POV: LIANNE
Ik word wakker en kijk naast me. Nils slaapt nog. Ik ga zitten en kijk naar de andere bedden. De meiden zijn ook al wakker. "Zullen wij effe de pannen pakken?" vraag ik met een grijns. "Ah nee! Dat is sneu" zegt Anouk. "Het is sneu dat ze naar je kont keken" lacht Sem zachtjes. We lopen naar de keuken en pakken voorzichtig de pannen. Ik laat een deksel vallen, maar gelukkig vangt Sophie hem als reflex. "Sukkel" fluistert ze. We lopen naar woonkamer waar de matrassen liggen. Ik moet echt moeite doen om mijn lach in te houden. "Drie... twee... een" zeg ik en we beginnen te slaan met de pannen. De jongens schieten recht overeind. Als ze zien dat wij het zijn, gaan ze weer liggen. "GOOOEEEEIIEEE MOOORGUUUH" roepen wij extra blij. "Jullie hebben zo veel geluk dat mijn ouders niet thuis zijn" zegt Rein.
POV: NILS
We hebben ontbeten en zitten met z'n allen op de bank. "Oke we moeten iets gaan doen!" zeg ik. "We kunnen naar het park gaan?" vraagt Rein. "Is goed" zegt Daan. "Nemen we een voetbal mee?" vaagt Owen. "Jaa" zeggen de meiden in koor en ze lopen naar de hal. "Zullen we straks jongens tegen de meiden doen?" vraagt Lianne dan. "Dat gaan jullie nooit winnen" lacht Daan. "Wie zegt dat?" zegt Anouk uitdagend. "Wij" zegt Rein. "En hoezo denken jullie dat?" vraagt Sophie. "Wij hebben Daan" zegt Owen. De meiden gaan op een rijtje staan voor de deur met hun armen in hun zij. Wij kijken ze uitdagend aan. "Dit moeten we winnen!" lacht Lianne dan.
We hebben verloren... Dit had ik niet zien aankomen. Die meiden zijn super goed! "Waar hebben jullie dit geleerd?" vraagt Rein. "We hebben op voetbal gezeten voor een jaartje en doen het nog steeds af en toe" zegt Sem. "Tja, we zeiden toch dat we gingen winnen" zegt Lianne en ze geeft me een kus.
POV: SEM
"Welke sport doen jullie nu dan?" vraagt Daan. "Paardrijden" zegt Anouk. "Aah de paarden bitches" zegt Owen. "Hoezo dat?" lacht Sophie. "Meiden met eigen paarden zijn meesal heel erg verwent" zegt Rein. "Helaas voor jullie hebben we eigen paarden" zegt Sem. Rein bijt op zijn lip. "Ja dat merken we" zegt Nils. "Meiden kom we gaan" zegt Lianne. "Grapjeee" zegt Daan lachend.
"Morgen is het school" zucht ik. "Oh ja" zeggen de jongens. "Ik moet dan wel zo gaan want anders kom ik super laat in Amsterdam" zegt Nils. "Ja ik moet dan ook zo gaan" zegt Daan. Owen knikt ook. "Waarom wonen we allemaal zo ver weg" zucht Sophie.
POV: REIN
De jongens hebben hun spullen gepakt. De meiden hadden geen spullen mee. "Ik zie je wel snel weer he" zegt Sem die in de deuropening staat. "Zeker wel" zeg ik en zoen haar.
POV: NILS
"We appen wel iedere dag he. En je komt maar een keertje naar mij" zegt Lianne. "Is goed" lach ik. Lianne zoent me.
POV: OWEN
"Ik ga je missen Meneer Playfair" zegt Sophie. "Ik jou ook Miss Playfair" zeg ik lachend. "Zozo" lacht ze en ik zoen haar.
POV: DAAN
"Beloof me een ding: je doet straks je laptop aan en besteld vier kaartjes voor jullie volgende concert" zegt Anouk. Ik moet lachen. "Ja dat zal ik doen. Ik wil je graag wel eerder zien" zeg ik en we zoenen.
We brengen de meiden naar het station en die gaan richting huis. Ook ik neem dan afscheid van Nils en Owen.
Als ik eenmaal in bed lig, denk ik aan de afgelopen tijd, een tijd om nooit te vergeten!
Dit was de story! Thanks voor het lezen en hopelijk vond je het leuk😊💜
