Different Eyes, Different Story (VERVOLG) (Dutch 1D fanfic)

Hoofdstuk 52. Bee, Do.

POV Bee.

ik loop het vliegtuig in en krijg te horen waar ik naartoe moet, ik zoek mijn stoel op waar ik mijn tas eerst neergooi en daarna op de stoel neerplof, ik zit aan een raam en staar naar buiten, een zenuwachtige kriebel speelt rond in mijn buik.

een praatje begint, 2 stewardessen staan gekke bewegingen te maken voor het geval dat... iemand ploft naast me neer en ik kijk op zij, een jongen met, ik denk, zijn moeder.
'zo...' zucht hij naast me en zijn moeder kijkt hem gespannen aan
'dat scheelde weinig.' zegt ze en ik leg mijn hoofd tegen mijn rugleuning en staar naar buiten. even later komt het vliegtuig in beweging en rijdt richting de startbaan.

ik slaap wat, kijk wat films, en lees wat in mijn boek die eigenlijk bijna de hele vlucht in mijn tas heeft gezeten...

'doe de riemen om, we gaan landen.' hoor ik en de zenuwachtige kriebel komt weer naar boven, ik rommel nerveus met een elastiekje in mijn vingers en kijk blijkbaar zenuwachtig uit mijn ogen
'nerveus?' vraagt die jongen naast me en ik knik langzaam 'hoort er toch bij, ik geloof niet dat jij de enige bent hier.' ik grinnik, ik kijk zijn richting op 'je mag in mijn hand knijpen.' ik grinnik weer
'nee, dank je.' Grinnik ik
'vlieg je alleen?'
'nee, ik zit met een hele familie om me heen.' zucht ik en hij schiet in de lach 'tuurlijk vlieg ik alleen.' zeg ik lachend en hij moet nog harder lachen
'voor het eerst alleen?'
'jup, naja ik kan me niet meer herinneren dat we gevlogen hebben dus, uh... ja...'
'knap.'
'wat?'
'dat je alleen vliegt.'
'ah, uhm, dank je.' we schieten beide in de lach
'ga je naar LA? of vlieg je nog door?'
'nee, ik ga naar LA.' zeg ik en hij knikt
'weet je ook waar?' ik haal mijn schouders op
'geen idee, ik word zo opgehaald.'
'aha...' mompelt hij
'en jij?'
'ik ga 2 weekjes op vakantie, ook la dan.' ik knik
'oke... met mams?' hij knikt 'leuk!'
'door wie wordt jij dan opgehaald dan?'
'door mijn moeder, die woont hier.'
'oke... bijzonder.'
'ja, lang verhaal.' zeg ik
'vertel.' ik vertel het verhaal WEER en hij luistert aandachtig

we lopen met z'n 3e het vliegtuig uit en gaan de rij in voor de douane waar we weer paspoort controle hebben en waar ik nog steeds blijf kletsen met dylan, de gesprekken gaan heen en weer, van school naar vakantie en hobby's en echt alles.

'hier.' zegt hij wanneer we wachten op onze koffers, hij pakt een schriftje uit zijn tas en een pen en schrijft wat op 'app me, misschien kunnen we wat afspreken in LA of in de UK.' zegt hij en ik knik en neem het briefje aan
'dat is mijn koffer.' zeg ik na een tijdje wanneer ik mijn kanariegele koffer zie en ik pak hem 'ik... uh ga naar mijn moeder.' zeg ik en hij knikt
'ik ga je een knuffel geven!' zegt hij trots en hij geeft me een knuffel
'ik zie je nog wel!' zeg ik en hij knikt
'komt goed, fijne week!' zegt hij en we nemen afscheid en ik loop naar de schuifdeuren die open gaan en inderdaad, daar staat mama op me te wachten

'heeyy!!' zegt ze blij wanneer ze me ziet en ik glimlach en loop naar haar toe en geef haar een knuffel waar we vrij lang in blijven hangen 'hoe was het?'
'ging wel, best eng.' zucht ik en ze knikt
'snap ik.' ik pak mijn koffer en loop met haar mee, waarschijnlijk naar de auto 'misschien moet je je vader even bellen dat je geland bent, zou die wel fijn vinden.' ik knik
'doe ik thuis wel, want mijn batterij is leeg.' ze knikt
'is goed.' we lopen naar de auto waar ik mijn koffer in de achterbak kiep en daarna op de bijrijders stoel ga zitten, hier zit het aan de andere kant... verwarrend...

'Hier is het.' Zegt ze wanneer ze haar auto parkeert en ik kijk naar het flatgebouw die aan onze rechterkant is. We stappen uit en ik pak mijn koffer en tas en we lopen naar de ingang. we stappen in de lift en ze drukt op het knopje "11"
'jezus.' mompel ik
'ja... aardig hoog.' grinnikt ze en de lift sjoeft omhoog. 'en hier naar binnen.' ze steekt haar sleutel in de deur en opent de deur
'wow...' zucht ik wanneer we naar binnen lopen