ÜVEY (Düzenleniyor)

48.Bölüm / Geçmişiyle Yüzleş

"İç şunu."

"Hayır."

"Miray beni sinirlendirmeden iç şunu."

"Ha-" demiştim ki, kaşığı ağzıma tıkdı. Ona sinirli bakışlarımı yollarken aynı zamanda artık tadından bıktığım çorbayı yutmaya çalışıyordum. "Ne kadar da acımasız bir anne." diye söylendiğimde, kaşları çatıldı. "Miray, sen benim terliklerimi unuttun heralde yavrum." dedi.

"Hiç unutur muyum annem? Unutursak kalbimiz kurusun." dedim acıklı bir edayla. "Miray densiz densiz konuşma. Yiyeceksin terliği." dediğinde, dudaklarımı büzdün. "Ama ben yeni ameliyat oldum." Bakışları anında yumuşadı. Elindeki tepsiyi kenara bırakıp yanıma oturdu. "Miray şu olay nasıl oldu? Anlat bakayım." dediğinde, tedirgin tavırlarla etrafıma bakındım.

"Aras anlatmadı mı size?" dedim tek çare olarak. "Söyledi bir şeyler ama..." dediğinde kafamı salladım. "Aras'da çok üzüldü. Hayır anlamadım yani. Sana kan bile vermiş." dediğinde gözlerim dehşetle açıldı. Anlamış mıydı? Yok yok, o kadar değil. "Anne ölse miydim? Çocuk iyilik yapmış onu bile sorguluyorsun."

"Ben öyle mi dedim?" dedi azarlayarak. "Neyse ben aşağı iniyorum." dediğinde "Şu çorbayı da al n'olursun." dedim yalvararak. "İyi." dedi ve odadan çıktı.

Telefonumu alıp wi-fi'yi açtım. Önce faceye girip gelen arkadaşlık isteklerini kabul ettim ve 'tnşlm mı glm?' gibi iğrenç mesajları sildim. Bu ne yani? Beni de normali bulmaz zaten.

Seni Aras buldu beybi, diyen iç sesim aslında haklıydı. "Di mi yani? Beni Aras buldu. Ay çok şanslıyım."

Gelen bildirim sesiyle yerimden sıçradım. Kendi kendime konuşmayı bırakmam lâzım. Ne? Siz kendi kendinize konuşmuyorsunuz sanki.

Omuz silkip whatsapp'dan gelen mesajı açtım.

Esin: Lan bunlar maça gidelim diye tutturdu. Yardım et!!!

Güldüm. Arda'nın Galatasaray'a aşık olduğunu biliyordum. Ve bir o kadar da Aras'ın Fenerbahçe'ye. Bir keresinde aralarında kavga bile çıkmış hatta. İşte burda ki asıl sorun, benim de Galatasaray'lı olmamdı.

Ben: Olmaz de.

Tabii mesaj gecikmedi.

Esin: Sence şu erkeklerle maç konusunda tartışmak mümkün mü?

Haklıydı.

Ben: Miray yeni çıktı ameliyattan falan de. Bir şeyler söyle işte.

Esin'den gelen mesajı görmemle kaşlarım gözlerimle birleşecek hale geldi.

Esin: Bir hafta oldu, diyor. Bir şey olmazmış.

Sinirle ekranı kilitleyip tırnaklarımı yemeye başladım. Adama bak ya. Sinirimden ben değilde, o faydalansın kafasıyla Aras'ı aradım. Birkaç çalışta açtı.

"Söyle güzelim." Hah! Bir de sevgi gösterisi yapıyor. "Aras maça gidelim diyormuşsun." dedimde birkaç saniye ses gelmedi. "Öyle mi diyormuşum?" Söylediği şeyle iyice sinirlendim. "Daha bir hafta oldu hastaneden çıkalı, farkında mısın sen?"

"Sevgilim sen gelmek zorunda değilsin ki, biz erkek erkeğe takılırız." dediğinde bir anlık değişen düşüncelerimle "Ha." gibi bir ses çıkarttım. Daha sonra gözümde canlanan kısa şortlu, üzerinde Fenerbahçe forması olan sarışınlarla tüm hücrelerim ayaklanarak 'saldır!' dememi beklemeye başladı. İçimdeki kötü kız 'Allah Allah' diye bağırarak birkaçının saçına yapışmıştı bile.