BEN ÖLDÜĞÜM GÜN

TUTSAKLAR ARAZİSİ ( BÖLÜM 6 )

Kapkara orman keskin çığlıklar la inliyordu. Melisa büyük bir ağaca bağlı bir halde saçları rüzgârın karanlığında uçuşurken soğuktan ve korkudan ürpererek duruyordu. Karşısında ise havada bembeyaz elbisesi ile süzülen  Liya bulunuyordu.Kusura bakma dedi Liya,buna mecburdum.Neden dedi Melisa,korktuğu belli olmasın diye keskin bir sesle;neden beni kaçırdın daha doğrusu nasıl kaçırdın? En son sizin evin önünde duruyordum ve anneni gördüm bana bakıyordu,sanki delip geçecek miş gibi ama sonra ne oldu da ben buraya geldim ve burası neresi dedi Melisa. Burası rüyalar ormanı dedi Liya,seni uyuttum ve buraya getirdim. Melisa güldü, uyuttum derken yani bildiğimiz uyutmak mı, yani ben sizin evin önünde dikilip dururken beni uyutup buraya mı getirdin , bu ne saçma birşey böyle. Hayır değil dedi Liya, ben rüyalar ormanın da duruyorum  ve buraya ölü olmayan birini getirmenin tek yolu onu uyutmak,ayrıca annem beni görmedi,seni de gördüğünü sanmıştır çünkü bir görünüp hemen kayboldun.Bu çok saçma yani bu olanlar, ben gerçekten aklımı kaçırmadım öyle mi yani sen varsın  ve beni bu garip yere getirdin.Evet dedi Liya,çünkü fazla vaktim yok ve ablan beni ciddiye almak zorunda.Sen ablamın seni ciddiye almadığını nereden çıkardın dedi Melisa,kıza kafayı yedirttin, ben bu sabah sizin eve birşeyler öğrenme umuduyla geldim,bu zırvadan biran evvel kurtulalım diye,sende daha ciddiye alınmamaktan bahsediyorsun. Liya güzel yeşil gözleriyle Melisa ya gülümsedi,bembeyaz elbisesi, çıplak ayakları,soluk ama harika güzellikteki yüzüyle ne hoş görünüyordu, yok artık ölü bana gülümsüyor diye düşündü Melisa ve ben onun gülüşünün ne hoş olduğunu düşünüyorum kesin kafayı yedim ben.Ne düşündüğünü biliyorum dedi Liya,kafayı yemedin, ben bir ölüyüm evet ama biraz farklıyım ama kötü değilim sadece ızdırap çekiyorum ve bundan kurtulup huzura ermek istiyorum,ablan bana yardım etmek zorunda çünkü onu seçtim, çünkü karar verildi.Tamam ama niye ablam da bir başkası değil  dedi Melisa. Dikkat etmedin mi dedi Liya,şu an benim kaybolduğum yaşta ayrıca aynı okulun aynı bölümünde okuyoruz ve benim kaybolduğum gün kaza geçirdi hatta saati bile aynı.Aman ne güzel dedi Melisa,başımıza gelene bak,ya sen bi söylesene madem öldün cesedin niye bulunmadı, sana ne oldu da ortadan kayboldun acaba sorabilir miyim? Tabi ki sorabilirsin ama cevap alamazsın çünkü cevapları bulmak ablanın görevi senin değil dedi Liya. Beni ne yapacaksın hep burada mı tutacaksın, ne olacak bunun sonu bari bunu söyle dedi Melisa.Merak etme , zamanı gelince gideceksin  dedi Liya ama şimdilik buradasın,sen şimdi tekrar uyu bende gidip ablan ile görüşeyim olur mu ? Dur, birşey daha sormak istiyorum sana dedi Melisa ,neden bir aracı kullanıyorsun da kendi güçlerinle bunu halletmiyorsun söyler misin?Liya gülümsedi, sen akıllı bir kızsın canım bunu sorman beni şaşırttı,ben bir ölüyüm nasıl insanlara görünebilirim söyler misin, sizden başka kaç kişinin aklının sınırlarını zorlayabilirim,kaldı ki bunu yapmam yasak benim,neyse hadi sen uyu şimdi sonra görüşürüz dedi ve Melisa ne olduğunu anlamadan derin bir uykuya daldı. 

Bu arada Asya ve arkadaşları Liya nın evine yaklaşmışlardı.Hepsi çok gergindi ve hiç konuşmuyorlardı, bu sırada sokakta kuvvetli bir rüzgar ortaya çıktı,Asya ve arkadaşları ellerini gözlerine siper ettiler ve kendilerini korumaya çalıştılar,tam da bu esnada havada süzülerek Liya göründü ve onları hızlı bir anaforun içine çekti , kendilerini çığlık çığlığa bir hortumun içinde buldular ve döne döne sürüklendiler , sonra da kocaman ve bomboş bir arazide olduklarını gördüler, karşılarında havada asılı gibi duran ve  etekleri uçuşan Liya vardı,onlara gülümsedi ve  tutsaklar arazisine hoşgeldiniz, arkadaşlar dedi.