Chapter Three
Nang makaalis na ang propesora ay lumikha agad ng ingay ang buong classroom. Halos yung iba ay nakatingin sa gawi ko pero hindi ko nalang tiningnan.
"Ako si Emma", inilahad ng katabi ko ang kamay niya. Kulot ang natural niyang buhok, mahaba ang pilik mata at curly rin, medyo dark gray naman ang mata. In short maganda siya.
Tinanggap ko ang kamay niya, "Breighanna. Pero Breigh nalang".
"Okay. Breigh", kinalabit niya ang babae sa unahan ko. Nang lumingon ito sa'kin ay ngumiti, "siya naman si Airish. Hindi nerd yan! Nag-a-eye glasses lang dahil lang sa sinabihan siyang cute ng crush niya!".
Hinampas siya ni Airish ng headphones, "bastos ka! Ngayon lang 'to noh! Masakit kasi mata ko!".
"Wushuu!! Kung hindi kita sinaway, forever ka ng gaganyan!", asar niya. Bumaling uli siya sa'kin, "sa'n ka pala galing?".
"Sa Articcus. Malapit lang yun dito".
"Mali! Girl, syempre sa nanay mo syempr- ARAY KO NAMAN AIRISH!! MAKAHAMPAS NAMAN TO!", sinamaan ng tingin ni Emma si Airish at ginantihan rin ng hampas.
"Eh ikaw! Akala ko seryosong tanong na! Umayos ka nga! Nakakahiya kay Breigh!", turo nya sakin. Tumawa lang ako, "at saka! Beh, hindi talaga bagay sayo mag-joke dahil kamukha mo si Mama Mary!".
"Oo nga! Haha", sang-ayon ko. Totoo. Kamukha siya ni Mama Mary lalo na kung magsusuot siya ng belo. Hindi siya bagay magjoke.
"Ha! Pasalamat ka nakahanap ka ng kakampi ah!", sigaw nya sabay aktong binabaril si Airish. Bumaling uli siya sa'kin, "but anyway sumesegway na highway, ilang taon ka na?".
"Hmm.. 18 na'ko", ngiti ko.
Lumaki naman mata ni Airish, "really? You honestly don't look like one".
"Yeah you look mas bata pa than that!", konyong singit ni Emma, "bakit naman? Did you stop?".
"Malamang Emma! Kung hindi edi sana kaedad natin yan!", banat ni Airish.
"Tumahimik ka nga Airish! Malay ko bang late siya nagkinder, diba?!", irap niya at bumaling uli sa'kin, "bakit?".
Nagkibit-balikat ako, "personal problem", I answered.
Saktong dumating yung sunod naming lecturer. Si Mrs. Sales, English teacher namin. Ayun rin sa pagkakasunud-sunod ng subject ang pagkakatype sa schedule ko. Binabantayan ko baka kasi pati ito mali, gaya nalang ng oras. Tss.
Lunch.
"Beh, sabay ka sa'min!", aya ni Emma sa'kin.
Umiling na'ko, "sorry. May pupuntahan pa kasi ako. Nagpromise akong pupunta ngayon, mamayang break nalang kung okay lang?".
