Ik stap in de trein van londen naar brighton, ik ben net geland vanuit new york, wat een ongelooflijk bizarre week... ik heb iedere dag zo'n 5 a 6 uur gedanst, misschien wel meer, ik vind het wel heel jammer dat het vandaag zaterdag is en geen zondag, want ik had heel graag de karakter lessen gedaan, ik had adagio samen met een jongen die deze week ook voor het eerst meedanste, dus dat maakte het wel leuk, ik was namelijk bang dat ik of geen partner had of dat ik een partner had die veel verder was dan ik was, maar jesse en ik deden het goed en kwamen goed mee met de groep. Ik weet dat jayden thuis is dit weekend, ik weet niet waarom, maar ik heb het idee dat wij nog lang bij elkaar zijn, we groeien uit elkaar en lijken echt meer op broer en zus dan vriend en vriendin. Misschien moet ik straks wel even met hem gaan praten... ik denk dat dan verstandig is voordat hij weer doorgaat met tour en ik weer terug ga naar londen om door te dansen.
'Hey meisje!' Zegt liv blij wanneer ik de keuken in kom lopen 'Hey!' Zeg ik zuchtend en ik zet mijn koffer naast de deur neer 'Hoe is het?' Ze komt naar me toegelopen en opent haar armen waar ik letterlijk inloop en mijn hoofd laat rusten 'ik ben zo trots op jou.' Zegt ze zacht en de tranen rollen over mijn wangen, ze pakt mijn hoofd vast en kijkt me aan 'je bent moe he?' Ik knik. 'Ga je anders eerst even opfrissen? Even slapen? Het is nog hartstikke vroeg.' 'Kunnen we eerst heel even praten?' Vraag ik zacht en ze knikt 'Tuurlijk!' Ik trek mijn jas uit en ga aan het kookeiland zitten 'vertel.' 'Ik denk dat ik het uit moet maken met jayden.' Zeg ik zacht 'Ik voelde het al.' Zegt ze 'We groeien zo uit elkaar door zijn drukte en mijn drukte, en we zijn nu gewoon meer broer en zus dan vriend en vriendin, het voelt als een verplichting om hem een zoen te geven, om hem een knuffel te geven.' Zeg ik zacht 'Dan is het klaar lief, dan gaat dat nier.' Zegt ze en ik knik 'Maar...' 'Het is heftig om het te vertellen, maar volgens mij voelt het voor hem hetzelfde.' Zegt ze en ik knik. 'En nu ga jij naar boven en slaap je even 2 uurtjes.' Zegt ze en ik knik en sta op 'knuffel nog?' Ik geef haar een knuffel en loop daarna met mijn koffer naar boven, op mijn kamer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
ik zet mijn koffer naast de deur en schop mijn schoenen uit en val op mijn bed, bijna direct val ik in slaap.
'roos?' hoor ik iemand naast me fluisteren en ik open langzaam mijn ogen en liv staat naast me 'sta je op?' vraagt ze en ik knik en ga rustig rechterop zitten 'beetje geslapen?' ik knik en kijk naar mijn bed, ik lig op mijn dekens, ik was blijkbaar te moe om mezelf nog onder de dekens te stoppen
'ik ga even douchen.' zeg ik schor en ze knikt en ik ga op de rand van mijn bed zitten en ik rek mezelf uit en sta daarna op en open mijn koffer, ik pak er een schone spijkerbroek uit die ik de hele week niet heb gedragen en pak daarna een trui, een sportbh en een onderbroek uit mijn kast en loop naar de badkamer
'hey.' zegt nathan die ik tegen kom op de gang
'hi!' en hij loopt naar beneden en ik loop de badkamer in en zet de douche aan terwijl ik mezelf uitkleed en daarna onder de douche stap, ik spoel mijn haren goed uit maar gebruik geen shampoo, na het douchen droog ik me af en trek ik mijn broek en trui aan en loop ik terug naar mijn kamer waar ik mijn koffer een beetje uitpak en mijn haren uitborstel en geen make-up op doe, ik open de gordijnen achter mijn bed en pak daarna mijn telefoon en loop naar beneden, ik ben bang om jayden tegen te komen, hoe moet ik reageren? moet ik wel anders reageren of moet ik het accepteren en hem gewoon een zoen teruggeven? nee, dat laatste niet, want dat klopt niet als ik vanmiddag met hem wil praten.
'hey!' zegt jayden wanneer hij me de keuken in ziet komen en hij staat langzaam op en loopt naar me toe
'nee, dank je.' zeg ik wanneer hij me een knuffel wil geven
'wat is er?' vraagt hij verward
'laat maar.' mompel ik
'maar...' zegt hij maar liv onderbreekt hem
'laat haar maar even jay.' zegt ze en ze zet een schaal broodjes op tafel, ik pak 2 stuks fruit en een avocado en ga ook aan tafel zitten, naar liv en suzanne, nathan, harry en jayden zitten aan de overkant, isabeau ligt vrolijk in de box te spartelen. jayden kijkt me de hele tijd aan, ik probeer zijn blik te ontwijken, ik wil zomenteen niet met hem praten, heb ik helemaal geen trek in, helemaal geen zin om dit uit te moeten leggen.
ik snij de avocado en smeer het op mijn brood en doe er wat zout en peper op, ik zie suzanne verbaasd kijken en ik snij een stukje af en leg het op haar bord
'probeer maar.' zeg ik moeilijk en ze knikt en ik begin met eten, na mijn 2 boterhammen eet ik nog een appel en een mandarijn en geniet ik in stilte van een kop thee, iedereen kletst wel wat alleen ik kijk naar buiten, over de tuin, over het enorme grasveld nog daarvoor en kijk over de bomen heen zo'n 300 meter verderop, we wonen hier wel ongelooflijk mooi.
'roos?' vraagt iemand en ik kijk naar de anderen
'ja, sorry.' zeg ik en ik kijk naar jayden die net wat aan me vroeg 'wat zei je?'
'kunnen wij zo praten?' vraagt hij en ik knik langzaam
'waar zit jij met je gedachten?' vraagt harry lachend
'in new york, sorry.' grinnik ik
'ooee is er een jongen daar?' en ik kijk nathan zuchtend aan
'serieus?' grinnik ik
'uh, ja.' zegt jayden en ik kijk hem boos aan 'tuurlijk niet.'
'waarom ben je dan zo afstandelijk?'
'omdat ik moe ben? laat me!'
'nee, het is niet alleen omdat je moe bent, ook al was je moe, dan gaf je me nog wel een zoen.' zegt hij
'en als ik nu zeg dat ik niks meer voor je voel, enkel dat je mn broer bent?!' zeg ik boos
'dat is niet zo, dat weet ik ook wel.' zegt hij, ik zie liv harry corrigeren dat ze beide niet ingrijpen
'dat is wel zo, anders zal ik het toch niet zeggen.' zeg ik
'er is wel een ander he?'
'nee!' schreeuw ik 'tuurlijk niet, waarom denk je dat?!'
'omdat je na een week ineens niet meer van me houdt.' roept hij
'het is al een aantal weken zo, ik voel niks voor je als vriendje, maar alleen maar wat als broer!' gil ik 'jezus.' roep ik en ik sta op en loop weer naar boven, kyra komt vrolijk achter me aanrennen die op mijn bed springt en me troost door mijn tranen af te likken.
'ik had het anders aangepakt.' zegt harry uitdagend wanneer hij mijn kamer in komt lopen 'ga toch.' grinnik ik 'met je "ik zal mijn kinderen wel even helpen in de liefde" aldus meneer "we zijn allemaal sukkels in de liefde."' we schieten beide in de lach
'is er serieus niemand?' ik schud mijn hoofd
'nee, echt niet!' zeg ik rustig en hij knikt
'ik geloof je, maak je maar geen zorgen, jayden is al zijn koffer aan het pakken hoor, om alvast naar de showplek te gaan van maandag.'
'jezus, het is zaterdag.' zeg ik en ik sta op en loop naar zijn kamer.
