ik loop naar beneden, de etage van de kamers van iedereen eigenlijk, ik loop naar de hoek, naar de kamer van harry, nog steeds met de envelop sta ik voor zijn deur, mijn lichaam volledig aangespannen.
zonder te kloppen open ik plots de deur en zijn hoofd draait zich met een ruk om en ik lijk wel te trillen van angst, ik kan niet praten, ik kan niet bewegen, net zoals hij, hij zit ook stil op zijn bed, benen aan de linkerkant erover heen, 2 voeten op de grond, armen naast zich op het bed, mij aankijkend, recht in de ogen, we kijken elkaar recht in de ogen aan.
hij staat heel langzaam op en loopt naar me toe, onze ogen nog steeds in elkaar. hij legt langzaam zijn arm over mijn schouder en begeleid me naar het bed en zet me daar bijna letterlijk neer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'JONGENS, KLEED JE OM, NOG 3 EN HALF UUR TOT NIEUW JAAR!' hoor je eleanor gillen en ik laat een licht grinnikje horen
'hey, ontspan eens.' zijn de eerste woorden van harry naar mij toe, ze komen lief uit zijn mond 'heb je de brief gelezen?' vraagt hij en ik knik zacht en ik sla mijn armen om zijn nek heen en we draaien automatisch een beetje bij en vallen elkaar in de armen, we zitten zo een hele tijd voor mijn gevoel, we vallen om en liggen zo op bed, hij slaat zijn armen om me heen terwijl ik mijn hoofd op zijn borst rust 'het spijt me zo erg.' zegt hij 'ik wil er niet aan denken.' zeg ik zacht en ik voel hem zijn hoofd schudden 'ik ook niet...' ineens valt de deur open en zayn staat in de deuropening 'sorry, ben al weg.' roept hij snel en hij trekt de deur weer dicht 'LIV EN HARRY LIGGEN SAMEN OP BED!' hoor je hem roepen en we schieten beide in de lach 'ga je overmorgen mee naar huis?' vraagt harry ineens en ik draai me op mijn buik en kijk hem aan en knik 'denk het wel.'
na een uur samen op bed hebben gelegen komt eleanor bezorgd binnen
'uhm, weten jullie iets van suz?' vraagt ze terwijl ze helemaal gestrest is 'geen arts diagnose ofzo?' 'nee, hoezo?' 'man, dat kind slaapt zo veel.' 'ik zal wel even gaan kijken.' zegt harry en ze knikt 'ze slaapt nu hoor.' 'ik ga zo wel.' zegt hij en ze knikt weer en loopt de kamer snel weer uit, ik grinnik 'weet jij iets?' 'ik weet dat ze de afgelopen weken niet zo lekker was... nu enorm moe... heeft ook wel koorts gehad, maar verder geen idee...' 'misschien even naar de arts gaan? of even aankijken?' 'misschien nog even aankijken, daarna naar de arts lijkt me verstandig.' zeg ik en hij knikt 'zullen we ons zo ook klaar gaan maken?' vraagt harry me na een tijdje en ik knik 'is denk ik verstandig.' zeg ik, ik kijk op de klok aan de muur, half 10 'nog 2 en half uur, ik denk dat het zo ook wel gezellig is om met z'n alle beneden te zijn.' hij knikt
'ik ben blij dat we met elkaar praten.' zegt hij en ik knik, het voelt enorm vertrouwd zo 'ik ook.' ik sta op van het bed en loop richting de deur 'wat ga je doen?' 'omkleden.' 'kan ook hier.' zegt hij grinnikend 'je hebt hier een spiegel...? je kan hier alles doen...?' zegt hij en ik knik 'weet ik, ga ik ook doen, maar mijn spullen liggen allemaal nog boven.' 'oohh...' zegt hij 'ik help wel even.' hij staat ook op en samen rennen we naar boven waar we mijn spullen allemaal weer pakken en in de slaapkamer van harry weer opruimen
