BEN ÖLDÜĞÜM GÜN

SIRLAR VE YALANLAR(BÖLÜM 13)

Asya gözlerini açtığında salonlarındaki kanapede yatıyordu.Birden olanları hatırladı ve hızla yerinden doğruldu ama babası onun kalkmasına engel oldu,yat kızım sakinleş lütfen dedi.Asya babasının sakin yüzüne hayretle baktı ve nasıl dedi nasıl böyle sakin olabiliyorsun benim annem senin de karın öldü.Hayır dedi babası annen ölmedi kızım yaşıyor.Asya yumruklarını sıktı,şimdide babasının hafızasından annesinin ölümünümü silmişlerdi,hayır bu kadarı fazlaydı,haksızlıktı;babasına acıyla baktı ve annem öldü baba dedi bunu nasıl hatırlamazsın?Babası sabırla annen ölmedi kızım dedi,Kara Kraliçe tarafından kaçırıldı ve bizede onun ölümüyle ilgili bir anı bıraktı.Asya herhalde delirdim diye düşündü çünkü babası Kara Kraliçe diyordu yani bunu nereden biliyordu ki?Bak kızım dedi Efruz Bey,seninle herşeyi konuşacağız ama önce sakinleş olurmu?Ahmetle Dila nerede dedi Asya babasına şaşkın şaşkın bakmayı sürdürerek,onları evlerine gönderdim ve sonra hep beraber  konuşacağımızı söyledim dedi babası.Asya hafifçe doğruldu ve babasına çevirdiği meraklı bakışları ile lütfen anlat bana baba neler oluyor dedi.Önce bana şunu söyle kızım Kara Kraliçe senden ne istiyor?Asya ona şaşkın şaşkın bakmaya devam etti ve önce sen söyle bana lütfen çünkü senin gerçekten babam olduğunu bilmeye ihtiyacım var dedi Asya.Babası gülümsedi ve elbette ben senin babanım canım bu bir oyun değil,hile hiç değil ama sen madem öyle istiyorsun anlatayım ama  lütfen bitene kadar soru sormadan dinle olurmu dedi ve anlatmaya başladı;hikaye bundan tam 150 yıl önce başlıyor.Dur bir dakika dedi Asya 150 yıl derken neyi kastettin baba?Babası güldü ve tamda anladığın gibi kızım dedi 150 yıldır yaşıyorum ben ve sonra anlatmaya başladı....

Karlı bir gecede gül sokağında üç ayrı evde üç çocuk doğdu.Birbirine yakın üç evde üç samimi ailede üç çocuk,biri ben,biri annen,biride Kara Kraliçe yani gerçek adıyla Cemre.Biz aynı sokakta oyunlar oynayarak büyüdük,aynı okullara gittik,tabiki bizim sokağımız özel, okullarımız farklıydı çünkü biz Afet Soyundan geliyorduk.Bu soy dünyada kimsenin varlığını bilmediği  ve yüzyıllarca yaşayan ve  birtakım özel güçleri olan bir soydu.Bizim amacımız hayatımızı sürdürmek ve insanlara görünmemekti ancak içimizde iyiler gibi kötü ve hırslı olanlarda vardı ve büyüklerimiz onları dizginlemekle uğraşıyordu.Bunlardan biride tabiki Cemre idi ve ben ona sırılsıklam aşıktım ancak hepimiz büyüdükçe ve ben onun bu yönlerini görmeye başladıkça ondan uzaklaştım ve annene ilgi duymaya başladım üstelik onun bana aşık olduğunu bilmiyordum.Bizler insan isimleri alıp normal bir hayat yaşamaya çalışırken Cemre ve onun gibi düşünen arkadaşları isyan edip aramızdan ayrıldı ve yeni bir topluluk kurdu.Sonra da gidip karanlık evrene ulaşmayı başardılar,soyumuzun başladığına inanılan ama hikayesini  kimsenin bilmediği karanlık evrene ulaştılar,bir dahada geri dönmediler.Cemre onunla gitmemi çok istedi ama ben gitmedim o ise bunu hiç unutmadı ve bizi sürekli rahatsız etti,bunun üzerine bizlerden büyük bir kısmı dünyaya açıldı ve normal bir hayat kurmaya çalıştı,çoğumuz başarılı oldu,bunlardan biride bizdik,sen ve kardeşin için normal bir hayat kurduk,taki bugün  Cemrenin ortaya çıkışına kadar.Biliyorum şimdi merak ediyorsun biz normal insanmıyız diye ama inan küçüğüm sizde bugüne kadar bir anormallik görmedim,soyumuzdan  bazı böyle sadece insan özelliklerine sahip kişiler çıkabiliyor.

Babası soluklanmak için sustuğunda Asya duyduklarını hazmetmeye çalışıyordu ancak bu çok zordu.Yani dedi babasına Melisanında kaçırıldığını biliyorsunuz o zaman öylemi?Evet canım dedi babası biliyoruz,o gün bir kız gördük hafızamızı silmeye geldi ama ölüydü ve bizim ne olduğumuzu anladığında ona sana hafızamızı sildiğini söylemesi için adeta yalvardım o da bunu kabul etti,ona neler olduğunu sordum ama biranda ortadan kayboldu.Biz normal yaşama başladığımızda yeteneklerimiz elimizden alındı o yüzden onu takip edemedik ama kardeşinin ve Yıldızın kaçırıldığını biliyorduk,olanları bize anlatmanı beklemekten başka çaremiz yoktu,normal hayata geçmemizin kurallarından biride ne pahasına olursa olsun kendimizi deşifre etmemekti ve bu kuralı çiğnersek sizlere zarar verilme durumu vardı.O gün Cemre gelince çok şaşırdık ama daha ne olduğunu soramadan sen geldin ve sonrasınıda biliyorsun.Annen son ana kadar senin ağzından laf almaya çalıştı ama sonra dayanamadı Cemrenin peşinden gitti sonrasıda malum.Evet benim güzel kızım dedi babsı,şimdilik benden bu kadar,şimdi sıra sende bana herşeyi anlat lütfen  hemde hiçbir şeyi atlamadan.

Asya olanları anlatmayı bitirdiğinde babası derin bir soluk aldı ve öne doğru eğildi,bak kızım dedi,senin bu olayda seçilmenin tek nedeni Cemrenin bizden intikam almak istemesi,Liya adlı kıza bu yüzden seni seçtirmiş ama bundan fazlasını bilmiyorum yani bu olayı kendin çözeceksin,kural böyle ancak ben bir yolunu bulup rüyalar ormanı ve tutsaklar arazisinin yerini bulmaya çalışacağım,onlar hakkında çok okudum ama nerede olduklarını bilmiyorum,sanırım Cemre annenide kardeşinin yanına götürmüştür sırf daha çok acı çeksin diye.Asya babasının üzgün yüzüne baktı ve peki ama dedi bizim büyükannemiz büyükbabamız falan yokmu,hiç akrabamız yokmu baba?Babası gülümsedi ama bu hüzünlü bir gülümsemeydi,onlar artık yok kızım,ne benim annem babam,nede annenin anne babası,zaten başka kardeşimizde yoktu dedi.Peki senin adın gerçekten Efruz,annemin adı gerçekten Melekmi dedi Asya.Evet kızım bunlar bizim gerçek adımız çünkü yaşantımız gibi adımızda dünyaya uyumlu olmalıydı dedi babası.Peki bizimkilere ne diyeceğim dedi Asya,gerçeği söyleyecekmiyim?Babası Asyanın farkettiği bir tedirginlikle doğruldu ve Asya kızım onlar herşeyi biliyor çünkü aslında onlarda bizim dünyamızdan kişiler tarafından büyütüldü dedi.Asya herhalde şu ana kadar duydukları içinde en çok buna şaşırmıştı,ne dedi nasıl?Onlar bizim dünyamızdan gelen iki aile tarafından büyütüldü,çoçukları olmayan iki aile tarafından  evlat edinildi ancak bugüne kadar onlarda hiçbirşey bilmiyordu ama bugün öğrendiler,Yıldız ise bu dünyaya ait yani safkan normal bir ailenin normal kızı dedi babası işte bu yüzden onu kaçırdılar.Bizde kendi dünyamızdan gelen insanlarla ve Yıldızın ailesi ile  arkadaş olduk ve siz çocuklarda arkadaş oldunuz.Peki dedi Asya şu Kara Kraliçenin kızı,o bunların neresinde?Ah dedi babası onunla ilgili birşey bilmiyorum kızım ama öğrenmeye çalışacağım ayrıca korkma bizim dünyamızda bile insanları öldürmek yada sonsuza dek tutsak etmek o kadar kolay değildir.

Asya iyiden sinirleniyordu artık,kusura bakma baba ama ben senin gibi sakin olamam tamammı,annem yok,kardeşim yok,en iyi arkadaşım yok,diğer iki arkadaşım hakkında ve annemle babam hakkında şaşırtıcı şeyler öğreniyorum,başımda saçma sapan bir iş var,etrafımızda saçma sapan insanlar var ve sen sakin ol diyorsun bana öylemi!Asyanın sesi giderek yükelmişti ve gözlerinden istemsiz yaşlar akıyordu ama babası onu kendine çekip göğsüne sımsıkı bastırdı ve geçecek kızım dedi söz veriyorum geçecek,birlikte hepsini aşacağız inan bana.Asya yaşlı gözlerini babasına çevirdi ve peki dedi söylediğin gibi olsun,şimdi ben giyinip o eve gitmeliyim,orada yapılacak bir röportajım var.Bende geleceğim ve evin dışında seni bekleyeceğim,ters giden birşeyler olursa müdahale edebilmek için dedi Efruz Bey.Tama dedi Asya,ben gidip hazırlanayım.

Tepenin ordaki evde sıradan bir gündü.Ayşen Hanım okuduğu kitaptan başını kaldırıp saate baktı ve yemek zamanı diye mırıldandı.Mutafağa gidip bir tabak hazırladı,mermer merdivenleri ağır ağır çıkıp koridorun sonundaki odanın önüne geldi,derin bir nefes alıp kapıyı açtı ve kendisine bakan bir çift yeşil göze gülümsedi,hadi bakalım yemek zamanı dedi ama o keskin  bakışlı yeşil gözün sahibi hiçbir tepki vermedi.Böyle oluyormu ama dedi Ayşen Hanım,ben sana yemek getiriyorum sen bana surat ediyorsun sonrada kızdığım zaman küsüyorsun,oluyormu böyle?Yeşil gözlü kişi ellerini oynatmaya çalıştı ama bağlı olduğu için bunu yapmak zordu,delici bakışlarını Ayşen Hanımın üstünde dolaştırdı ve tükürükler saçan ağzından tek bir kelime duyuldu,acı dolu tek bir kelime;LÜTFEN.