Did I Fall In Love?

Chapter 12

Chapter 12

Narrator's P.O.V:

Sigurado naman akong alam niyo na ang mangyayari sa part na ito. Ikikwento ko pa ba? 

Edi SIGE! Ipagpatuloy natin ang istorya! Nasan na ba ako... ah.. okay alam ko na.

Syempre, noong dismissal ay nagkita sila sa may gate ng school. "Junhong, ano ba talaga yon?" tanong ni Cielo.

"G..gusto kita." sagot naman ni ZELO. "Yun lang?" tanong muli niya. "Baka namang pwedeng maglakad tayo, at magusap. Ikikwento ko sayo ang lahat." sagot naman ni Junhong. At yun nga naglakad sila. 

Cielo's P.O.V:

"...Naalala mo ba noong tinanong kita noon?" tanong ni Junhong, "Syempre, oo naman" sagot ko. "...Simula noon, nagkaroon na ng ibang klaseng ngiti na nabubuo tuwing kasama kita."  

Tuloy akong nakikinig sa kanya. Nanatili parin akong seryoso kahit na iba ang nararamdaman ko deep inside.

Ano ba ito? Nakakakilig. OY Di ako malandi! Syempre naman nakakakilig talaga kapag kayo ang kalagayan ko. Isipin niyo sinasabi ito ng crush niyo ang nagsasabi niyan sa inyo, sino bang hindi kikiligin? 

"...Di ko nga maintindihan kung ano ang mga nararamdaman ko kapag nakikita kita." dugtong niya pa.

ZELO's P.O.V:

"...tapos nung isang araw nga pala... nalaman ko na ang dahilan kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Kinabukasan nun, napag disisyonan namin nila hyungs na sabihin ko na sa iyo. Natatakot nga ako noong araw na iyon. Pero at least naipagtapat ko sayo ng maayos, di ko lang talaga nasabi ng buo dahil umalis ka tumakbo ka sa ulan. Buti na lang may isang nagligtas sa akin at iyon ay ang diary mo." sabi ko. 

"...Sorry nga pala kung nasaktan kita..." dugtong ko at tumigil ako sa paglalakad.

"Yun lang ba sasabihin mo?" tanong niya.

"Hindi..." hinwakan ko ang braso niya upang pigilan siyang maglakad, "...gusto kita." hinila ko siya sa isang yakap.

O.O Anong ginagawa ko? O.O

Hindi lang talaga siya, pero ako din ay nagulat sa naging kilos ko.

Mabilis akong bumitaw sa yakap. Namumula siya at namumula din ako. Nagtinginan kaming dalawa. Napatawa ako at napatawa din siya.  Ansaya-saya no? Hahaha!

"Okay ka lang ba ngayon?" tanong niya habang tumatawa. "...Kakaiba kasi kilos mo." tuloy niya.

"Oo naman at okay ako.. Pero mas magiging okay ako kapag Accepted na ang apology ko!" sabi ko.

"...Syempre accepted na yun.. Nasiseryo-seryosohan lang naman ako kanina eh.." 

"Okay na tayong dalawa?" tanong ko muli at nilapit ko ang mukha ko malapit sa kanya. Nagulat siya, ako naman ay naka smirk. 

"O..oo n..naman.." medyo natatakot siya at nauutal utal. Napapikit siya ng biglang sobrang lapit na ng mukha ko sa kanya. 

" Chu~ !" nag- peck ako sa tip ng ilong niya. Natawa ako bigla sa reaksyon niya, gulat na gulat at namumula. 

"OKAY NA TAYO AH! sabi mo yun eh! wala ng bawian!" sabi ko habang tumatawa.

Hinawakan ko ang kanyang kamay at naglakad, "Lika na.. Hatid na kita~ :3 " sabi ko. At yun nga inihatid ko siya pauwi. Nagusap kami habang naglalakad. Nakasanayan na din namin itong gawin sa pangaraw-araw, syempre nakasayanan namin for almost 2 weeks. At syempre nagbati nga kami, halata naman diba. Alam niyo naman ang mangyayari sa pinakahulihulihang parte ng kwetong ito no? (author: teka lang ha makikiextra lang ako.... sa na nga pala? ahh... kung meron man kase ZELO&CIELO WILL BE TOGETHER FOREVER LOL) Oh siya sige.. Hanggang dito na lang! Hanggang sa muli :D PAALAM!

-END-