BEN ÖLDÜĞÜM GÜN

BİRAZ YALAN BİRAZ GERÇEK (BÖLÜM 14)

Asya röportaj için hazırlandı ve evden çıktı. Liya denen kızın evinde saklanan birşey varsa onu bulması gerekiyordu. Babası onu evin biraz aşağısında bıraktı ve Asya büyük bir kararlılıkla eve doğru yürüdü. Bahçe kapısı açıldı ve Asya bahçeye adım attı. Ayşen Hanım onu kapının önünde bekliyordu.Asya eve doğru yürüdü ve basamakları çıktı. Hoşgeldin kızım dedi Ayşen Hanım ama yüzünde soğuk bir gülümseme vardı. Asya içeri girdi ve salona geçtiler.Otur lütfen dedi  Ayşen Hanım.Asya hâlâ öğrendiklerini sindirmeye çalışıyordu ama şimdi bunları düşünecek vakti yoktu işine odaklanması gerekiyordu. Öncelikle beni kabul ettiğiniz için çok teşekkür ederim dedi. İsterseniz hemen başlayalım fazla vaktinizi almak istemem. Ayşen Hanım tamam dedi aynı soğuk gülümseme ile başlayalım.Asya evet efendim dedi kızınızın kaybolduğu gün neler oldu bana anlatır mısınız acaba?Ayşen Hanım delici bakışlarını Asyaya dikti ve onu ürperten bir sakinlikle konuştu.Ona o geziye gitmesi için izin vermedim ama kızım sabah bir not bırakıp benden özür dilemiş ve geziye gideceğini yazmış ama saatler sonra öğrendim ki okulada geziyede gitmemiş.Uzun bir aramadan sonra ölü kabul edildi. Ama dedi Asya bulunmaması ölü olduğu anlamına gelmez ki kayıp olduğu anlamına gelir. Ayşen Hanım sinirlenir gibi oldu ama sonra hemen gülümsedi. Haklısın belki ama bende yıllarca dönecek umuduyla yaşayamam değil mi kızım dedi.Asya bir annenin çocuğunun cesedini görmeden ölü olduğunu kabul etmesini hiç anlamasada birşey demedi.Biraz eşinizden bahsederminiz dedi onun yerine. Ondan bahsetmek istemiyorum bu bana acı veriyor dedi Ayşen Hanım. Peki dedi Asya nasıl isterseniz acaba hiç başka çocuğunuz olmadı mı  doğup ölen falan?Hayır dedi kadın aksi aksi,hem bunun konumuzla be ilgisi var?Haklısınız kusura bakmayın dedi Asya işte onuda tam bu sırada gördü kocaman bir terlik ama erkek terliği televizyon dolabının orada duvara sıkışmış bir çift erkek terliği. Hiç akrabanız varmı dedi Asya.Var ama hepsi uzakta dedi kadın.Bu sırada Asya birşey daha gördü kırmızı bir erkek kazağı.O da terliğin oraya sıkışmış bir vaziyette idi. Aslında ikiside alelacele oraya konmuşa benziyordu. Bu evde biri daha var diye geçirdi içinden kesin biri daha var. Peki bu durumu atlatmak için yardım aldınız mı dedi Asya. Hayır dedi kadın ben güçlü biriyim kızım yardım almama gerek yok.Bu arada Asya Kara Kraliçenin kızının söylediklerini hatırladı odalar birşeyi saklıyor olabilir böyle demişti kadın.Bu ev çok büyük tek başınıza zor olsa gerek yinede dedi Asya neden daha küçük bir eve taşınmadınız?Burada hatıralar var bırakamam dedi kadın tam bu sırada yukarıdan bir yerlerden keskin bir çığlık duyuldu.Ah televizyon dedi Ayşen Hanım açık kalmış. Demekki evde iki televizyon var dedi Asya salondakini işaret ederek. Ayşen Hanım huzursuz bir yüz ifadesine büründü ve bugünlük bu kadar yeter kızım dedi. Asya itiraz etmeden kalktı ve teşekkür edip evden çıktı çünkü bu gece bu eve girecekti bedeli ne olursa olsun. Yolun aşağısında babasıyla buluştu ve arabada giderken ona konuşmaları anlattı.Gidip Dila ve Ahmeti alacağım ve gece eve gireceğiz. Ayrıca onlara sorulacak bir hesabım var dedi Asya.Yapma kızım dedi babası onlarda herşeyi yeni öğrendi zaten.Olsun dedi Asya öğrenir öğrenmez anlatsalardı. Babası ona şefkatle baktı ve ah kızım dedi birgün bu gerçeğin ortaya çıkacağını ve ucunun size dokunacağını bilemedim ben hep korktum ama ümit etmekten vazgeçmedim inanki.Asya ona gülümsedi ve üzülme baba dedi inan herşey düzelecek. Aslında bunun olup olmayacağı konusunda bir fikri yoktu ama o da babası gibi ümit ediyordu.