POV: ANOUK
Het concert is afgelopen en we lopen naar de achterkant van het gebouw. "Beter dat ze effe opschieten" zeg ik. "Nou echt he. Het is super koud" zegt Sem rillend. "Oh daar zijn ze" zegt Sophie en we draaien om. Daar komen ze inderdaad aangelopen. "Ziet er best eng uit zo van een afstandje" lacht Lianne. Ze heeft best gelijk. Vier zwarte figuren in het donker op een rijtje. "Heei" zeg ik als ze dichterbij zijn. "Hoi" zegt Daan. "Duss... waarom wilden jullie ons spreken?" vraagt Lianne. Meteen kijken ze Nils aan. "Waarom zijn jullie hier?" vraagt Nils. "Voor jullie" zeg ik. "Na al die tijd?" vraagt Rein. "Ja we dachten we verrassen jullie" zegt Sem. "Nou fijn" zegt Owen. "Ey hallo. Het was goed bedoeld en als jullie het niet oke vinden zeg dat dan, dan gaan we nu weg en hebben jullie geen last meer van ons" zegt Sophie geirriteerd. Ik zie aan de jongens dat hun zo'n reactie niet verwacht hadden. "Oke sorry" zegt Nils. "Het geeft niet. We misten jullie gewoon oke" zegt Lianne. Ik knik en kijk Daan voorzichtig aan. "Misschien kunnen we beter even iets gaan drinken" zegt Rein en duwt ons in de richting van het hek.
POV: REIN
"Oke. Wij bedoelden het niet rot. Het was alleen dat... het was gewoon super akward net" zeg ik. "Ja best wel" zegt Sem. "En wij misten jullie stiekem ook wel" zegt Owen. "Ik wist het" zegt Sophie meteen. "Dus wij hadden als idee om met z'n allen te gaan slapen bij Rein" zegt Daan. "Oh my god jaa" zegt Anouk. "Vind jij dat ook goed?" vraagt Lianne aan Nils. "Tuurlijk vindt hij dat goed" zeg ik en geef Nils een schouder klopje. "Nils?" zegt Lianne nog een keer. "Ja, het lijkt me leuk" zegt Nils dan en ik zie dat hij een grijns wil onderdrukken. Jammer voor hem zien we het allemaal. "Oke mooi dan gaan we" zeg ik. We betalen en lopen dan naar het station.
POV: SOPHIE
Ik ben echt blij dat we het weer zo goed met elkaar kunnen vinden! En eerlijk gezegd heb ik Owen echt heel erg gemist. "Nou hoe ist?" vraagt Owen en hij pakt mijn hand. "Goed. Met jou?" vraag ik. Dit is echt zo'n standaard gesprek. Bij die gedachte krijg ik een glimlach op mijn gezicht. "Wat lach je? Zo grappig is het niet hoor" zegt Owen en hij begint nu ook zachtjes te lachen. "Nee laat maar" zeg ik. "Nah zeg" "Oke ik moest lachen omdat dit echt zo'n standaard gesprekje is" zeg ik. Hij moet nu ook lachen. Oke, dit heb ik dus echt gemist!
Sorry dat er zo lang geen deel kwam, maar ik had het druk met school en ben in Parijs geweest😁❤ xx
