BİR ÇİFT YEŞİL GÖZ (BÖLÜM 17)

18 5 1
                                    

Ben yaptım, onu ben öldürdüm.Fakat isteyerek değil sadece bir anlık öfkeyle. Eğer bilseydim böyle olacağını yaparmıydım hiç.O benim tek umudumdu, kurtuluşumdu. Artık ömür boyu hapis kalacağım. Ama ben artık güneşi görmek istiyorum,buradan kurtulmak istiyorum.Buna daha fazla dayanabilir miyim bilmiyorum.O yaptı, o zorladı, beni buna o zorladı. Bir çift yeşil göz konuşuyordu,bir çift yeşil göz öfke kusuyordu, intikam istiyordu, bedel istiyordu,yanına kalmasın istiyordu.Ama nasıl nasıl yapacaktı bunu?Keşke o burada olsa diye düşündü kendi kendine.O zaman herşey farklı olurdu belki.Sonra babasını hatırladı ve bir kez daha öfkelendi. Eğer o iyi bir baba olsaydı bunların hiçbiri olmazdı diye düşündü. İyi ki ölmüştü,yoksa onu isteyerek öldürürdü. Canı sıkıldı eğer bilseydi eğer onun böyle bir canavar olduğunu bilseydi belki o zaman,o zaman ne olacaktı ki,ondan küçük bir bebekti,yarım aciz kusurlu bir bebek.O canavar neden büyümesine izin vermişti sanki doğar doğmaz öldürseydi ne olurdu? Neden ona bunu yapıyordu? Belki babasından ve ondan çekiniyordu ama onlar ölünce neden kendisinide öldürmemişti neden?Kusurlu doğduğu için bu bir cezamıydı, bu bir intikam ya da bir zevk meselesimiydi yani o canavar bunu yapmaktan zevkmi alıyordu?Sebebi her neyse neydi ama bu canavar ölmeliydi. O geri gelse,herşeyi düzeltse diye düşündü ama bu imkansızdı çünkü onu öldürmüştü.Ellerinin tekerlekli sandalyenin kollarını sıktığını farketti,eklemleri bembeyaz olmuştu. Birgün dedi kendi kendine,bunların cezasını çekeceksin umarım bende bunu göreceğim. Sonrası mı, önemli değildi,sonrasında kendide ölse olurdu. Öyle yada böyle zaten yaşamıyordu,buna yaşamak denmezdi, buna sürünmek denirdi.

BEN ÖLDÜĞÜM GÜNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin