“Ne yapmam gerekiyor?” Hasret başını salladı..“Hiçbir şey! Sen tercihini çoktan yapmışsın!Bana söyleyecek bir şey bırakmıyorsun..” Hasret ilerleyecekken Murat önüne geçti.. “Söyleyecektim!” dedi..Hasret gözlerini kıstı.. “Canın cehenneme!
Hasret mutfaktan çıkınca Murat bir eliyle sandalyeden destek alıp derin bir iç çekti..Artık her şey daha da zor geliyordu..Masanın üzerindekileri hırsla yere atıp parçalarken aklındaki tek düşünce yarın Hande'yi şirketten kovmak olacaktı!
**
"Ne yapacağım.." dedi Hasret elindeki peçeteyi parçalara ayırırken..Yasemin telefonun diğer ucundan ne yapacağını bilmeden Hasret'e destek oluyordu.."Ben yanındayım demiştim..Yarından sonra yokum..Antalya'ya gidiyorum..Sende gel benimle Hasret..Yeni bir hayat!" Hasret yüzünü buruşturup birkez daha hıçkırdı.."Onsuz nasıl yapacağım?..Bu çok zor olacak..." Yasemin alt dudağını dişleyip evinde bir o tarafa bir diğer tarafa dönmeye başladı.."Biliyorum zor olacak..Ama alışacaksın!.Hem artık üzme kendini..Karnındakini de düşünmelisin.." Hasret gözyaşlarını silip bir elini karnına götürdü.."Onu yalnız başıma büyütmek istemiyorum..Benim hayallerim bu şekilde değildi..Tek başıma çok zor olacak..Ama vazgeçersem tamamen kaybederim!" Yasemin yanaklarını şişirdi.."Neredesin sen şimdi?" Hasret merdivenlerden gelen sesleri işitince hızla ayağa kalkıp kapıyı kilitledi..Tekrar yatağa yönelirken "Yatak odasındayım..Kendi şansıma lanet ediyorum işte!" Yatağın üzerindeki peçeteleri toplamaya başladı.."Senin yanında olacağım..Her zaman!" diye yineledi Yasemin.."İstersen gel yanıma..Birlikte dertleşiriz..İyi gelir hemde.." Hasret başını sallayıp yatağa uzandı.."Şuan aşağıda o evden çıkana kadar çıkamam buradan..Bir daha görmek istemiyorum onu!Hem biraz uyumaya çalışıp son 1 saatte gerçekleşen her şeyi unutmayı deneyeceğim.." Yasemin çaresizce başını salladı.."Peki öyle olsun..Teklifimi düşün..Ya Antalya'ya gelip herşeye yeniden başlarız..Ya da İstanbul'da kalırsın ve o adamla ilgili anıların hergün kafanda canlanır!"
**
Murat merdivenlere yönelmişken kilitlenen kapının sesiyle olduğu yerde kaldı..Onu görmek bile istemiyordu..Murat amacına çoktan ulaşmıştı..Artık ondan tamamen nefret ediyordu..Arkasını döneüp ceketini aldı..Hızla evden çıkıp arabasına yöneldi..Bu gece kafa dağıtmaktan başka bir şey yapmayacaktı!.Zaten her gecede onu yapmıyor muydu? Arabayı çalıştırırken telefonunun sesiyle duraksadı.."Lanet olsun Hande!" diye tısladı dişlerinin arasından..Telefonu meşgule verdikten kısa bir süre sonra telefonunu tamamen kapattı...Tekrar az önce çıktığı eve baktı..Üst katın ışığı hala yanıyordu.."Böyle olsun istememiştim aşkım.." diye mırıldandı.
**
Hasret günün ilk ışıklarıyla kızarmış gözlerine aldırmadan zar zor gözlerini araladı..Yüzünü buruşturup zorla yutkundu..Yavaşça yataktan kalkarken pencerenin önüne doğru ilerledi..Murat'ın arabası yoktu..Tekrar yatağa doğru yöneldi..Komidinin üzerindeki telefonunu aldı.."Yasemin'in birkaç mesajından sonra hiçbir şey yoktu..Başını sallayıp kıyafet dolabına yöneldi..Üstüne birşeyler geçirip bavulunu çıkardı..Yatağın üzerine koyup tüm kıyafetlerini içine doldurdu..Çekmecelerin içinde olan olan eşyalarıda hallettikten sonra makyaj aynasının önündeki herşeyi toparladı..Kendine ait tek bir şey bile bırakmak istemiyordu..Telefonunu alıp hastanenin numarasının çevirdi..
**
Hande dudağını büzüp elindeki dosyayla Muratın kapısının önünde durdu..Kapıyı hızla açıp içeri girmiştiki Muratı görünce gözleri büyüdü.."Ne zaman geldin sen! Niye telefonlarıma cevap vermiyorsun Murat.." Murat dalgın gözlerini Handeye doğru çevirip arkasını döndü..Manzarayı izlerken hafifçe gülümsedi..Hande elindekilerini masaya bırakıp Muratın yanına ilerledi..Kaşlarını çattı.."İyi görünmüyorsun! Ne oldu..Sonunda öğrendi Hasret anladığım kadarıyla.." Murat gülmeyi kesip Handeye döndü.."Bir daha Hasret hakkında yorum yapmayacaksın!" Handenin bir anda yüzü düştü.."Ne! Ne diyorsun sen.." Murat tekrar dışarıdaki manzaraya yöneldi..
"Kovuldun! Bir daha seni bu şirketin yakınında görmek istemiyorum.." Hande inanmaz gözlerle Murata baktı.. "Hah şaka mı bu!" Murat bir elini havaya kaldırıp odayı kastetti.."Bir yerde kamera falan olmadığına göre!" Hande dudaklarını birbirine bastırdı.. "Murat her şeyi söylemişsin .." dedi zor çıkan sesiyle.."Senin yanında 1 dakika bile durmaz artık Hasret..Şimdi bana yaptığın.." Murat sertçe ona dönüp kolunu sıktı.."Anlamıyorsun! Ya da anlamak istemiyorsun.! Seninle çalışmak istemiyorum artık.." Hande başını salladı.."Ama yaşadıklarımız.." Murat Handeyi hızla geriye itti.."Sorun da burada..Bir tek sen hatırlıyorsun..Ama benim de bir hayatım var Hande!.Hasret'i kandıramazdım! Hiçbir şey olmamış gibi davranamazdım.." Hande kolunu ovarken başını Murata doğru kaldırdı..Birkaç kez yutkunurken gözlerini kapattı.."Gözlerin doldu..Hala aşıksın ona!" dedi ağlamamak için kendini zor tutarken..Murat hızla yönünü değiştiirp masasına oturdu.."Defol!"
**
"Her şey hazır.." diye mırıldandı Hasret.."Hastaneden de ayrıldım.." Yasemin Hasrete sarıldı.."Her şey çok daha güzel olacak..Artık her şeyi arkamızda bırakacağız..Yeni bir hayat..Hem orada da bir hastanede çalışırsın..Her şeyi ayarlarız.." Hasret gülümsemeye çalıştı.."Her şey o kadar tuhaf ki..İçimdeki bir şeyleri burada bırakıyorum sanki..Bu çok acı veriyor bana..Hissizleşiyorum..Yorgun hissediyorum kendimi..Umursamaz.." Yasemin başını kaldırıp kalkış saatlerinin yazdığı tabelaya baktı.."Birazdna uçak kalkacak..Murat'ın haberi var mı!" Hasret gözlerini kıstı.."Saçmalama.." O sırada telefonun titredi..Elini ceine götürdü.."Yasemin gülümsedi.."Sen otur ben lavaboya girip geleyim.." Hasret onayladı..Telefonun ekranın bakınca duraksadıçç
**
Murat defalarca kez zili çaldı fakat açan olmamıştı..Anahtarı da dün gece evde unutmuştu..Telefonunu çıkarıp Hasreti çaldırdı..Uzun bir süre bekledikten sonra sonunda telefon açıldı..
"Hasret kapıyı niye açmıyorsun!Kaç saattir zile basıyorum.." Hasret yutkundu."Bu seninle son görüşmem olacak..Çünkü ben yokum bundan böyle..Telefonumu değiştiriyorum..Evimi ..Hayatımı..Her şeyi tamam mı!Bir daha seninle karşılaşmak istemiyorum..Al o evi sevgilinle mutlulukla paylaş..Bizden daha güzel anılarınız olur..Boşanma davasını aç..Mahkemeye gelmeyeceğim ve kolayca kurtulmuş olacağız..Bitti! Ama unutma ki..Bana attığın kazığı ileride daha büyük bir acıyla ben sana atacağım!" Murat geri çıkıp üst kattaki pencerelere baktı..Bütün camlar kapalıydı.."Bir dakika bir dakika..Neredesin sen!..Hasret nereye gidiyorsun..." diye bağırdı son çıkan cümlesini bağırarak söylerken..Yüzüne kapanan telefonla olduğu yerde kaldı.."Hayır.." dedi başını sallarken.."Hayır hayır Hasret..." Tekrar Hasretin numarasını cevirip kulağına götürdü..Telefonu kapatmıştı..
Kendine bile itiraf edemesede...;
.....Artık Her şey bitmişti!
BÖLÜM SONU.
