ÜVEY (Düzenleniyor)

30.Bölüm / Psikopat

30. bölüme gelmişiz. Kitabı ilk yayımladığımda devam edebilir miyim onu bile bilmiyordum. Birde üzerine okunma sayısı 3K olmuş ve hatta geçmiş. Kitabımı okuduğunuz için teşekkür ederim <3

"Biraz daha gül bakayım." dediğinde hafifçe gülümsedim. "Azcık daha." dedi küçük çocuk gibi gülerken. "Hadi Miray." dedi en sonunda bıkkın bir tavırla.

"Boşver beni, ben umutsuz vakayım." dedim bende onun gibi.

"Saçmalama. Arkadaşların yerine benimle konuşmak istediğine göre öyle değilsin."

"Nesi varmış benim arkadaşlarımın?" dedim sahte bir sinirle. Hakikaten, ben niye Esin'le falan değilde Koray'la dertleşiyordum? Sorum üzerine yüzünü buruşturdu.

"Benden nefret ediyorlar." Elimi 'boşver' dercesine salladım.

"Aman, onlar öyledir. Arda ve Güneş aramıza sonrada katıldı ama onlarında sevgililerine bir bak. Normal olmalarını bekleme." dedim umursamazca.

"Peki ya Aras?" dedi merakla.

"O mu?" dedim ve duraksadım. "Şey ya... O benim üveyde olsa abim sonuçta." dedim içimden kendime küfürler ederken. "Sizin aranızda önceden ne oldu bilmiyorum ama yalnızca korumacı bir abi."

Birde eski sevgili.

İç sesimede küfür ettim. Tamam ben bitti dedim, ama eski deyincede bir tuhaf oluyor insan.

"Öyle olsun." dedi gülümseyerek. Ne kadar çok gülümsüyordu böyle. Aslında hiçbir erkeğin gülümsemesi bende Aras'ın bıraktığı etkiyi bırakmıyordu.

Ne Aras'mış arkadaş(!) Git affettim de bari.

O işler o kadar kolay değil canım.

"Miray." demesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Ha? Ne?" dedim şaşkınca. Bu halim hoşuna gitmiş gibi güldü.

"Daldın gittin." demişti ki ikimizinde telefonuna aynı anda mesaj geldi. Ekran kilidini açıp mesajı okudum. Okulda parti gibi bir şey yapılıyormuş. Büyük ihtimallede Koray'a da aynı mesaj gelmişti. Telefonunu tekrar masaya bırakıp bana döndü. "Partiye gidiyor musun?"

"Bilmem, hiç havamda değilim." dedim oflayarak.

"Peki sana kavalyem olur musun desem?" diye sorduğunda şaşkınca ona baktım.

"Kavalyen?"

"Partiye benimle gel işte. Hem Aras'a da onsuz hala güçlü olduğunu göstermiş olursun." dediğinde dudağımı ısırdım.

"Yalnız ortada bir sorun var; ben onsuz güçlü falan değilim." dediğimde yumruklarını sıktı ve anında gevşetti.

"O öyle bilsin. Geliyor musun, gelmiyor musun?" Surat ifadesine bakıp güldüm.

"Öyle olsun, geliyorum." dediğimde oda gülümsedi.

Her ne kadar iyi olursa olsun, bana Aras gibi iyi gelmiyordu.

* * *

"Bak eminsin değil mi, artık ağlamıyorsun?" diye Esin'e baygın bakışlar attım.

"Ağlamıyorum Esin, rahatla."

"İyi be, sümüklü halin hiç ama hiç çekilmiyor." dedi yüzünü buruştururken. "Peki ne değişti de toparlandın?" Aslında Koray'ın söylediği yöntemi uyguluyordum. Aras'a karşı güçlü dur. Ama tabii ki bunu söylemeyecektim.