En sonunda bende ona sarılmayı akıl ettim ve kollarımı ona sardım. Neden yapıyorum bilmiyorum ama bir yandan da kokusunu içime çekıyordum. Kokusu çok... huzur vericiydi.
"Bu halime alışma." demesiyle girdiğim transtan çıkdım.
"Efendim?"
"Diyorum ki; bu iyi hallerime alışıp da aynı evde kalmaya başladığımızda da benden böyle anlayışlı olmamı bekleme."
Kollarımı serbest bırakarak geri çekildim.
"Beklemem ki zaten."
Yalnızca "Peki." dedi ve gitti. Ne yani, bu kadar mıydı? Bana bir asır gibi gelen bu anlar onun için yalnızca bir 'peki'ye sığdırabilecek kadar değersiz miydi?
* * *
Çizdiğim kuru kafa resmine beğeniyle baktım. Tamam, sesim kargaların göç etme nedenlerinden biri olabilir ama güzel resim çizerim. Aras'ların bize gelmesi üzerine aradan iki gün geçmişti. Yine eskisi gibiydik, o 'sarılma' hakkında hiç konuşmamıştık. Hatta sanki Aras o anı hiç yaşamamışta, hepsi benim kurduğum bir hayalmiş gibiydi ve bu da benim moralimi bozuyordu. "Vov, ne kadar yeteneklisin." Başımı kaldırıp sesin geldiği yere baktığında önce resmime, ardından da bana bakan birini gördüm. "Selam, ben Arda." dedi ve elini uzattı. Gülüşü güzeldi, güzel gülen erkekler candır.
Aras gibi...
Aras ne alaka şimdi ya?
"Bende Miray." dedim uzattığı elini sıkarken. Ardından önümdeki sıraya oturdu.
"Çok yeteneklisin."
"Eh, yapıyorum bir şeyler." Ardından onu daha önce hiç görmediğimi fark ederek "Okula yeni mi geldin?" diye bir soru yönelttim. Hadi ama, böyle bir yakışıklılığı görseydim unutmam imkansız olurdu.
Aras'ın unutamadığın gib-
Kes sesini seni sürtük iç ses!
"Evet, ben Aras'ın arkadaşıyım ama daha bulamadım kendisini." dedi alaycı bir sesle.
"Şu an nerede bilmiyorum ama benim yamımda oturuyor zaten."
"Cidden mi?"
"Evet de, sen neden şaşırdın?"
"Aras kızlarla pek arkadaş olarak takılmaz, yani daha çok şey olarak takılır... Neyse anladın sen." Yalnızca olumlu anlamda kafamı salladığımda ise başını öne eğerek "Sıçtım, bir de üstüne sıvadım." diye mırıldandı ama duymuştum. Bugün öğrendiğim şey ise; Aras tam bir playboy'du.
"Miray?" Esin yanıma gelip Aras'ın boş sırasına oturdu. "Ben sıkıldım."
Baygın bakışlarımı yüzünde gezdirip "Ben sıkılmadım." dedim.
Tam bıkkın bir sesle"Zaten sen ben ne yaparsam tersi-" diyordu ki önümüzde bizi izleyen Arda'yı görünce sustu. Onun burda olduğunu ben bile unutmuştum. "Aa, şey..." dedi ve gerisi gelmedi. Her şeye bir cevabı olan kız gitmişti ve sanki dili tutulmuştu.
Belki de Arda yüzünden olmuştur.
Belki- Bekle! Ne?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY (Düzenleniyor)
Teen FictionHayattan çok fazla bir beklentim yoktu. Yalnızca beni annem kadar çok seven biri daha olsun istemiştim. Sanırım bu listenin başında da babam vardı. Kendisi birkaç yıl önce annemi çok üzmüş, sonrada yurt dışında kendisine yeni bir yuva kurmuştu. Biri...
