Different Eyes, Different Story (VERVOLG) (Dutch 1D fanfic)

Hoofdstuk 81. Roos.

POV Roos.

De wekker gaat, om half 6, en ik zet hem uit en ga iets rechterop zitten en voel door mijn voet te bewegen dat mijn bovenbeen nog aardig pijn doet.
'gu?' vraag ik en hij mompelt wat 'ga je mee?' ik zie hem knikken en daarna weer omdraaien
'kom zo.'
'je moet me even helpen zo.' Zeg ik en hij tilt zijn hoofd op
'waarmee?'
'met naar beneden lopen.' Zucht ik
'wat dan?'
'denk even na.' Zucht ik en ik ga recht op zitten en pak mijn telefoon en bekijk wat appjes
'oh...' mompelt hij en hij gaat ook rechtop zitten 'morning.'
'goedemorgen.' Zeg ik zacht en ik stap uit bed en hink moeilijk naar de kast om een jumpsuit eruit te pakken en die aan te trekken, ook gustavo stapt uit bed en kleed zich aan, ik stap in mijn slippers en wacht op hem, niet veel later helpt hij mij met naar beneden komen.
'ik denk niet dat het slim is om naar het strand te lopen?' zegt hij en ik schud mijn hoofd
'we kijken hier wel gewoon.' Zeg ik en hij knikt
'slim ideetje, wil je thee ofzo?' ik knik
'graag.' En ik ga op het muurtje zitten en hij zet thee voor ons en komt daarna naast me zitten
'wil liv dan met je naar het ziekenhuis?'
'geen idee.' Mompel ik 'voel me wel kut hoor.' Zeg ik en hij knikt
'snap ik.' Zegt hij 'hopelijk valt het mee.'
'ach, ik heb wel nog lang vakantie, maar dan nog...' zeg ik 'weet je, misschien is het juist alleen een verstrekking ofzo.'
'misschien wel gescheurd.' Zegt hij
'sst.' Grinnik ik 'laten we dat nog niet bedenken.' Zeg ik en hij glimlacht
'wat nou he...' begint hij 'wanneer je zo'n blessure krijgt waardoor je nooit mee op zo'n niveau kan dansen waarop je nu danst, wat ga je dan doen?' vraagt hij 'heb je daar al ooit over na gedacht?'
'nee.' Zeg ik 'naja, jawel, maar nog niet echt zo...' zeg ik
'het zit nu wel dichtbij he.' Zegt hij en ik knik
'als ik een blessure zal krijgen en nog wel half kan dansen, dan zou ik wel lessen willen gaan geven of workshops ofzo.'
'wel iets met dansen?' ik knik
'dat wel.' Zeg ik 'als het mee valt.' Zeg ik
'en als je klaar bent met de company?' vraagt hij 'zou je dan ook wel wat anders willen doen?'
'weet ik veel.' Grinnik ik 'ben ik absoluut niet mee bezig.'
'misschien moet je wel een plan gaan maken.' Zegt hij
'opzich wel, maar ik heb nu vakantie.' Zeg ik en hij knikt
'dat is wel zo... maar wat nou als er nu wat gebeurd?' vraagt hij
'dan heb ik alle tijd om erover na te denken omdat we nu vakantie hebben.' Zeg ik en hij slaakt een zucht
'je bent vermoeiend.' Zeg ik en hij grinnikt
'weet ik.' Zegt hij
'stop dan.' Zeg ik en ik leg mijn hoofd op zijn schouder neer
'maar vandaag trainen gaat hem niet worden he?'
'nee, lijkt me niet slim.' Zeg ik 'maar jij wel.' Zeg ik
'hoezo?'
'anders kunnen we volgende week niet door.' Zeg ik grinnikend
'als je volgende week weer kunt trainen.'
'jij denkt dat ik echt zwaar geblesseerd ben he.' Zeg ik
'ja, dat denk ik ja, en nee ik wil niet dat dat zo is, maar rekening moet je er wel mee houden.' Zegt hij
'ik vind het gewoon onzin.' Zeg ik 'weet je dat het me niks uitmaakt, ik hoor later vandaag waar ik rekening mee moet houden als liv met me weg wilt naar het ziekenhuis, maar ik wil nu nog niet nadenken over volgende week of over een half jaar.' Zeg ik 'en deze sunrise moest romantisch worden, niet confronterend.' Zeg ik en hij knikt
'sorry, ik weet... nee laat ook maar.' Ik kruip tegen hem aan en we staren naar de zee waar de zon rustig uit omhoog komt.

Wanneer het 7 uur is horen we het eerste kind huilen en gustavo loopt naar boven om isabeau uit bed te halen, blijkbaar lag levi op dezelfde kamer te huilen en hij heeft 2 kinderen bij zich wanneer hij weer beneden komt, het is meer zo van laten we die ouders maar slapen en laten wij ze even opvangen en met ze spelen dan dat zij wakker worden en dat binnen de kortste keren iedereen beneden is.

Om 11 uur is iedereen echt wakker en zitten we met z'n alle aan het ontbijt, de broodjes zijn net al gekocht met wat beleg en ik zit naast gustavo en liv en eet rustig mijn ontbijt op zonder echt wat tegen iemand te zeggen
'wat wil je drinken roos?' hoor ik harry vragen
'mag ik een glas water?' hij knikt en pakt de kan en schenkt mijn water in en geeft het glas aan mij 'dank je wel.' Zeg ik
'hoe is het met dat been van je?'
'niet zo geweldig.' Antwoord ik liv
'zullen we het later vandaag even na laten kijken?' vraagt ze en ik knik
'misschien wel zo slim.' Zeg ik en ze knikt.