn hoofd en speel met zijn vingers die rond mijn middel liggen.

'Kyle, Alex?' We draaien ons hoofd naar onze vriendje, die was ik al vergeten. Wat ben ik een slechte vriendin.

'Wat is er?'

'We gaan nog even wat drinken ergens, gaan jullie mee', vraagt Luke. Het liefst zou ik hier blijven, het is net alsof Kyle mijn gedachten kan lezen.

'Nee, we blijven nog even hier, heel misschien komen we straks nog.'

'Is goed', zegt Sandra.

'Daag!'

'Byebye!'

De twee laten ons achter, we zien ze nog net hand in hand over het strand lopen naar de lichtjes in de verte, ik draai me terug om naar de lichtjes aan de andere kant. De lichen van boten, ver, ver op zee.