Hasret Defnenin elinden tutarken gülümsedi.."Beğendin mi burayı." Defne meraklı gözlerini dışarıdan annesne çevirdi.."Buraya daha önce gelmiş miydin?" Hasret başını salladı.."Tabiki..Önceden burada yaşıyorduk..Antalyaya gelmeden önce yani.." Murat aynadan arka koltukta oturan ikiliye bakıp gülümsedi.."Uçaktan korkmadın değil mi?" Defne başını salladı.."Bir kere daha binmiştik annemle..İzmir'e gitmiştik..Korkmadım." Murat gülümsedi.."Az kaldı birazdan evdeyiz :))" Defne köprünün ilerisine bakarken şaşkınlıkla gözlerini büyüttü.."Hii bu köprünün altında deniz var dimi.." Hasret kıkırdadı.."Ee ne olmuş?" Defne Murata döndü.."Baba ya düşersek?" Murat başını salladı.."Merak etme..Araba içindeyiz bir şey olmaz." Defne bir parmağını ağzına götürürken anneisnin kollarının arasına geçip gözlerini kapattı.
**
Murat arabayı durdurunca Hasret gözlerini çevrede gezdirdi.."Neden durduk?" Murat kemerini çıkarıp arkaya doğru döndü..Uyumuş Defneye bakıp gülümsedi.."5 dakika daha dayanamadı.." Hasret yineledi.."Murat sana diyorum.." Murat alt dudağını dişleyip karşısındaki iki katlı evi gösterdi.."Burası..Yeni evimiz." Hasret kaşlarını çattı.."Ne?Neden yeni aldın ki..Ne gerek vardı.." Murat bir şey demeden arabadan indi..Hasretin kapısını açıp inmesi için elindne tuttu..Hasret Defneyi işaret etti.."Görmüyor musun uyuyor?" Murat arka koltuğun genişlemesi için Hasret indikten sonra koltuğun altındaki üdğmeye basıp koltuğun genişlemesini izledi..Hasret gözlerini evden alamazken Defneyi düzgünce koltuğa yatıran Murata baktı.."Böyle yapsaydık keşke başından..Sende önde otururdun." Murat arabanın kapısını kapattıktan sonra Hasrete baktı.."Nasıl beğendin mi?" Hasret bir şey demeden gözlerini bahçede ve evin dışında gezdirdi..Dudaklarını aralayıp Murata döndü.."Diğer eve ne oldu?" Murat yüzünü buruşturdu.."Oraya gitmedim bir daha..Sen ortadan kaybolduktan sonra birgün bile gitmedim!Yapamadım işte..Kaç senedir ne durumda bilmiyorum.Geçen gün Salih'e söyledim içindekiler falan toz içindeymiş..5 senedir kapısını açmadım..Açmayacağımda..Satmasını söyledim..Öyle işte..Konuşmanın bir anlamı yok." Hasret dudaklarını birbirine bastırdı.."O ev benim için çok özeldi..Evlendiğimizden sonra orada oturmuştuk hep." Murat Hasretin kolunu tutup gülümsedi.."Eskiye dair her şeyi sildik..O anıları hatırlayıp üzülmek yok artık..Önümüze bakıcağız..Her şey yeniden başlayacak..Bembeyaz bir sayfa açıyoruz." Murat Hasreti omuzundan tutup kendine doğru çekti..Hasret bir elini Muratın beline koyarken karşısındaki eve baktı.."Her şeye yeniden başlıyoruz."
**
Hasret içerideki eşyalara bakıp gülümsedi.."Bunları sen seçmiş olamazsın!" Murat kucağındaki kızıyla ilgiyle evi gezen Hasrete baktı.."Neye göre böyle dedin şimdi?O kadar zevksiz miyim ben?" Hasret televizyon ünitesinin üzerindeki aksesuarlara bakarken kıkırdadı.."Biraz öylesin..Yani öyleymişsin..Ben bunları çok sevdim.." dedi ona doğru dönerken..Defne Muratın yanağına bir öpücük bırakıp aşağı indi.."Benim odam nerede baba?" Murat parmapıyla merdivenleri baktı.."Üst katta." Defne ellerini birbirine çırpıp yukarı doğru koştu.Defne yukarı çıktıktan sonra Hasret uzun zamandan sonra ilk kez keyifle gülümseyip Muratın önüne geldi.."Teşekkür ederim..Yani bu yaptıkların..Çok..çok güzel." Murat iki elini Hasretin beline yerleştirdi.."Bundan sonra hep böyle..Alışsan iyi olur." Hasret Muratın gözlerinin içine bakıp kaşlarını kaldırdı.."Yalnız ben koca gün bu evde ne yapacağım onu düşünüyorum..Alışkın değilim böyle boş durmaya." Murat başını salladı.."Boş değilsin ki..Defne var ikiniz güzelce vakit geçirirsiniz işte..Alışverişe çıkarsınız..Ne bileyim burada arkadaşlar edinirsin.." Hasret dudağını büzdü.."Yasemin yokluğuna uzun süre alışamayacağım..Şimdiden özledim!" Murat kısa bir kahkaha attı..Hasret bir adım gerileyip kaşlarını çattı.."Neden gülüyorsun?" Murat bir şey demeden gülmeye devam etti.."Senin sinirlerin bozuldu galiba.." Murat yutkundu.."Merak etme kimsenin yokluğunu aratmayacağım sana..Üstelik az önce Defnenin kime benzediğinin bir kez daha anladım..Tıpkı sen! Mimikleri falan..Çok şanslı bir adamım.." Hasret kıkırdadı ve beklenmeyecek şekilde Murata yaklaşıp dudaklarına bir öpücük bıraktı.."Hemde nasıl." Murat gülümsemesini gizlemeden bir kez inledi.."Ahh..Bunu yapmamalıydın." Hasret geri çekilip sırıttı.."Peki bir daha yapmam..Ee ne yapacağız şimdi..Defneden de ses çıkmadığına göre odayı beğenmiştir..Boş boş durmak istemiyorum..İlk yemeğimi bugün yapabilirim..Mutfakta birşeyler var mı?" Murat gülümsedi.."Alışveriş işini dün Salih haletti..Ama bugün kendini yorma dışarıdan ısmarlarız..Başka birşeyler yapabiliriz ama.." Hasret kaşlarını kaldırdı.."Mesela?"
**
"Hani böyle pembesi olur..Siyahı..Nasıl anlatsam? Renk olarak diyorum tabiki..Yoksa yenilen bir şey..Tatlı böyle?"Defneyle Murat birbirlerine bakıp kaşlarını kaldırdılar.."Anne ne biçim anlatıyorsun?" diye araya girdi Defne...Defne okumayı bilmediği için sadece babasıyla annesinin anlattığı şeyi bilmeye çalışıyordu..Hasret araya girdi.."Ya ben çok severim nasıl bilmezsiniz?" Murat kıkırdadı.."Ben olabilirim o zmana..Çok seviyorsun ya beni..Ha beni nasıl yiyeceksin orasını bilemem!" Hasret gözlerini kıstı.."Murat!Konunun dışına çıkmasana..Bakın tekrar söylüyorum..Böyle yuvarlak olur..Veya uzun böyle..Dışarıdan alırız biz..Veya Defne mutfakta hep yapıyorduk nasıl bilmezsin.." Defne anlamamış gözlerle Hasrete bakarken Murat Defnenin kulağına eğildi.."Annen iyice sapıttı kızım."
Defne kıkırdarken Hasret elindeki kağıdı ikilinin üstüne doğru fırlattı.."Bilemediniz işte..Pastaydı..Hadi Muratı anlarım sen nasıl bilemedin Defne?" Murat gözlerini ikilinin üzerinde gezdirirken çalan kapıyla ayaklandı.."Siparişler geldi sanırım..Ben alıp geliyorum şimdi.." Murat koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerlerken Defnenin gözleri annesindeydi.."Ama anne ne yapayım anlatamadın işte..Çikolatalı falan deseydin bilirdim." Hasret kartı gösterdi.."O kelimeleri kullanamazdım..Yazıyor burada." Defne kaşlarını çatıp dudaklarını öne doğru uzattı.."İyi de ben okuyamıyorum ki?" Hasret bir elini başına götürüp başını koltuğa yasladı."Akıl mı kaldı ki?"
**
Murat kapıyı açtıktan sonra hızla gözlerini açtı.."Ne işin var senin burada.." Salih gülümseyip elindeki poşeti havaya kaldırdı.."İlk misafiriniz benim..Hayırlısı olsuna geldim.." Murat pişmiş kelle gibi gülümseyen arkadaşının elindeki poşedi aldı.."Hadi canım hadi..Bu gece ailecek geçiriceğiz..İzin verirsen." Salih "Aa Murat..Biricik arkadaşını kovuyorsun öyle mi..Yakıştıramadım bak.." Murat sinirle nefes alırken ellerini beline yerleştirdi.."Oğlum anlamıyor musun..Git diyorum..Yarın gel..Bu gece ailece geçireceğiz.." Salih "İyi tamam be" diyecekken Muratın arkasında Hasret belirdi.."Hayırdır Murat..Aa Salih hoşgeldin.." dedi gülümseyip.."İçeri geçsene.." Salih küçük bir kahkaha atıp içeri daldı.."İyi oldu Defneyide özlemiştim.." Murat içinden 'Sakin ol' diye söylenirken kapıyı kapattı..Bakışlarını Salih'in üzerinden ayırmazken yarın şirkette ona ne yapacağını çok iyi biliyordu..
BÖLÜM SONU.
Son bölüme geldik. Ve ben üzgünüm :(
Yorumlarınız bekliyorum..
Yarın FİNAL bölümüyle karşınızdayımm ..
