Troubles

Κεφάλαιο 26

Παράλληλα στο μπροστά μέρος του πούλμαν:

Σοφίας Pov:

Καθόμουν με τον Tyler όμως δεν μιλάγαμε. Τον κοίταγα να παίζει κάτι στο κινητό του. Ήταν πολύ γλυκούλης, γιατί οι εκφράσεις του άλλαζαν ανάλογα με το σκορ και το αν κέρδιζε ή έχανε. Χαμογέλασα. Έβαλα μουσική στο κινητό μου και κοίταγα έξω από το παράθυρο. Προσπάθησα να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη όμως δεν τα κατάφερνα και τόσο καλά. Δεν νομίζω ότι η γνωριμία μου με τον Dylan είναι τυχαία. Τον γούσταρα σε όλο το γυμνάσιο αλλά ποτέ δεν γύρισε να μου δώσει σημασία. Στεναχωριόμουν πολύ. Στις άπειρες προσπάθειες μου να τον ξεχάσω τα έφτιαξα με πολλά αγόρια αλλά στο τέλος όλα καταλάβαιναν ότι τα χρησιμοποιούσα και χωρίζαμε. Μπορώ να πω στο γυμνάσιο πέρασα χάλια. Τσακώθηκα με την κοπέλα που θεωρούσα κολλητή μου και ήμουν θύμα bulling για το βάρος μου. Βέβαια το αποκορύφωμα ήταν ο θάνατος των γονιών μου. Πέθαναν όταν ήμουν σχεδόν 14 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το χειρότερο είναι ότι ήμουν μαζί τους. Και ξέρω ότι φταίω εγώ. Εγώ μίλησα στο μπαμπά και τον έκανα να γυρίσει να με κοιτάξει με αποτέλεσμα να μην προσέξει το αυτοκίνητο που ερχόταν από τα δεξιά και να συγκρουστούμε. Η μαμά πέθανε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ενώ ο μπαμπάς πέθανε αφού πέρασε 2 μήνες σε κώμα. Μετά το θάνατο τους έμεινα στη θεία μου. Το κακό ήταν ότι εκείνη έμενε κοντά και έτσι δεν χρειαζόταν να αλλάξω σχολείο. Οι επόμενοι μήνες ήταν οι χειρότεροι. Με το που γύρναγα στο σπίτι κλεινόμουν στο δωμάτιο και έκλαιγα. Δεν έτρωγα σχεδόν καθόλου. Μόνο νερό έπινα και αυτό με το ζόρι. Η θεία μου ήταν πάντα εκεί. Με βοήθαγε, με στήριζε. Της έλεγα τα πάντα. Βέβαια όλη αυτή η κατάσταση σιγά-σιγά μειώθηκε. Ποτέ δεν εξαφανίστηκε τελείως. Στο λύκειο, βέβαια, όλα άλλαξαν. Γνώρισα τον Tyler, την Ιωάννα και την Ανθή. Και οι 3 με βοήθησαν πολύ να ξεπεράσω όλο αυτό το θέμα. Και για αυτό δεν θέλω να τους χάσω ποτέ. Τους αγαπάω πάρα πολύ και τους 3. Ξαφνικά ένιωσα 2 χέρια στη μέση μου και γύρισα. Ήταν ο Tyler. Δεν είπα κάτι, απλά συνέχισα να κάνω ότι έκανα πριν. Εκείνος ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Tyl- Ποιος σε στεναχώρησε αγάπη μου;

Σοφ- Κανένας, απλά σκεφτόμουν.

Tyl- Τους γονείς σου έτσι; Σοφία σου έχω πει τόσες φορές ότι δεν έφταιγες εσύ. Ούτε οι γονείς σου έφταιγαν. Ο άλλος ο μαλάκας έφταιγε. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου.

Σοφ- Σε ευχαριστώ πραγματικά για όσα έχεις κάνει για εμένα αλλά ό,τι και να μου πεις δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι εγώ φταίω που ο μπαμπάς δεν πρόσεχε το δρόμο.

Tyl- Σοφία ήσουν μικρότερη και δεν περίμενες ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να ζεις μια ζωή με τις τύψεις ότι εσύ φταις. Ξέρεις ότι σε αγαπάω πολύ και δεν θα αντέξω να σε βλέπω έτσι για την υπόλοιπη ζωή μας.

Σοφ- Και εγώ σε αγαπάω πολύ. Καλά, θα προσπαθήσω. Αλλά ξέρεις ότι ένα μέρος του εαυτού μου πάντα θα με κατηγορεί.

Tyl- Θα εξαφανίσουμε αυτό το μέρος μωρό μου.

Καθίσαμε έτσι για αρκετή ώρα και επιτέλους φτάσαμε στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Η μέρα σήμερα προβλέπεται αρκετά βαρετή. Μόλις τελειώσουμε από εδώ θα πάμε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και έπειτα στην Όπερα. Τουλάχιστον θα γυρίσουμε νωρίς στο ξενοδοχείο. Η ξενάγηση στο μουσείο τελείωσε γρήγορα. Ευτυχώς. Μετά το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας μας πήγαν για φαγητό και μετά πήγαμε στην Όπερα. Κατά τις 8 ήμασταν πίσω στο ξενοδοχείο. Κανονίσαμε να πάμε στο δωμάτιο των κοριτσιών (Selena και Lydia) μαζί με την υπόλοιπη παρέα.

r